raar?

A

Anoniem

Guest
Hallo dames,

Even een vraagje van een andere orde: nou ja, eigenlijk een twijfel van de andere orde. Mijn lief en ik hebben na lang twijfelen besloten om ervoor te gaan. Inmiddels zitten we in ronde vier. Helemaal niet erg en we klussen er vrolijk op los. Maar toch bekruipt ons toch ook nog wel eens het gevoel van 'dit is toch wel echt wat we willen...of niet??!' Herkent iemand dit gevoel? We hebben het heerlijk samen en dan hoor je soms toch dat stemmetje in je achterhoofd dat zich afvraagt of het straks allemaal wel net zo leuk blijft. De kinderen van mijn vriendinnen vind ik echt leuk en lief enzo, maar als ik ze teveel om me heen heb word ik er gek van. Niets op tafel kunnen laten staan anders ligt het op de grond, geen gesprek kunnen voeren want Pietje en Marietje moeten in de gaten worden gehouden. Het leven komt natuuurlijk wel heel erg in het teken van een kind te staan. Of zouden we dat soms niet meer erg vinden als het ons eigen kind zou zijn?
 
Precies, je laatste opmerking klopt.
Ik heb 2 jongens van bijna 7 en 3 en een half, en weetje, als je eerste kleine er is, ben je alles vergeten en pas je je leven aan, zonder verder te denkne hoe het was zonder hen.
het is raar, maar waar, Natuurlijk zijn er ook uitzonderingen, die dat niet hebben of kunnen, maar dat zijn er niet zoveel.
groetjes,
Adren
 
Hoi VB,

Natuurlijk is het niet raar om te twijfelen. Het is nogal wat, een kind.

Ook wij hebben het heerlijk samen en zouden dat ook heel lang kunnen blijven, maar op een gegeven moment hebben we de vraag omgedraaid. Dus niet, willen we een kind en wat doet dat met ons leven, maar zouden we spijt krijgen als we geen kinderen zouden proberen te krijgen?

Het antwoord was ja, we zouden spijt krijgen, dus zijn we ervoor gegaan! Misschien zouden we over 5 of 10 jaar geen spijt krijgen, maar wellicht wel over 15 of 20 jaar als het echt niet meer kan.

In het boek van Mariel Croon wordt twijfelaars aangeraden ervoor te gaan, omdat je zoveel terug krijgt van een kind dat je achteraf geen spijt zult hebben. Je leven past zich vanzelf aan.

Ik hoop dat je er iets mee kan.

Liefs,
Jade
 
Ik ken die twijfels ook wel. Ik draai het inderdaad om: wat als ik geen kinderen zou hebben mijn hele leven. Geen optie!
Ik denk dat het belangrijkste is dat je stapje voor stapje gaat: zwanger zijn, baby, peuter, kleuter etc.
En dus niet nu al denken: hoe is een kleuter? hoe is een puber? zorgt mijn kind later voor me als ik oud ben? Dat is nog helemaal niet aan de orde.
Je relatie verandert volgens mij wel, als je een goede relatie hebt krijg je er iets bij en als er dingen niet goed zaten worden die uitvergroot zodra er een baby is. Ik ken stellen die er door uit elkaar gingen, maar ook stellen die zeggen: er is niks veranderd, alleen hebben we er iets moois bij.

Zelf twijfel ik vooral over de combi werk en kind.

Groetjes
Martine
 
Ik heb zelf 1 dochter van 20 mnd en ben aan het klussen voor een 2e. Ik kan je wel zeggen dat mijn leven na de komst van nr 1 drastisch veranderd is.Ik kon gelukkig 3 dagen gaan werken in dezelfde baan. Nou, het komt er dus op neer dat ik 5 dagen werk in 3 dagen aan het proppen ben!En thuis heb je, zolang ze nog klein zijn wel wat rust. maar als ze eenmaal mobiel worden is het gedaan met je luie leventje.Nu kun je, als je moe thuis komt lekker op de bank ploffen. Dat is er echt niet meer bij. Je komt thuis en de kleine wil maar 1 ding :jouw aandacht. Dan moet er een maaltijd op tafel komen, godzijdank hebben ze kindertijd en sesamstraat uitgevonden. Te veel snacken (lekker makkelijk) kan eigenlijk ook niet meer, want je wilt je kind niet te vaak aan de vettigheid zetten. Er is mij ook nooit van te voren verteld dat er 2 dingen zijn die je nooit meer rustig kan doen, nl eten en poepen! Zodra ik naar de wc ga, staat die kleine meid aan de deur te trekken.En dan heb ik het niet eens over stappen, uitslapen enz.....Je leven staat in teken van die kleine! Een goed oppasvangnet is essentieel om nog een beetje vrijheid te kunnen ervaren. Nou krijg je er echt wel enorm veel voor terug en ik ben echt helemaal gek van mijn dochtertje hoor. Ik zou haar voor geen goud willen missen. En ik ben ook enorm dankbaar dat ik kinderen kan krijgen, want ik weet van zeer dichtbij hoe het moet zijn als dat je niet gegeven is. Ik besef hoe gelukkig ik ben, begrijp me niet verkeerd. Ik merk alleen dat ik ook aan mezelf moet denken, dus regelmatig even er tussenuit, saunaatje met vriendinnen, of lekker rustig even een dagje winkelen (want dat is ook verleden tijd, believe me!)Heel soms, als ik na een gebroken nacht (want kleine ziek)naar een berg wasgoed staar,terwijl ik struikel over het speelgoed en mijn kleine meid haar derde driftbui van die dag heeft, verlang ik wel eens stiekumpjes eventjes naar het leven van voor mijn kind. Maar als ik dan na een opvoedkundige actie een natte zoen krijg en ze haar chocoladehandjes aan mijn witte bloesje smeert, denk ik, ach, wat hou ik toch eindeloos veel van dat kleine ding!
 
Ik kan me helemaal in je verhaal vinden. Afgelopen week (!) besloten ervoor te gaan, kan aan niks anders meer denken; aan de andere kant twijfel ik me rot. Mijn vriend doet dit nog meer. Hij is als de dood dat hij het niet leuk vindt en ik ben als de dood dat hij gelijk krijgt, terwijl ik altijd heb geroepen dat het met een eigen kind anders is.
Met name werken, en daarmee samenhangend de kinderopvang, financieen en dergelijken spelen mij soms parten.
Ik bedenk me dan iedere keer dat er voor elk 'probleem' ook wel weer een oplossing is en dat er veel meer kinderen geboren worden in mindere gelukkige situaties en dat die toch ook goed opgegroeid zijn!
 
Als de baby geboren is en het wordt op je borst gelegt ben je al je twijfels vergeten.
Er zijn momenten dat ik mijn dochtertje even weg zou kunnen denken maar dan breng ik haar even naar haar oma,doe een paar uurtjes alleen de dingen die ik leuk vind en mis haar.
Leuke dingen kun je gewoon blijven doen je moet het alleen even goed plannen.
 
Aan deze verhalen valt niets meer toe te voegen : zo is het precies ! XXX
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan