Realisatie

[Lorain Landwaart]

Hi ladies!

Ik moet even wat kwijt. Inmiddels ben ik 25+4 van mijn eerste kindje, een prachtig meisje! Dit word mijn man zijn tweede kindje, hij heeft al een zoontje van 7, en nu komt er een dochtertje.

Met de dag groei ik steeds meer. Gisteren weer echo gehad in het ziekenhuis, ons meisje is al 720 gram! Gaat enorm hard, waardoor ik enorm veel pijn heb, komt ook omdat ze een enorm harde schopper is! (Vooral in de nacht als ik wil slapen).
Ik besef me steeds meer dat er een klein mensje in mij groeit met een sterk kloppend hartje, emoties, een persoonlijk karakter en deels mij is!

Ik hou nu al enorm van mijn dochter, maar ik ben zo bang voor de bevalling die nog moet gaan komen, en alles wat erna komt!

Ben ik gek als ik deze dingen denk? Of zijn er meer vrouwen die zich zo voelen nu het einde steeds meer in zicht is? Ik ben uitgerekend op 11 december, en sinds een week of 2 zit ik thuis te broeden omdat ik enorm veel last van groeipijn heb, en enorme vermoeidheid en honger heb ?
Ik word gek van het broeden, maar het gekke is, is dat dat het enige is wat ik wil doen op het moment.

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Nee. Ik herken het niet. Omdat ik alles op me af heb katen komen. Mijn 1e zwangerschap was makkelijk. Geen pijntje of iets. Geen geboorte plan gemaakt want ik zie wel hoe het liep.. Het was een fijne thuisbevalling van 5 5u. Een hele snelle dus.

Nu een wat zwaardere zwangerschap.. En thuisbevalling kan niet want ik word medisch.. Wat eerst een enorme domper voor mij was en ik er emotioneel en mentaal helemaal doorheen zat. Nu paar weken later alles een plekje gegeven. Een goeie ziekenhuis bezoek gehad vorige week en sta er nu veel positiever in. Ondank de vele pijntjes probeer ik nog echt te genieten nu. Want het is me laatste zwangerschap.. En wederom ga ik nuchter mijn bevalling in. Het is in het ziekenhuis dus ben in goede handen. En ik zie wel hoe het loopt.

Ik raad je dus aan.. maak je niet gek. Praat erover met je vriend, je verloskundige.. Als je echt bang bent. Zal het ook zwaar worden lijkt mij.. Dus ga het bespreken!!

 

[Babyboymama]

Geniet er vooral van! Bekijk het zo!
Het was het zwaarste en mooiste wat ik gedaan heb.
Geniet nu vooral nog van je baby in je buik, daar krijg je echt weer verlangst naar.
Probeer je niet te concentreren op de pijn, maar op t feit dat dat weggaat en jij je dochtertje hebt. Jouw lichaam is hiervoor gemaakt en kan dit. En geloof me, als jij voor rust zorgt, zorgt je lichaam voor hele fijne stofjes die het proces helpen. Als je stress hebt wordt het wat vervelender.
Klinkt heel gek, maar geniet. Ik heb daardoor gelukkig een fijne bevalling gehard, evengoed lang. Maar zat lekker in mn bubbeltje en toen was daar mn zoon. Mooiste ooit! Hopelijk mag ik het nog een keer zo meemaken!

Succes!

 

[Duplo]

Klinkt helemaal niet gek! Ik heb er ook wel last van (ben nu 33 weken zwanger). En hoewel ik het in theorie eens ben met Babyboymama, is genieten natuurlijk veel makkelijker gezegd dan gedaan... bovendien merk ik bij mezelf dat het niet helpt om te denken dat ik zou moeten genieten, want dat is niet echt een knop die je zomaar om kan zetten. Wat het weer frustrerender maakt als het niet lukt. Het is echt oké om ook minder leuke emoties te voelen of gedachten te hebben! 
Ik ben zelf weer begonnen met mediteren. Dat helpt mij wel om in ieder geval bepaalde gedachtes meer los te laten. Gewoon iedere dag tien minuutjes (meestal voor het slapengaan, want dat is vaak het moment dat het broeden opspeelt) even richten op ademhalen en gedachtes afwenden. Of in ieder geval accepteren dat ze er zijn. 
 

 

[Mateke]

Ik herken het wel. Ik ben inmiddels 31 weken zwanger, ook met heel wat pijn aan bekken en ribben, onder andere door een zware baby die veel schopt en beweegt. Ik neem het van dag tot dag, soms zelfs moment tot moment en geniet van de momenten zonder pijn. Ik was ook heel erg ongerust over de bevalling en ben dan op zoek gegaan naar info. Spreek gerust je verloskundige, vroedvrouw, ... aan, lees boeken en artikels, volg een cursus of dergelijke om je te informeren als dat jou rust kan brengen. Mij hielp het wel heel erg om mezelf tot rust te brengen op dat vlak en ik zou al bijna durven zeggen dat ik uitkijk naar de bevalling, met een gezonde portie zenuwen uiteraard ?. Praat er zeker ook over met je partner, maak afspraken voor de kraamtijd enzovoort. Goed begonnen is al half gewonnen, zoals ze zeggen ?. Succes in ieder geval!