Raad nodig ..

[Gebruiker10317368]

Ik weet het gewoon niet meer
Ik weet het gewoon niet meer
Ik weet het gewoon niet meer …
Dit is wat er de hele tijd door mijn hoofd gaat
Als eerst mijn man doet NIKS NIKS helemaal NIKS ja je leest het goed ik heb hier al zo vaak iets over gezegd maar word hier na geluisterd met maar 1 oor .. ik zeg het vervolgens zegt hij sorry zit even 5-10 minuten met ons zoontje en erna is het zovan ja daar is mama
Soms kom ik niet eens meer toe aan het huishouden aangezien ik de hele tijd met ons kindje bezig ben ..
Ondanks dit alles en ik eigelijk alles zelf moet doen wat ik alsnog met alle liefde doe voor ons kind hou ik erg veel van mijn man en zou ik ook nooit bij hem weg willen hij is altijd wel erg lief geweest en deed alles tot ons kindje kwam .. soms voelt het alsof hij het wel wilt maar ik alles moet doen
Herkent iemand dit .. of is het gewoon bij mannen zo
HELP..

 

[Jetteketet]

Mijn man bleek gewoon een ijzer te kort te hebben. daardoor was hij degene die amper iets deed maar wel het hardst uitgilde dat hij o zo moe was, terwijl ik daar zat, met een huilbaby, herstellende van een spoedkeizersnede, terwijl hij weer ging werken en ik alles alleen deed vanaf 02:00 s nachts tot 17:30 de volgende dag en dan die uren tot 02:00 deden we het 'samen', maar wel op jouw manier samen. Ik ben zo blij dat we erachter zijn wat het is. Ik hou zielsveel van hem en geen andere vader voor mijn kinderen maar in die tijd dreef hij mij tot waanzin. 

 

[Jetteketet]

O en met aan het werk bedoel ik anderhalve week na de bevalling, ZZPer dus geen vaderschapsverlof en door corona heel lang dicht gemoeten maar net buiten iedere mogelijke regeling vallen... 

 

[Essil]

Misschien wat vaker duidelijke voorstellen doen, over wat hij kan doen?
Kan misschien gewoon onzekerheid zijn met zijn nieuwe rol?

 

[OomenM]

Is hij niet gewoon onzeker? Had dit ook met mijn man en na lang doorvragen wat er was, omdat hij in de kraamweek en daarvoor wel alles deed, kwam het hoge woord er uit... hij wist zich gewoon geen raad met ons kind ? hij was bang dat ze hem niet leuk zou vinden of dat ze ging huilen dor hem, dat hij niet wist wat ze van mij gewend was, etc.
We hebben het langzaam opgebouwd. Ze was mij ondertussen gewend en dat ik haar met 1 blik begreep deed zijn zelfvertrouwen ook geen goed.
Zijn begonnen met dat ik hem vroeg specifieke dingen te doen. Bv sokjes en schoentjes aandoen terwijl ik haar tasje en jasje pakte. Of bv haar helpen met eten. Hij raakte daar in eerste instantie soms al overdonderd van, maar zodra hij merkte dat zijn manier ook prima was (complimenten geven, dames. Helpt wonderen tegen onzekere papas) en dat ik vaker hardop aangaf op welke signalen ik op welke manier reageerde.... ze zijn nu niet meer bij elkaar weg te slaan haha
Hoop dat dat t is, of miss idd chronische vermoeidheid of ijzertekort, naweeën van corona, stress, problemen op zijn werk,... van baan wisselen heeft mijn man echt het laatste zetje gegeven dat hij nodig had om een leuke relaxte papa te worden die nu bijna alles weer doet in huis ?‍