rare tiks

Hoi,

Ik heb een zoontje van 5 jaar en de laatste tijd heeft hij soms last van rare tiks:

zoals bijv zijn keel schrapen, wel 50 keer per dag.
of klakken met zijn tong als hij duimt.
of met zijn ogen knipperen als hij tv kijkt.
(dit hebben we maar zoveel mogelijk genegeerd, we dachten ach gaat vanzelf wel over.)

Nu sinds een paar dagen gooit hij steeds zijn hoofd achter in zijn nek (steeds een paar keer achter elkaar), want donderdag had hij een labeltje in zijn trui wat irriteerde. Het is een heel vervelend gezicht, hij doet het de hele dag door en ik ben bang dat hij straks zijn nek forceert of iets met zijn wervels krijgt.

Boos worden helpt niet, een beloning ertegenover zetten helpt niet. En om dit laatste nu te gaan negeren vind ik ook geen goed plan (omdat ik bang ben dat hij er iets van krijgt.) Gewoon met hem praten hebben we ook geprobeerd, maar hij zegt dat hij er niet mee kan stoppen....

Iemand hiermee ervaring?
 
Na zelf eens op het internet een tijdje te googelen heb ik wel iets gevonden wat het zou kunnen zijn, maar aangezien hij er pas een paar maandjes last van heeft wil ik er niet meteen vanuit gaan dat hij dit heeft.
Ik hou het een tijdje in de gaten en probeer het nu maar even te accepteren, gaat het niet over dan zal ik eens langs de huisarts gaan.

Natuurlijk sta ik nog steeds open voor verhalen van anderen met ervaringen.

Groetjes R.
 
hoi rommeldebom,

onze dochter heeft ook tics. en zo gaan net zo snel als ze gekomen zijn.
eerst deed ze de hele dag niks anders dan alles op een rijtje leggen. gek werden we ervan.
boos worden, strafgeven hielp niet maar...negeren wel!
dus het is na een maand of 4 overgegaan.
nu heeft ze de tic dat ze steeds haar neus langs haar mouw veegt.
haar huid is er geirriteerd van en het kriebelt zegt ze.
maar ook nu kunnen we niks anders doen dan afwachten negeren hoe lastig dat ook is.
als het echt er is zou ik rad vragen bij de huisarts of zo.

succes

conny
 
Hoi hoi,
Vroeger heb ik heel veel tics gehad. De huisarts zei dat het door de stressvolle omgeving kwam. Ik wipte met mijn neus (als een konijntje zeg maar) zo ongeveer elke paar seconde. Ik schudde met mijn hoofd. Ik deed mijn mond wijd open en weer dicht. Net of ik moest gapen, maar dat deed ik niet. M'n wenkbrauwen fronzen en ik draaide mijn ogen helemaal weg. Niet alles op hetzelfde moment, maar het kwam steeds een beetje voor het ander in de plaats zeg maar. Langzaam verdween het. Het wipneusje is nog wel het langst gebleven. Maar nu sinds m'n 18e ongeveer (ben nu 25) heb ik helemaal geen tics meer.
Dus het hoeft helemaal niet iets ernstigs te  zijn ofzo. Misschien is er iets waar hij zich nu druk over maakt en kan hij dat niet goed uiten, dus doet hij het op deze manier.
Groetjes Judith
 
Terug
Bovenaan