wij hebben er ook bewust voor gekozen bij beide zwangerschappen om het niet te doen.
ten eerste val ik niet in de risico groep.
ten 2e: het is maar een kansberekening.
als de uitslag 1 op de 100 is, zit je je hele zwangerschap van:
stel nou, dat wij 1 op die 100 zijn.
stel nou dat ons kindje die ene persoon is.
enz enz.
kan je dan nog wel genieten van je zwangerschap?
en als je die uitslag krijgt... wat doe je dan?
breek je je zwangerschap af, omdat je bang bent dat je misschien 1 op die 100 ben?
bij mij was dat dus allemaal een nee.
nee, ik zou anders tegen mn zwangerschap aan kijken.
nee, ik zou no way mn zwangerschap af breken.
als ik ben bevallen, zie ik het wel.
of mijn kindje gezond is of dat hij/zij iets mankeerd.
ga je minder houden van je kindje als hij/zij t downsyndroom heeft?
ik niet!
al deze vragen hebben mij dus doen besluiten om die test niet te doen.
bij mn dochter heb ik bij de 20 weken echo gezegd:
ik hoef het niet te weten als ze iets mankeerd, waar mee te leven valt.
(zoals een arm die niet compleet is, of dat ze een been mist ect)
een open ruggetje of ander heel slecht nieuws wilde ik wel weten.
niet in eigen belang... maar in belang van mn kindje.
misschien is dit voor sommige heel heftig, wat ik nu opschrijf. sorry!
dit is puur hoe ik er over denk, dit zijn puur mijn meningen, mijn gedachtes.
ik wil er niemand mee kwetsen, das niet mijn bedoeling.
heel veel succes met je keuze.
doe wat je hart zegt!
en overleg goed met je partner, hoe die erover denkt!
liefs, do