Ik weet niet of het nu al begint of later pas maar wat een week.
Het begon met Quinn die ziek was, op het hoogtepunt meer dan 40 graden koorts. Gelukkig snel over. Daarna moeders ziek en dan merk je dat je eigenlijk geen tijd hebt om ziek te zijn. Maar dan tot overmaat van ramp heeft Quinn echt om alles een driftbui lijkt het wel...
Dit gaat nu al een aantal dagen zo en begin het nu al wel aardig beu te worden. Als je heel de dag aan het waarschuwen ben en hij continue zn kont tegen de krib ingooit is het gewoon niet leuk meer. En dit heb ik nog nooit zo erg meegemaakt.
Zijn er meer mensen die dit herkennen of heeft hij in de gaten dat ik niet helemaal in orde ben en dat hij daardoor wat van slag is? En hoe gaan jullie hier verder mee om. Ik probeer altijd kalm te blijven en maar uitleggen waarom iets niet kan of mag en dat ik graag heb dat hij rustig wordt maar dit heeft de laatste dagen ook niet echt effect meer zeg maar...
Het begon met Quinn die ziek was, op het hoogtepunt meer dan 40 graden koorts. Gelukkig snel over. Daarna moeders ziek en dan merk je dat je eigenlijk geen tijd hebt om ziek te zijn. Maar dan tot overmaat van ramp heeft Quinn echt om alles een driftbui lijkt het wel...
Dit gaat nu al een aantal dagen zo en begin het nu al wel aardig beu te worden. Als je heel de dag aan het waarschuwen ben en hij continue zn kont tegen de krib ingooit is het gewoon niet leuk meer. En dit heb ik nog nooit zo erg meegemaakt.
Zijn er meer mensen die dit herkennen of heeft hij in de gaten dat ik niet helemaal in orde ben en dat hij daardoor wat van slag is? En hoe gaan jullie hier verder mee om. Ik probeer altijd kalm te blijven en maar uitleggen waarom iets niet kan of mag en dat ik graag heb dat hij rustig wordt maar dit heeft de laatste dagen ook niet echt effect meer zeg maar...