Radeloos, mijn zoon wilt niet slapen bij vader

<p>Hallo allemaal, ruim drie jaar geleden toen mijn zoon twee jaar oud was zijn zijn vader en ik uit elkaar gegaan. Vanaf die tijd ging hij steeds weekenden slapen bij vader maar het was vanaf toen al drama, huilen van slag etc. Twee nachten bleken echt te lang. Toen zijn we overgestapt naar elk weekend 1 nacht, dit ging eventjes goed maar ook dit werd drama, na overleg besloten dat hij niet meer hoefde te slapen bij vader en 2 dagen per week daar zou zijn. Altijd extra tijd aangeboden maar hier is nooit gebruik van gemaakt. Ook werd er niks ondernomen en op een dag vanuit het niks besloot vader hem te dwingen te blijven slapen (zoals in ons oorspronkelijke ouderschapsplan staat) dit was afgelopen september. Nu gaat hij om het weekend twee nachten en het weekend ertussen 1. Inmiddels heb ik er een zoontje bij en zijn wij hier heel gelukkig thuis, de band tussen mijn zoon en stiefvader (2,5 jaar samen) is geweldig. Maar nu komt het; vader praat in op mijn zoon zegt kwetsende dingen tegen hem en haalt ons en onze opvoeding naar beneden. Mijn zoon zegt zelfs dingen als had ik maar geen vader dan hoefde ik er niet naartoe. Hij is thuis steeds ontzettend van slag de dagen naar het papa weekend toe en de eerste dagen na het lange weekend, hij huilt om alles driftbuien en blijft vragen of hij daar niet hoeft te slapen, ergens anders logeren is geen probleem maar daar slapen wilt hij gewoon écht niet. Er gebeurt daar niks geks of gevaarlijks, hij voelt zich daar echter gewoon niet vertrouwd fijn veilig geborgen etc. Het verhaal is natuurlijk veel en veel langer maar mijn vraag is. Als een kind echt niet bij de andere ouder wilt slapen, en alleen overdag wilt gaan. Is dit en zo ja hoe is dit te realiseren, we zijn al met advocaten bezig maar die heeft ook ergens houvast nodig voor de rechter, meer dan een kind van vijf die niet wilt. Ik ben geen onwillige moeder en heb er altijd alles aan gedaan de band te stimuleren. Maar nu zie ik mijn kind hieraan onderdoor gaan en wil ik dat dit stopt en opgelost wordt. Is er iemand die tips of ervaring heeft? School merkt een gedragsverandering maar mag dit niet schriftelijk bevestigen, de huisarts mag dit ook niet doen, een psycholoog is zonder zijn toestemming niet toegestaan en verder sta ik met Mn handen in het haar. </p><p>Sorry voor mijn lange verhaal ik hoop dat iemand zich erin herkent of tips heeft!</p><p>lieve groet. </p>
 
Kan het zo zijn dat je zelf thuis onbewust uitstraalt dat jij en vader niet zo op een lijn liggen en jij hierdoor wat gefrustreerd over komt?
Kinderen kunnen zich namelijk heel goed aanpassen aan wenselijk gedrag. Wat zegt de vader in dit geval? Herkent hij de gedragsverandering en zegt jullie zoon ook tegen hem dat hij niet meer wil komen?
Ontzettend lastige situatie. Ik snap dat wellicht psychologische hulp iets kan verbeteren voor je zoon, maar pas ook op dat er niet juist een probleem wordt gemaakt...
 
Nee ik werk zelf met kinderen en ben vanaf het begin van de scheiding heel bewust geweest met mijn woorden en acties naar mijn kind toe, alles heel positief gemaakt en nog nooit een slecht woord gesproken of een slechte houding aangenomen over of tegen vader. Vader heeft gewoon drie jaar lang geen tijd liefde en aandacht in hem gestoken en dat wordt steeds duidelijker, we konden altijd goed praten maar helaas na het begin van zijn nieuwe relatie is dit beëindigd. Ik zou willen dat hij het belang van zijn zoon voorop zet, het slapen even laat voor wat het is en meer tijd en aandacht in hem stopt zodat slapen leuk kan worden, maar hoe...
 
Weet je zeker dat er geen mishandeling gebeurt? Je zegt dat je ex nu een nieuw relatie heeft, hoe is die nieuwe vrouw met jouw zoon? Hoe is die nieuwe vrouw überhaupt? Wil geen angst zaaien of haat maar je zoon vindt het niet voor niks niet leuk daar. 
 
Dat zijn dingen die allemaal in mijn hoofd voorbij zijn gekomen, ik heb altijd aan mijn zoon gezegd dat hij alles mag vertellen aan mama ook slechte dingen en dat ik het voor hem oplos etc etc, ook voorzichtig (heel algemeen) geprobeerd te vragen of er iemand is die hem pijn doet bijvoorbeeld zelfs als dat opa of oma zijn of wie dan ook. Maar krijg altijd een nee niemand. Ik kan mijn vinger er niet opleggen wat de reden is en mijn zoon zelf ook niet merk ik, er is altijd een andere kleine (niks betekende) reden waarom hij niet wilt, maar het komt er altijd op neer dat hij daar niet wilt slapen, bij oma van vaders kant wel, hij wordt nu al snachts wakker met de vraag hoe veel nachtjes nog tot hij moet en of hij van papa bij oma zal mogen slapen. Ik zie veilig thuis bellen haast als mijn laatste optie 
 
Ik snap dat je open bent naar je zoon en dat hij alles kan zeggen maar het zou natuurlijk ook kunnen dat zijn vader dreigt met dingen als hij het zou vertellen... Als hij bij andere mensen zonder problemen slaapt moet er toch meer aan de hand zijn. Ik zou veilig thuis bellen en vragen wat zij adviseren.
 
Misschien wil hij tegen jou niks zeggen maar wel tegen een andere "volwassene" bijvoorbeeld een oom of tante etc die hij regelmatig ziet, spreekt en vertrouwd 
 
Terug
Bovenaan