Puberen???

Ik weet niet of het nu al begint of later pas maar wat een week.

Het begon met Quinn die ziek was, op het hoogtepunt meer dan 40 graden koorts. Gelukkig snel over. Daarna moeders ziek en dan merk je dat je eigenlijk geen tijd hebt om ziek te zijn. Maar dan tot overmaat van ramp heeft Quinn echt om alles een driftbui lijkt het wel...
Dit gaat nu al een aantal dagen zo en begin het nu al wel aardig beu te worden. Als je heel de dag aan het waarschuwen ben en hij continue zn kont tegen de krib ingooit is het gewoon niet leuk meer. En dit heb ik nog nooit zo erg meegemaakt.

Zijn er meer mensen die dit herkennen of heeft hij in de gaten dat ik niet helemaal in orde ben en dat hij daardoor wat van slag is? En hoe gaan jullie hier verder mee om. Ik probeer altijd kalm te blijven en maar uitleggen waarom iets niet kan of mag en dat ik graag heb dat hij rustig wordt maar dit heeft de laatste dagen ook niet echt effect meer zeg maar...
 
Heel herkenbaar, vanmiddag heeft Sven ook nog een driftbui gehad omdat ie de keuken niet in mocht toen ik stond te koken. Hij krijste zo hard dat ie ervan begon over te geven. Wij proberen het zoveel mogelijk te negeren, maar leuk is het niet.
Sven heeft gewoon een heel pittig karakter. Hij is heel erg ondernemend en we hebben in de huiskamer echt dingen gebarricadeerd zodat ie niet bij me kan komen als ik rustig koffie zit te drinken. Hij graait overal aan en de vensterbank is niet veilig. Waarschuwen helpt niet. Wel spreek ik m ferm tegen en zet m dan ergens anders neer, maar "nee" zeggen is voor hem echt nog een spel. Hij begint dan alleen maar heel hard te lachen en doet het vervolgens weer.

Iets uitleggen is prima, maar doe het wel kort en afleiding werkt daarna het beste. Ergens anders neerzetten en speelgoed geven. dan gaat ie vaak ook wel huilen maar het is sneller over. En als ie wel weer alles aan elkaar krijst doe ik net alsof hij er niet is. Zodra hij rustig wordt prijs is m en krijgt ie een knuffel...
Kinderen voelen trouwens haarfijn aan als je anders bent en dus minder kan hebben, daar worden ze vervelend van en gaan ze je nog meer uitproberen.

Succes!
 
Hier ook een dikke boef met een pittig karakter en meerdere driftbuien op een dag bij bijna elke keer als hij hoort dat hij iets niet mag (het is of een driftbui of op de grond gaan zitten met hoofd tussen de benen en zo blijven zitten tot hij aandacht krijgt (of tot het hem te lang duurt).
Dacht wel begint dat nu al, hoort toch pas bij een kind van 2, maar gelukkig herkennen meer mensen het heir!!
Wat hier het beste helpt is idd negeren van de driftbuien.

Wat wel lastig is dat hij als hij weer rustiger wordt zo weer verder gaat waar hij gebleven was, met als mogelijkheid weer een driftbui...
Ik probeer hem kort uit te leggen waarom iets niet mag en probeer ik hem af te leiden als het nodig en mogelijk is.
Knuffel geven na de driftbui is idd misschien ook een goed idee bloempje, ga ik ook eens proberen...

Wat bij mij verder ook goed werkt als 'straf' (niet voor driftbuien maar vor dingen die hij niet mag en blijft doen). is een time-out. Op een stoel of in de hoek blijft hij niet zitten, wat ik doe is hem in bed zetten (zonder speen en speelgoed) uitleggen waarom hij daar is en dan 1 minuutje weggaan, daarna knuffel en uitleggen dat hij wat hij deed niet meer mag doen. Werkt bijna altijd echt heel goed, daarna is hij weer poeslief...
 
Ik zet Sven ook wel eens een minuut in de kinderstoel op de gang... even duidelijk maken dat iets echt niet mag... zeker als afleiden niet helpt en hij zijn zin echt door drijft!
 
Terug
Bovenaan