@PXDT44

A

Anoniem

Guest
Hoi meid,

Hoe gaat het met je? Al helemaal gewend in je nieuwe huisje? En met je nichtje? Nog steeds aan het twijfelen over IVF?

Dikke knuffel van mij.
 
Hoi Supertje,

Sinds 2 weken heeft mijn man een baan in loondienst en tot nu toe bevalt het hem goed daar.
Hij zag er bergen tegen op, om daar te beginnen, omdat hij al 12½ jaar zijn eigen bedrijfje heeft.
Voor de kerst hebben we de kleine meid een weekje hier gehad.
We waren op zaterdag naar de kerstmarkt geweest, en 's avonds heeft mijn schoonzusje hier gegeten, ik zei dan leg je de kleine toch even op bed, want ze was moe. Als ze slaapt dan brengen we ze morgen wel bij jullie.
Dit was dus het geval. ( haha ).
's Morgens belt mijn broer mijn op, of ik de kleine dan bij haar ouders wilde brengen, omdat mijn schoonzusje was opgenomen in het ziekenhuis.
Ik heb met mijn man zitten praten, en die zei het zelfde als ik, daar gaat dat arme kind weer, een onregelmatig leventje.
Dus wij besloten dat ze dan die dagen bij ons zal blijven met hun goedkeuring.
We hebben een pracht mooi week gehad met haar, 's nachts doorslapen, tussen de middag haar dutje, en eten dat is niet normaal dat kind dat lust alles.
Op zaterdagavond zaten mijn man en ik beide met tranen in de ogen, dit omdat het ons niet gegund is, en omdat die kleine stakkerd op zondag weer terug naar huis moest.
Mijn schoonzusje lag nog in het ziekenhuis, maar mijn broer had vakantie.
Mijn man en ik zeiden al tegen elkaar het duurt nog geen 2 weken en dan is de kleine meid ziek.
En wat denk je 2 weken later????
De kleine werd opgenomen aan de beademing, dit op donderdag, ik ga op zaterdag naar het ziekenhuis toe, komen ze daar met die arme stakkerd naar buiten lopen, ze mocht weer naar huis toe.
Ik was kwaad, ik zei gisteren lag ze nog volop aan de beademing en nu naar huis toe. Stelletje idioten.
Maar het stukje dat de kleine geen regelmaat krijgt is: dan bij mijn ouders, dan bij haar ouders, dan thuis, vul het verder maar in.
Thuis is de voeding ook niet denderend ze schillen voor hun eigen al geen aardappel dus laat stil staan voor dat arme schepseltje.
En patat is geen voeding, dat is een lekker tussendoortje.
Toen heb ik mijn eigen in bescherming genomen en wat afstand genomen, want ik ging er teveel in op.
Nou wordt ze over een week 1 jaar.
Het liefst ga ik er heel de dag heen, maar ik ben kwaad op mijn broer en schoonzus, als ik niet bel dan hoor ik nooit wat.
Vorige week moest mijn schoonzus naar het ziekenhuis toe voor controle ik bel 's avonds hoe het was gegaan.
Maar kreeg mijn man eind van de week een telefoontje hoe zijn eerste werkweek was verlopen. Dus niet.
Maar ik typ vandaag of morgen nog wel even verder, want ik moet nu gaan werken.

xxx PXDT44
 
Lastige situatie. Je bent daarheen verhuisd om dichter bij haar te zijn, maar bent het niet eens met de opvoeding. Maar hoe goed je tips en adviezen bedoeld zijn (en hoe terecht ook), zij zijn de ouders.
Als het je zo tegen staat dat je er niet tegen kunt, dan kun je niet anders doen dan voor jezelf kiezen. Als je toch dicht bij t kleine meisje wilt leven, dan zul je bepaalde kritiek moeten inslikken en moeten accepteren dat zij niet zijn zoals jij. Ik begrijp heel goed dat het heel oneerlijk voelt en ongeïnteresseerd naar jullie toe.
Hopelijk kun je je er over heen zetten en op je eigen manier een klein beetje invloed blijven uitoefenen door op haar te passen etc.

