Radeloos!

[Anoniem]

Ik ben van de rust en regelmaat en hanteer dan ook een strak schema, wat 14 maanden goed heeft geholpen.. Nu niet meer dus. Onze zoon van 14 maanden krijst alles bij elkaar als we hem naar bed brengen, dit sinds twee weken. Normaal gesproken leggen we hem rond 18.45 op bed en dan hoor je hem nog wel eens brabbelen en valt dan vrij snel in slaap. Nu ligt hij soms wel een uur te huilen, echt te krijsen voordat hij in slaap valt. Heeft iemand een idee wat dit kan zijn en vooral wat moeten we hier aan doen. Ga je naar hem toe om te troosten (geprobeerd, is dan stil, totdat je hem weer in bed legt), laat je hem krijsen totdat hij in slaap valt of kunnen we iets anders proberen?????
Alvast bedankt voor jullie reacties!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

[Anoniem]

Ik zou zelf denk ik elke 15 min even naar hem toe gaan, over zijn bolletje aaien, welterusten zeggen en weer weggaan. Net zolang herhalen tot hij slaapt. Volgens mij (verhalen die ik lees) gaat het dan vrij snel weer over. Misschien is het nu een stukje verlatingsangst, of uittesten hoever ze je kunnen krijgen. Het beste zou zijn om je kindje niet uit bed te halen (maar ja dat moet wel kunnen natuurlijk...)

Suc6!

Groetjes Jenneke mv Ivar, 13 maanden

 

[Anoniem]

Hoi,

Ik wil je proberen gerust te stellen! Bij ons heeft deze fase zich ook voorgedaan.... sinds een paar dagen is het weer over (HOERA!!!!!!).
Onze zoon heeft ook 14 maanden supergoed geslapen, hij wordt wel altijd vroeg wakker (rond 06.30) maar verder geen enkel probleem. Tot drie weken geleden........ huilen, krijsen, gillen zodra we de kamer verlieten. Gek werden we ervan.
Ik ging echt twijfelen aan mezelf, wat doe ik verkeerd?, wat doe ik anders dan normaal?, waarom sliep hij eerst zo goed en nu niet meer?. Allemaal vragen waar ik geen antwoord op kon vinden. Maar....... ik denk dat het verlatingsangst is geweest. Het is bekend dat kinderen met 14 maanden een moeilijke periode ingaan. Het ene kind fietst hier redelijk makkelijk doorheen, maar het andere heeft er echt last van.
Wat uiteindelijk bij ons heeft geholpen is het volgende. Ik ging steeds als ik bij hem kwam, nadat hij zo had liggen krijsen, bij hem zitten op een stoeltje. Dan was ook alles goed, hij lag tevreden in zijn bedje. Ik zei niks, en keek hem ook niet aan. Ik wilde zo laten zien dat ik er altijd voor hem ben. Na 5 minuten ging ik weer weg, nog even een aai over zijn bol, welterusten zeggen en dan ging ik weg. Zonder iets te zeggen. In het begin bleef het huilen lang duren maar al heel snel (na 1 dag zelfs) werd het steeds korter totdat hij nu sinds een paar dagen weer zonder problemen gaat slapen. We hebben ons mannetje weer terug!
Op een gegeven moment verlies je uit het oog dat het om een fase gaat, en word je bang dat het een blijvend iets is....
Je vertelde dat jouw kindje ook 14 maanden is, dit past dus ook echt bij zijn leeftijd. En bij verlatingsangst werkt het juist heel erg averechts als je hem/haar maar laat huilen, dan bevestig je zijn/haar gevoel van alleen gelaten worden.
Heel veel succes. Ik weet precies hoe wanhopig je kunt zijn als je weer een nacht slecht hebt geslapen. Vooral omdat je kindje voorheen zo goed sliep. Maar het gaat echt over, geloof me!

Groetjes, Noortje

 

[Anoniem]

Hallo Tomaatje,

Vervelend hoor, helemaal als je niet echt weet wat de oorzaak is.
Julian had het een paar weken geleden ook (hij is nu 13,5 maand). Zijn achtste tandje kwam door en ik vond het zo vreemd dat hij daar zoveel meer last van had dan de eerste zeven. Achteraf bleek er tegelijkertijd ook een kies doorgekomen te zijn. Daar heeft hij dus zo'n last van gehad. Dit heeft ongeveer een week geduurd. Ik kon aan zijn manier van huilen horen dat hij echt pijn had, maar na ongeveer een week had hij dus prima door dat als hij huilde ik (of papa) dan wel kwam om te troosten. Zijn huiltje veranderde langzaam in een aandacht-huil. Ik had door dat hij me in de maling nam omdat hij opeens stil was als ik hem optilde. Soms ging hij dan ook lachen of bijv. zijn speen in mijn mond drukken. Meneer had dan dus zijn zin gekregen. Dus toen moest hij weer afkicken. Ik heb hem een paar avonden eerst even laten huilen, ongeveer 10 minuten, dan even naar hem toe, aai over de bol, kusje geven en weer weg. Het heeft een paar avonden geduurd. Toen had hij door dat huilen om aandacht geen zin meer had en was het over.

Probeer na te gaan wat de oorzaak is bij jouw knulletje. Misschien ook tandjes of kiesjes? Misschien last van verlatingsangst? Oorpijn? Meestal hoor je wel of het een pijn-huil is, als een paracetamol helpt dan kun je kijken waar de pijn zit (eventueel met de huisarts) en hiervoor maatregelen treffen.

Succes ermee en bedenk dat ook dit maar een fase is!

Groetjes,
Ellen mv Julian

 

[Anoniem]

Hoi

Ik heb geen aanvulling op wat hier boven al staat maar ik wil alleen zeggen dat ik weet hoe je je voelt. Meike heeft dit gehad toen ze een jaar was, gek werden we ze sliep maar 3 uurtjes per nacht.........

Na bijna drie weken gingen we de 10-minuutjes methode toepassen. Dat  is een methode die je drie nachten doet. De eerste keer om de 10 minuten er naar toe, aai over de bol en zeggen dat het tijd is om te slapen, nacht erna om de 15 minuten en de laatste nacht om de 20 minuten. Meike begreep het na 1 nacht. Ze sliep toen 2 maanden elke nacht door. Nu is ze 15 maanden en wordt altijd wel 1x  wakker.  

Toch een kleine aanvulling.

Sterkte en wees ook sterk want dit is knaplastig..
Groetjes Renske

 

[Anoniem]

Goh, je verhaal komt me wel heeeel bekend voor.
Finn heeft het een paar weken geleden ook gehad.
Dan ging tie eigenlijk nog redelijk goed slapen om een half uur helemaal over z'n toeren wakker te worden en niks was dan goed alleen: mama!
Als ik 'm dan in m'n armen nam sliep tie snel weer in, maar als ik 'm dan weer terug legde begon het gemekker weer.
Heb toen ook de "10-minuten-methode" geprobeerd, tot frustratie van mij en vooral van Finn. Hij werd helemaal hysterisch!
Als ik dan echt niet meer kon legde ik (of z'n papa die het niet meer aan kon horen) 'm weer naast me neer en konden we eindelijk weer slapen. Ik was natuurlijk heel erg bang dat ik 'm daarmee zou verwennen, maar na een week was het opeens over en sliep tie weer als een roos!! Wat voor fase of wat dan ook het geweest is... ik heb geen idee.

Succes, ik zou het knap van je vinden 'm te laten huilen. Ik kon het niet!

Tessie

 

[Anoniem]

Pff vermoeiend he. Onze dochter is ook 14 maanden en wordt iedere nacht rond een uur of 1-2 wakker. Het CB had gezegd dat ze erg kunnen dromen en aangeraden om haar gewoon te laten huilen. Maar dat hebben we een uur volgehouden toen was ik het zat (en de buren waarschijnlijk ook). Ze doet dit al bijna 1,5 week. Nu halen we haar uit bed, leg ik haar even bij me en na circa 10 minuten kan ik haar zo weer slapend in bed leggen. Het is zeer vermoeiend. Ze wordt ook nog steeds heel vroeg wakker zo rond 5 a 6 uur sochtends.
Ik ga vanacht ook maar eens proberen om gewoon bij haar te zitten zonder wat te zeggen, maar ben bang dat dat niet werkt, ze gaat denk ikalleen maar harder huilen omdat ik haar niet optil. Maar we zullen zien, hoop dat het inderdaad een fase is en dat het snel overgaat, ben erg moe op het moment. Jullie ook sterkte en hoop dat iemand de gouden tip heeft.