Prikkelbaar door de hormonen en veel ruzie daardoor

[ANONYMOUS_USERNAME]

<p>Hoi lieve mensen,</p><p>Vandaag ben ik precies 10 weken zwanger van ons eerste kindje en uiteraard zijn mijn vriend en ik hier erg blij mee! Ik heb vooral last van prikkelbaarheid. Ik kan weinig hebben en word snel geïrriteerd / boos. Dit vind ik verschrikkelijk en wil ik absoluut niet. uiteraard heb ik dit al meerdere keren aangegeven en mijn vriend toonde elke keer begrip maar tot vandaag.. Vandaag is hij ontzettend boos geworden en riep van alles naar mij toe van: je bent gek, zoek hulp, als kindje wat overkomt is dit jou schuld etc.....  Ik heb hier heel veel verdriet van en kan die woorden niet uit mijn hoofd zetten. </p><p>Ik ben erg bang dat onze relatie tot een end komt door mijn hormonen wat ik echt niet wil!! maar ben absoluut niet eens met zijn woordenschat.. zoiets mag je toch niet zeggen?</p><p> </p>

 

[Lady's mom]

Hey!
Je moet et van beide kanten zien he. Omdat je zwanger bent betekent niet dat tie alles moet pikken en maar kalm blijft, hij is tenslotte ook maar een mens. 
Ik snap het van beide kanten maar je moet ook begrijpen dat zijn emmer op een gegeven moment overliep. Net zoals jou bedoelt tie et vast ook niet maar was gewoon een uitbarsting. Als het zo ernstig is met je hormonen is het misschien een idee om wat afstand te nemen wanneer je voelt dat je prikkelbaar bent. Voorkom dat jij reageert op hem want hij voelt zich gewoon als makkelijk doelwit voor jouw hormonen.
Ontspan en denk ook niet te veel aan alle kleine dingetjes.
Hoop dat dit helpt 

 

[MizzR]

Ik snap precies wat je bedoeld, hier het zelfde. We zijn super blij ons eerste kindje samen en hebben beide al 1 kind.
Maar enorm veel stress en ruzies de laatste tijd. Je lichaam krijgt zoveel veranderingen wat je zelf maar moeilijk een plekje kan geven.. laatst staan je partner haha. Op zo moment denk ik ook totaal niet aan wat ik zeg of überhaupt aan hem.. en barst na me uitbarsting in tranen uit. Huh ik was net nog boos en nu ineens intens verdrietig haha gek word ik er van. Mijn vriend en ik hebben allebei een eigen huis hij woont al gelijk hier maar hebben zijn huis wel aangehouden. Als de spanning teveel word gaat hij een nachtje na zijn eigen huis. Helpt enorm een beetje ruimte geven aan elkaar. Probeer je vriend de ruimte te geven dat hij niet altijd kan doen alsof jou gedrag hem niks doet soms is het hem ook teveel en weet zeker dat hij er niks van meent.
Praat met hem als het een beetje afgekoeld is en geef hem aan dat dit je verdriet heb gedaan en stel voor dat hij of jij even ruimte nemen van elkaar als er weer zo iets voorkomt al is het een uurtje soms helpt dat al enorm.
 
Succes en liefs van ook een hormoon mama