Regenboogbaby

<p>Goedemorgen, </p><p>Graag wil ik mijn verhaal kwijt en natuurlijk lotgenoten spreken.</p><p>Mijn vorige zwangerschap ging niet zonder slag of stoot. Wat begon met bloedingen, belandden we uiteindelijk in een rollercoaster van goed nieuws-slecht nieuws. Al snel moest ik voor al mijn controles meerdere keren per week naar het AMC, hier zou onze zoon uiteindelijk ook geboren moeten worden. Hij had het downsyndroom, maar had hierbij meerdere complicaties. In zijn eerste week op deze wereld is hij 3x geopereerd, welke alle drie gelukkig geslaagd waren. Helaas traden er daarna nog meer complicaties op, terwijl hij lag aan te sterken voor zijn komende hartoperatie. Uiteindelijk is een bloedvergiftiging hem na 6 weken fataal geworden. Ondanks dat wij enorm verdriet hiervan hebben hebben wij het wel al vrij snel een plaatsje weten te geven, waarschijnlijk omdat we tijdens de zwangerschap al geen goed gevoel erbij hadden, hoe we ons best ook deden. Hij heeft een prachtige uitvaart gekregen en is de dag erna weer thuis gekomen.</p><p>Tijdens mijn bevalling heb ik trombose opgelopen in mijn been, hierdoor mocht ik geen anticonceptie gebruiken. Wel stonden we open voor nog een kindje (we hebben al een dochtertje van 4 jaar). Dat het zo snel zou gaan hadden we niet verwacht, maar dat maakt het niet minder mooi. Anderhalve maand na het overlijden van ons zoontje had ik weer een positieve test in handen, momenteel ben ik ruim 8 weken zwanger van onze derde. </p><p>Vanwege de trombose én de complicaties van ons zoontje sta ik nu onder strengere controle, maar we proberen er evengoed flink van te genieten dat het ons gegund is wederom nieuw leven op deze wereld te mogen zetten.</p><p> </p><p>Nu ben ik natuurlijk dus op zoek naar mensen die ook vrij snel weer zwanger zijn geraakt nadat zij een kindje verloren zijn, en hoe zij hiermee om zijn gegaan maar ook hoe de omgeving er op reageerde. De mensen die het van ons weten reageren allen heel positief en zijn blij dat we nogmaals de kans krijgen ons gezinnetje aan te vullen. Maar ook wil ik weten hoe jullie dit met de spulletjes hebben gedaan, die voor het vorige kindje bedoeld waren (mocht het hetzelfde geslacht hebben).</p><p> </p><p>Liefs, Mama van HL en JR ♡</p>
 
ten eerste wil ik je heel veel sterkte wensen met dit verlies, dat moet heel heftig zijn! En wellicht dat je nu al weer zwanger bent, is misschien wel een signaal van je zoontje. 
Op zich wat de omgeving er van vindt, doet er niet toe, het is jullie leven. Ik zou zeggen geniet er van dat het jullie gegund is.
Wat betreft je praktische vraag. Mocht numner 3 ook hetzelfde geslacht zijn, zou ik persoonlijk hem dezelfde kleertjes aandoen. Broertjes die samen opgroeien dragen toch ook vaak dezelfde kleren? Ik zou dat juist een mooi gebaar vinden, zo is ook je andere zoon er een beetje bij. Wij hebben 2 zoontjes en de jongste draagt gewoon de kleren die de oudste ook heeft gedragen. Ik kan me wel voorstellen dat je evt een bepaald knuffeltje of een eerste pakje, welke je voor je oudste zoon speciaal hebt gekocht, dat je die wil behouden als aandenken.
Ik wens je een hele goede zwangerschap toe! Dat jullie nog een prachtig kindje gegund is!
 
Bedankt voor je reactie Famkeh! Heel lief. :)
Wij willen "grote broer" ook zeker voort laten leven in de volgende, door middel van zijn naam als tweede naam terug laten komen, met eventueel een letter er achter als het een meisje is. In het ziekenhuis heeft hij een knuffeltje gekregen, welke speciaal voor zieke kindjes gemaakt is en onze dochter heeft dezelfde gehad. Via het AMC hebben we dus nog zo'n zelfde knuffeltje meegekregen voor de volgende, zodat ze alle drie een beetje met elkaar verbonden zijn en blijven. 
Je hebt gelijk over de kleertjes, als de volgende ook een jongetje is, is dit alleen maar heel erg mooi inderdaad. Dank je wel! 
 
Allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap!
Op 18 en 19 november 2018 zijn onze zoons spontaan geboren met bijna 21 weken. Oorzaak: dikke, vette pech. In mei 2019 had ik weer een positieve test in handen. Onze dochter werd geboren met 39+3 en wordt ondertussen bijna 1.
Van reacties in onze omgeving trok ik me niets aan. We hebben het op social media ook pas met 16 weken gedeeld ofzo. Moet eerlijk zeggen dat we alleen maar leuke reacties hebben gehad hoor! Natuurlijk was het een ontzettend spannende zwangerschap! Gelukkig was ons meisje heel druk in mijn buik en kreeg ik zo bevestiging dat alles goed ging in mijn buik. Alle controles waren meer dan perfect, maar dat waren ze bij onze zoons ook. Met 32 weken kreeg ik steeds meer vertrouwen en ik heb zelfs nog kunnen genieten van de zwangerschap, maar er hebben ook veel tranen gevloeid. Spanning, angst om weer een kind te verliezen, schuldgevoel naar onze zoons.
We wilden bij onze zoons de geslachten niet weten. We hadden alles neutraal. Kleding heeft onze dochter nog gedragen en ze slaapt ook op de kamer die al ingericht was voor haar broers. In 1 van hun bedjes. Van allemaal staan de namen op de muur en de naam van onze dochter is versierd. We hadden een tweelingwagen. Gelukkig konden we die ombouwen, zodat we de kinderwagen nu voor onze dochter kunnen gebruiken. Mocht er in de toekomst nog een kindje komen, dan is het een kwestie van ombouwen ;) Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om de spullen terug naar de winkel te brengen of te verkopen.
Ik hoop dat je een voorspoedige zwangerschap mag hebben!
 
 
Allereerst van harte met je zwangerschap. Wij zijn in september 2015 onze dochter verloren met 22 weken zwangerschap ( overleden in de buik) het was een hele heftige periode. Na alle onderzoeken en uitslagen. Kwam eruit dat er 2 tromboses in de placenta zijn geweest die haar fataal zijn geworden. Ik blijk dus het antifosfolipiden syndroom te hebben. Na het verlies van onze dochter bleef de wens voor een kindje nog steeds. In Mei 2016 een positieve test van onze zoon. Het was een pittige zwangerschap maar ook heel mooi. Op 2 januari 2017 de trotse ouders geworden van onze gezonde zoon. ( ingeleid) Onze omgeving vond het fantastisch dat we opnieuw zwanger waren. Ze liggen qua datums ook dicht bij elkaar.

Van onze dochter in mei een positieve test haar uitgerekende datum was 16-01-2016
Van onze zoon ook in mei een positieve test en zijn uitgerekende datum was 21-01-2017
Nu opnieuw zwanger van onze 3e. Ik heb het geboortepakje van onze dochter bewaard en als geboortepakje gebruikt voor onze zoon. Was neutrale kleur. Ook onze 3e zal dit pakje dragen. Onze zoon weet van zijn zus, en kent haar via foto’s. Speciaal een fotoboekje voor hem gemaakt.

Ondanks dat wij een kindje moeten missen weet ik diep in mijn hart dat ze met elkaar verbonden zijn. Onze zoon lijkt ook erg veel op zijn overleden zus. Jammer dat ze nooit de kans zullen hebben om de boel op de kop te zetten. Maar ik ben mijn dochter dankbaar dat er antwoorden waren en wij zo wel een gezond en levend kindje op de wereld kunnen zetten.

Ik wens jullie veel liefde, en kracht. Om dit verlies te dragen. ?

 
Terug
Bovenaan