Het onderwerp van dit topic leent zich misschien niet helemaal voor mijn reactie, maar heeft er wel mee te maken... Regelingen voor zwangeren en borstvoedinggevende vrouwen en reacties uit de omgeving.
Ik heb wel begrip voor de mensen die zich een beetje ergeren aan het 'gemuts' van zwangere vrouwen. Ik ben nu zelf ruim 37 weken zwanger en merk dat er een behoorlijk verschil is tussen wat de ene en de andere zwangere vrouw aankan. Ik klaag sowieso niet snel en ik heb tot mijn verlof ook zonder problemen lekker doorgewerkt, 40 tot 50 uur in de week. Natuurlijk was ik rustiger aan gaan doen als ik ergens last van zou hebben, maar ik voelde me gewoon prima. Gelukkig voor mij. Er zijn vrouwen die het zwaarder hebben immers.
Laat ik even nuanceren: er zijn natuurlijk ook vrouwen die WEL problemen hebben, pijn hebben, hoge bloeddruk of andere gezondheidsklachten, waar ze echt niets aan kunnen doen. Natuurlijk moet je ALTIJD voorzichtig zijn en goed luisteren naar je lichaam. Als je niet meer kunt tijdens en na je zangerschap, pas dan je snelheid en werk aan. Forceer niets. En leef gezond!
Maar... er zijn natuurlijk ook mensen (in dit geval vrouwen, maar het komt ook voor bij mannen, het is gewoon een 'menselijke eigenschap' kennelijk) die door te geloven dat ze van van alles last hebben, ook vanzelf last van dingen krijgen.
En ik denk dat zwangere en borstvoedinggevende vrouwen (misschien ook wel emotie en hormonen) soms toch wel wat sneller beginnen te klagen over van alles en nog wat. Klagen is ook best lekker. Aandacht is ook prettig. Daar hoeven we niet ingewikkeld over te doen. We moeten dan niet raar opkijken of beledigd zijn als we uit onze omgeving opmerkingen krijgen dat zwangere en borstvoedinggevende vrouwen toch wel een beetje mutserig zijn. Want - er is geen ontkennen aan denk ik - dat is in een aantal gevallen ook echt zo. En dat is storend voor de omgeving. Daar ergeren mensen zich aan en niet altijd onterecht. Zwangerschap is geen ziekte. Ook al gedragen sommige vrouwen zich er wel naar. En andersom geldt: soms de overbezorgdheid uit de omgeving, anderen die bedenken wat je wel en niet moet doen, daarvoor geldt het zelfde. Zwangerschap en het geven van borstvoeding is geen ziekte, we hoeven niet altijd apart behandeld te worden of te roepen dat we een aparte behandeling willen.
Laten we wel zijn: tenslotte baren we ook een kind. En daar zijn enorme oerkrachten voor nodig. Dus kom op nou. We kunnen weel meer dan sommige van ons denken. We zijn veel sterker dan sommige van ons zich voordoen. Kijk naar vrouwen in landen waar ze minder mooie regeltjes hebben voor borstvoedende en zwangere vrouwen, daar lukt het vrouwen ook om gewoon door te werken en kinderen te baren. Andere omstandigheden als hygiene, voedsel en dergelijke zijn daar een groter probleem dan onvoldoende pauzes en verlof. Wij zijn vrouwen, wij baren kinderen, wij voeden ze, wij regisseren en organiseren om alles goed te laten lopen, we zijn hartstikke stoer!
En als ik weer aan het werk ga, neem ik de pauze die ik nodig heb, maar zeker niet meer dan dat. Ik heb ook een baan die ik heel serieus neem.
De waarheid ligt altijd ergens in het midden. Ja, soms worden zwangeren en borstvoedinggevende vrouwen een beetje scheef aangekeken, maar dat roepen we af en toe ook wel over ons af. Soms stellen we ons namelijk best een beetje aan (de een wel, de ander niet). Soms maken we het een beetje bond. Door te geloven dat we van van alles last hebben, hebben we het ook. Door steeds maar te roepen wat we niet kunnen, kunnen we soms minder dan we echt kunnen. Aan de andere kant zijn er ook vrouwen die het wel een stuk zwaarder hebben, omdat het allemaal niet volgens het boekje verloopt. En voor hen het volste begrip. Het kan een enorme aanslag zijn op je lichaam en daardoor op ook je psyche als tegenzit. En dan is het fijn dat in dit land veel ruimte beschikbaar is om rustiger aan te doen en het beste te doen voor jou, je kind en gezin.
Ik heb grote waardering en bewondering voor vrouwen die onder moeilijke(re) omstandigheden kinderen baren en grootbrengen en vind dat hen de ruimte geboden moet worden dat zo goed mogelijk te doen.
Maar ik erger me wild aan diverse voorbeelden die ik ook tegenkom van vrouwen die hun zwangerschap en ouderschap soms wat dramatiseren. Heb ook begrip voor de bedrijven, werkgevers en collega's. Het werk moet gedaan worden en in Nederland werken we gemiddeld genomen echt niet te hard. Met gemiddeld genomen bedoel ik: sommige werken wel te hard, andere werken niet hard genoeg.
Onbegrip uit de omgeving en sommige vooroordelen waar we mee geconfronteerd worden komen niet zomaar uit de lucht vallen en komen ook echt wel ergens vandaan.
Groetjes,
Annabel