Sterkte.
Wenser
ps. ben ook erg benieuwd of je IVF nog overweegt, zoals Supertje vroeg. Wij gaan daar wel aan beginnen als de volgende IUI mislukt.

 
Oh en super gefeliciteerd met de nieuwe baan van je man, dat is niet voor het oprapen momenteel en daardoor wel echt een gelukje!!!
 
Bedankt voor je berichtje Wenser.
IVF hebben we nog steeds van de baan geschoven, ik ben wel blij dat ik ook werk heb, maar wil toch zien dat ik dichter bij huis wat krijg.
En omdat we dicht bij België zitten denk ik dat als we voor IVF gaan ik daar eens wil informeren.
Ik hou wel afstand hoor, en ze zijn met een hoop dingen begripvol, toen de kleine meid hier die week was hebben ze wel een aantal keren tegen mijn ouders gezegd we vinden het zo erg, wat wordt dit zondag moeilijk voor hun om ze weer thuis te brengen. Maar nadat we ze weer thuis hadden gebracht, is er naderhand geen één geweest die gevraagd heeft hoe we ons voelden.
Mijn man en ik houden zuiver wat afstand, omdat we het niet eens zijn met hun manier van leven met zo een kleintje, en we weten ook dat het hun keuze en leven is, maar ze denken ook helemaal niet aan haar toekomst.
Daarom willen we de tijden die we samen zijn met haar leuk doorbrengen, en dat gaat ook heel goed. Ze kruipt ook iedere keer naar mijn man toe, en wil dan op schoot zitten bij hem.
Maar het is ook zo apart dat ze veel gilde en deed bijten. Die week heeft ze de eerste 2 dagen wat gegild, en het enige wat ik dan zei tegen haar was: hé gillende keukenmeid dat doen we niet hé. En met het bijten ook, ze heeft hier geen één keer ons gebeten.
We gaan een keer op bezoek in het ziekenhuis bij mijn schoonzus, en mijn broer is in die week één keer bij ons langs geweest om zijn kindje te zien, en wat denk je: gillen en bijten.
Op dinsdag moest ze naar het consultatiebureau toe, 2 spuitjes. Mijn schoonzus, broer en moeder zaten al gelijk als je haar 's avonds naar bed doe, dan moet je een paracetamol zetpilletje zetten voor het geval dat ze koorts krijgt 's nachts. Ik zei dat doe ik niet, ik ga niet als er nog niets aan de hand is een zetpilletje zetten bij haar.
Ze is 's middags even wat hangerig geweest, en dat was alles.
's Avonds had ik mijn moeder nog aan de telefoon en die vroeg of ik het had gedaan, dus ik zei nee er is helemaal niets aan de hand met haar, en gaat het vannacht mis dan zie ik het wel weer.
Mijn schoonzusje was amper een week uit het ziekenhuis, en de kleine meid 1 dag en mijn lieftallige broertje die gaat op zondag darten, omdat hij moest want het was competitie. En dat zijn de dingen waar we niet tegen kunnen. Denk eerst aan je gezinnetje en dan aan je hobby.
Maar het belangrijkste is dat de kleine meid moet weten dat we er altijd voor haar zouden zijn, en dat vinden we het belangrijkste.
 
Ja dat is wel bijzonder van dat bijten. Op die leeftijd is dat niet zo gebruikelijk volgens mij (als ze 2,5 zijn doen ze het nog wel eens als ze gefrustreerd zijn).
Goed van je hoe je er mee omgaat.
Ik zou idd ook niet preventief paracetamol geven, maar daar zijn wel heel veel ouders van hoor. T kan ook geen kwaad op zich.
Succes, hopelijk een leuke eerste verjaardag gewenst en veel succes met een andere baan zoeken. Ik hoor veel positieve verhalen over Gent, dus wie weet komt jullie droom dan toch nog uit!

gr.
Wenser
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan