Reactie op Monique en Jinny

[ANONYMOUS_USERNAME]

Beste Monique en Jinny:
Als eerste van harte geluk gewnst met jullie zwangerschap.

Monique: ja,we proberen het nog even tot de zomervakantie en daarna gaan we terug naar de huisarts om ons door te laten verwijzen. De huisarts weet er van en een paar maanden geleden is het zaad van m'n man onderzocht en dat was prima.
Hoe ging dat bij jouw toen je bij de gynecoloog kwam, hoe lang duurde alles bij elkaar?


Jinny: ik weet dat het heel slecht is om er zoveel mee bezig te zijn. Maar ik heb al een jaar last van een onregelmatige cylus. Dat gaan van 33 dagen en laatste keer was het ineens 47 dagen maar toen had ik weer last van een bacterie.
Afgelopen maand heb ik me niet bezig gehouden met dagen tellen enz want we waren lekker op vakantie, maar toch ook niet gelukt.
Als je een onregelmatige cylcus hebt wordt het gewoon een heel ander verhaal.
Dan wordt je niet spontaan zwanger maar moet je temperaturen of ovulatietesten gebruiken om toch te weten wanneer je vruchtbaar bent....Helaas.
Ik eet heel gezond, ben vorig jaar januari gestopt met roken, drink niet en fiets bijna elke dag naar m'n werk. En dat is een uur heen en terug. Veel stress heb ik ook niet.
Tja.........het is wachten op moeder natuur.

Liefs van Marieke

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi Marieke,

Wij waren ongeveer een ½ jaar bezig toen ik naar mijn huisarts ging. Ze kent mij al vanaf kinds af aan dus ze weet dat ik niet "om niks" bij haar langsga. Ik heb haar het hele verhaal verteld dat wij graag kinderen wilden. Mijn cylcus was langer dan normaal. Normaal 4 weken = 28 dagen, de mijne varierend van 5 tot 8 weken = 35 tot 56 dagen. Als ik een normale cyclus had gehad dan kun je zo'n periode afsluiten en verdergaan. Maar dan was ik 1 week overtijd, niet zwanger, 2 weken overtijd, nog niet zwanger, etc. Ik werd gewoon gek in m'n hoofd.

Mijn huisarts heeft me ook meteen doorverwezen naar de gyn. Daar kon ik na een paar weken al terecht. Ik was hartstikke zenuwachtig, wist niet wat mij te wachten stond. Ze was erg aardig maar ook afstandelijk. Ze vroeg vanalles, hoe lang we bezig waren, mijn cyclus, etc. Haar eerste reactie was: je bent nog jong (ik was 24 jaar) en net bezig. Kijk het eerst nog een jaartje aan. Maar ik zei zoiets van:  met z'n cyclus is het gewoon gokken. En vroeg om verdere onderzoeken. Gelukkig had ze snel door dat wij het serieus meenden. Ik geloof ook wel dat er mensen zijn die na 1 keer proberen meteen naar de gyn gaan, dus voor hun is het testen voor wie het menens is. Ze hebben bloed afgenomen tijdens de menstruatie en 3 weken later (vruchtbaarste periode) moest ik terug komen voor de uitslag van het bloedonderzoek en kreeg ik een echo. Ging ze kijken naar mijn eierstokken. Dit was in december '04. We waren toen 9 maanden bezig.

Uit het bloedonderzoek en de echo wees dat ik het PCO syndroom heb. Dit wil zeggen dat de eitjes niet groeien zoals ze horen te groeien. Normaal in je vruchtbaarste periode zou een eitje ongeveer 20 mm zijn als hij loskomt van de eierstok. Mijn grootste eitje was ongeveer 8 mm. Dit was effe schrikken maar aan de andere kant ook opluchting. Bevestiging dat er toch iets mis was maar er waren hier hele goede oplossingen voor. Daarbij kreeg ik ook nog te horen dat de kans op een "normale" bevruchting bijna nihil was. Ik kreeg clomid mee. Dit zijn hormoontabletten. Die moest ik slikken tijdens de menstruatie en dan moest ik in de vruchtbaarste periode terugkomen voor een echo om weer naar de eitjes te kijken. Tevens zou de sperma van mijn man onderzocht worden.

Dit verhaal kregen wij op 20 december 2004 te horen. We zijn 25 december op wintersport vakantie gegaan met vrienden. Even nergens aan denken. Op 3 januari zijn we weer thuis gekomen. En na 2 weken niet vrijen (hadden er even totaal geen behoefte aan) hebben we bij thuiskomst weer voor het eerst gevreeen na het verhaal van de gyn. Op 24 januari was ik 5 weken overtijd. Meestal deed ik toch een test om mijn hoofd rust te geven, om iets af te sluiten en zo ook deze keer. Toen kwamen er gewoon 2 strepen?!?!?! Ik was zwanger zonder hormoontabletten geslikt te hebben, was er nog niet aan toe gekomen. Meteen de gyn gebeld en een afspraak gemaakt. Zij dacht dat ik op controle zou komen en was ook een beetje verbaasd toen ik vertelde dat ik dacht zwanger te zijn. En ja, het was ECHT waar. Ik was zwanger. Kon het nog steeds niet geloven. De gyn ook bijna niet. De kans op een gewone bevruchting was heel klein. Daarna nog een keer op controle geweest, bij 8 weken zwangerschap, en vervolgens naar de VK doorgestuurd.

Ik noem de kleine ook nog steeds ons kleine wonder. In totaal ben ik 4 keer bij de gyn geweest. 1 = intakegesprek, 2 = uitslag en echo, 3 = 5 weken zwanger en 4 = 8 weken zwanger. Het is dat mijn buik nu ontzettend begint te groeien. Nu geloven we pas, ook na vele echo's, dat we echt een kindje gaan krijgen. De eerste 12 weken waren "een hel" voor ons. We durfden niet te genieten, zo bang dat ons wondertje weer werd afgenomen.

Nu ben ik 22 weken en 5 dagen zwanger en alles gaat perfect. Geef de hoop niet op. Als je dadelijk wordt doorgestuurd en de gyn neemt je niet serieus, zet door!! EIS om een onderzoek, daar heb je recht op!! Hopelijk is het niets, maar mocht er iets aan de hand zijn, vandaag kunnen ze heel veel.

Ik wens je heel veel succes en sterkte  en laat nog iets van je horen!!!

Monique