"De situatie" is voor mij 1 groot leerproces

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo meiden,

Een dagje vrij en flink nagedacht en tot een positieve conclusie komen.
Afgelopen dinsdag wat mijn nod, en de omschreven puntmutjes werden in de namiddag geconstateerd, gister zette het flink door.....ondanks mijn goed voorgevoel,  ivm de kleine bloeding na mijn eisprong, viel de teleurstelling ontzettend mee. Ik zie dat alles wat mij het afgelopen jaar is overgkomen niet niets is en natuurlijk erg jammer en sneu is. Toch begin ik het ook anders te zien. Ik ben een erg ongeduldig type en denk alles zelf in de hand te hebben verder leef ik erg met de dag en zie niet ver vooruit.

Na mijn 2e curettage in december wilde ik niets liever dan zo gauw mogelijk weer zwanger worden, iedere maand als ik ongi werd was de teleurstelling ontzettend groot. Het geduld van mij is en wordt nog steeds  behoorlijk op de proef gesteld....maar ik leer er een hoop van en ermee omgaan. Tevens ken ik mensen die een kinderwens hebben maar bewust nooit medische hulp hebben ingeschakeld....(en nu dus een onvervulde kinderwens). Ik heb dat nooit begrepen als je een kinderwens hebt ga je toch tot het uiterste?!?!?!.... Ik begin hun keuze steeds meer te begrijpen moet ik zeggen. Een hele bewustwording van andermans gedachten en keuzes. Ik meende echt dat ik tot het uiterste zou gaan.... en misschien doe ik dat ook wel die keuze ga ik nu niet maken maar eigenlijk is er toch wat voor te zeggen wanneer je dat niet doet. Geen grote teleurstellingen/onzekerheden/polonaise aan je lijf/vragen uit je omgeveing....er valt wat voor te zeggen. Voorlopig ben ik nog veel te positief en geloof ik in onze toekomst maar ik denk er ook over na hoe gaan we ons leven invulling geven als de kinderwens niet wordt vervuld?? Het gaat goed met me eigenlijk voel ik me beter dan ooit.....ik hoop dat jullie hier veel positiviteit uit kunnen halen.
Dikke kus van mij....
 
Ik kan je alleen maar gelijk geven, alles wat je meemaakt kun je lering uit trekken en omzetten naar iets positiefs.

Als ik zie hoe intens ik van kleine dingen ben gaan genieten na mijn scheiding, dan zou ik haast gaan denken dat ik mijn ex nog dankbaar kan zijn.

Ik hoef gelukkig zelf niet na te denken over kinderloos door het leven gaan, ik heb twee wondertjes. Toch besef je door alles dat je leven niet te plannen valt, en dat je soms ineens een hele andere route opgestuurd wordt, dan dat jij van plan was te nemen.

Ik duim voor je Biate dat je toch nog ooit eens van zo'n wonder mag genieten, en dat je niet na hoeft te denken over hoe nu verder.

Kus
Miep
 
Hé meis,

ben het zo met je eens. Volgens mij is de enige manier om in het leven met de moeilijke dingen (maar dat geldt denk ik ook voor de leuke) om te gaan is om voorruit te blijven kijken en positief te blijven. Van alles wat je mee maakt schijn je iets te kunnen leren zeggen ze en zal je sterker worden. Als ik naar mezelf kijk en naar een aantal jaren geleden, toen liep mijn emmer een beetje over (mijn ongeduld en perfectionisme braken me bijna mijn nek), en dit vergelijk met nu dan heb ik van die moeilijk tijd zoveel geleerd. Ik ben zoveel sterker, volwassener en positiever geworden. Ookal is soms moeilijk te bevatten wat je allemaal overkomt. Maar positief blijven en naar je toekomst kijken is het enige wat je kunt doen. Je kunt niet terug en de dingen die je niet in de hand hebt kun je nu eenmaal niet beïnvloeden of veranderen. Hoe lastig voor ons hier ook!

Hou je goede gevoel vast al zal het af en toe nog moeilijk zijn (dat mag lekker ook gewoon). Ik hoop echt dat er onverwacht een wondertje gebeurt en dat het nadenken over hoe nu verder niet aan de orde hoeft te komen.

Heel veel liefs,
Daantje
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan