Relatie dip???? of ............

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hey zomer moeders,


Samen na de bevalling toegeleeft en dan?

We waren in de zevende hemel de eerste twee weken   maar ik heb het idee dat het tussen mijn partner en mij niet zo goed gaat. Of de liefde weg is weet ik niet maar ben wel heel erg in de war.

Het begind al om 7 uur 's ochtens> wie laat de hond uit? gekibbel
                            om 18 uur (rot dag moe) heb je niet schoon gemaakt?> ruzie
                          om 21.00 uur       > vader lief zegt ben moe ga naar bed!   nou lekker solidair ik zou ook wel onder de wol willen maarja dat gaat niet tot 23.00 uur. Dat snappen Ho maar.

Zo gaat het de heledag door, ik kan me zelfs al ergeren aan hem als hij zijn eten kouwt!   Sinds Tymo er is is meneer al meer van huisgeweest dan de 5 jaar dat we samen zijn. Ik zit af en toe echt te twijfelen over mijn gevoelens.
Sinds Tymo geboren is voel ik zo veel liefde voor de kleine dat niet te vergelijken is met wat ik voel voor mijn partner. Vrijen hebben we nu naar 3,5 maand nog niet gedaan, ik heb het gevoel dat hij me niet meer aantrekkelijk vind en ja daar gaat dan ook je zelf vertrouwen.

Ik heb het gevoel dat we erg uit elkaar aan het groeien zijn. Klinkt een beetje raar maar ik heb het idee als persoon erg te groeien en ontwikkelen, terwijl Kev maar blijft hangen. Af en toe denk ik we passen ook echt totaal niet bij elkaar

Hoort dit er even bij of zou er echt iets niet goed zijn?

Liefs denise

Wil het eigenlijk niet telangmaken maar dat is zo moeilijk als je veel te vertellen hebt!


 
Hai Denise,

ik kan me vinden in jouw verhaal. Ik had dat ook, bij mijn 1e en nu ook een beetje bij mijn 2e. Wil je je hele verhaal kwijt, kan je me altijd prive mailen op yootje_67@hotmail.com.

liefs Yolanda
 
He, wat vervelend nou! Met zulke zware dagen zit je inderdaad niet te wachten op een partner die je het gevoel geeft dat je het alleen moet doen.

Het allerbelangrijkste in een relatie is communiceren. Echt met elkaar praten en proberen om de problemen op te lossen. Ik heb zelf ook goed moeten uitleggen hoe het met mij ging en hoe ik over dingen dacht na de bevalling. Ook ik had even het gevoel dat het niet goed ging.

Na een aantal goede gesprekken zaten we weer op een lijn en gaat het weer helemaal super. Als hij je niet begrijpt, hoef je ook niet op begrip te wachten. En hij vertoont duidelijk 'holbewonergedrag' door er maar gewoon vandoor te gaan als het niet gaat zoals hij verwacht.

Hij had ongetwijfeld ook een voorstelling over hoe het zou zijn als de baby er eenmaal is. En dat is in de praktijk gewoon bikkelen.  Zo zag hij het misschien voor zich: kindertjes die vrolijk  op hem afrennen zodra hij thuiskomt en jij die met een 4-gangenmenu en een gebakken appeltaart in de keuken staat met een schortje voor. En in die fantasie blinkt waarschijnlijk het hele huis. De praktijk is iets anders...

Het enige advies wat ik je kan geven is: praten! Weten wat er in elkaar omgaat en elkaar begrijpen, helpen en aanvullen.

Succes en sterkte meid!
Groetjes, Marisa
 
Hoi Denise,

Wat een vervelende situatie waar je nu inzit!!   Kan me het goed voorstellen, veel irritaties, geen sex want je voelt je niet aantrekkelijk en zo groei je steeds meer uit elkaar.
Mijn man en ik zijn nu in totaal negen jaar bij elkaar. In die 9 jaar is het ook af en toe uit geweest en we hebben veel strubbelingen gehad. Wat wij gemerkt hebben is dat het mis gaat als we niet meer communiceren. Praten over hoe je je voelt, wat is er aan de hand, waar komen nu echt die irritaties vandaan, wat zit eronder (is niet altijd makkelijk hoor). Tijd hiervoor nemen is belangrijk. Als je relatie niet goed is neem je ook geen tijd meer voor elkaar, dus wij plannen dit structureel in, elke week een avond samen, of weg, of thuis uitgebreid eten en praten...
Je hele leven is nu veranderd (ook die van je man). Daar hoort een nieuwe weg bij, een nieuwe manier van omgaan met elkaar. Wij moeten dit ook leren. Wat ons geholpen heeft is 2 weken met ons 3'en op vakantie en weer praten over wat we willen, hoe we elkaar zien en dat we er wat van gaan maken.
Ik hou heel veel van mijn zoon, en wat je al zei, dat is een heel andere soort liefde dan voor je man. Dat mag ook vind ik. Maar mijn man is wel mijn basis, kinderen gaan de deur uit. Wij moeten het samen redden en doen en ik wil niet uit elkaar groeien en op een gegeven moment denken: Wie ben jij??
Als tip zou je nog het boekje: 'De vijf talen van liefde' kunnen lezen van Gary Chapman. Vonden wij een heel fijn boekje wat ons dichter bij elkaar heeft gebracht.
Hopelijk heb je wat aan mijn tips. Het is gewoon heel vervelend als het thuis niet lekker loopt!!!

Groetjes Irma
 
quote: denise 84 schreef document.write(friendlyDateTimeFromStr('25-09-2007 10:25:18'));

Hey zomer moeders,


Samen na de bevalling toegeleeft en dan?

We waren in de zevende hemel de eerste twee weken   maar ik heb het idee dat het tussen mijn partner en mij niet zo goed gaat. Of de liefde weg is weet ik niet maar ben wel heel erg in de war.

Het begind al om 7 uur 's ochtens> wie laat de hond uit? gekibbel
                            om 18 uur (rot dag moe) heb je niet schoon gemaakt?> ruzie
                          om 21.00 uur       > vader lief zegt ben moe ga naar bed!   nou lekker solidair ik zou ook wel onder de wol willen maarja dat gaat niet tot 23.00 uur. Dat snappen Ho maar.

Zo gaat het de heledag door, ik kan me zelfs al ergeren aan hem als hij zijn eten kouwt!   Sinds Tymo er is is meneer al meer van huisgeweest dan de 5 jaar dat we samen zijn. Ik zit af en toe echt te twijfelen over mijn gevoelens.
Sinds Tymo geboren is voel ik zo veel liefde voor de kleine dat niet te vergelijken is met wat ik voel voor mijn partner. Vrijen hebben we nu naar 3,5 maand nog niet gedaan, ik heb het gevoel dat hij me niet meer aantrekkelijk vind en ja daar gaat dan ook je zelf vertrouwen.

Ik heb het gevoel dat we erg uit elkaar aan het groeien zijn. Klinkt een beetje raar maar ik heb het idee als persoon erg te groeien en ontwikkelen, terwijl Kev maar blijft hangen. Af en toe denk ik we passen ook echt totaal niet bij elkaar

Hoort dit er even bij of zou er echt iets niet goed zijn?

Liefs denise

Wil het eigenlijk niet telangmaken maar dat is zo moeilijk als je veel te vertellen hebt!






Betrek je hem veel in het verse ouderschap of trek je alles naar jezelf toe? Een dagje staken werkt prima (bv in het weekend) laat hem maar eens zien wat je allemaal doet op zo'n dag, en probeer die taken ook te verdelen (savonds en in het weekend)

Mijn mannetje doet soms weleens TE veel (tenminste ik voel me weleens schuldig omdat ik hele dagen thuiszit) maar hij WIL heel graag meehelpen (badje doen, luier verschonen, fles klaarmaken, geven, hij zou geen seconde willen missen zegt ie)

We zoenen en knuffelen veel ondanks dat ik lichamelijk nog niet echt lekker zit, hebben ook geen seks, hij zegt; ik moet nog bijkomen van heel die bevalling (voor een man ook heel wat hoor, heel veel vrouwen onderschatten het wat het voor een man betekend allemaal)

Ja dat kibbelen, het gaat natuurlijk niet om die dingen maar heeft een onderliggende reden, probeer met elkaar te praten en niet alleen met die vinger wijzen he (van allebei die kanten)

Dat van gezellig met elkaar naar bed gaan kan wel hoor! (ik bedoel tegelijkertijd slapen, geen seks haha) je zet je wekker voor de laatste voeding, dat doen wij hier ook, wij zetten de wekker om 12 uur worden wakker voor de voedingen, kijken het laatste nieuws en gaan daarna verder slapen (mijn vriend gaat altijd mee) nu geven we tegenwoordig laatste voeding om 10 uur dus dat scheelt, mijn vriend gaat toch om 5-6 uur werken en tot dan slaapt de kleine.

Het is juist heel gezellig om tegelijkertijd naar bed te gaan (en opent ook mogelijkheden qua gesprek en seksleven) anders ga je zo langs elkaar leven.

Probeer samen wat leuks te doen er is altijd wel iemand die op wil passen (al is het maar voor een paar uurtjes lekker zwemmen in de thermen samen, iets ontspannends)

Een relatie is hard werken en komt NOOIT vanzelf, het romantische van een baby samen verwachten valt nu in de harde realiteit van te weinig slaap, teveel klusjes, je relatie word anders jij bent de moeder van zijn kindje maar dat betekend niet dat je daarnaast geen lovers meer bent MAAR dat komt niet vanzelf, je moet er aan werken..


succes met zijn tweetjes jullie komen er vast uit maar blijf vooral praten en je best doen!
 
Ik sluit me bij de voorgaande reacties aan. Je moet echt met elkaar blijven praten en ook de tijd nemen om samen te zijn.
Wij hebben (Vera is nu 7 weken) ook nog geen seks gehad, maar dat is omdat ik er nog niet klaar voor ben. Maar we knuffelen wel heel veel en genieten van de kleine. Gelukkig heb ik een begripvolle man waardoor ik prima in mijn vel zit, maar hij heeft het hartstikke druk op zijn werk (er gebeuren op het moment veel belangrijke dingen) en is de laatste tijd behoorlijk uitgeblust. Door te blijven praten en samen dingen te blijven doen (met of zonder de baby) komt hij ook tot rust.
Ik hoop voor je dat jullie er uit komen!
 
hoi

moeilijk he.... ik kan me voorstellen dat je het even niet ziet zitten, maar in het begin vergt een baby heel veel van je. Je zegt dat je het gevoel hebt dat jij groeit, en hij niet. Het is natuurlijk ook zo dat er voor mannen veel minder verandert dan voor vrouwen: hij gaat nog gewoon naar zijn werk, zijn dagelijks leven is niet zo drastisch veranderd. Ze denken vaak dat jij lekker vakantie zit te vieren thuis, terwijl zij hard werken.... Terwijl jij niet eens toekomt aan het lezen van een krantje overdag! DAt kan veel wederzijds onbegrip opleveren, en de enige manier om daar iets aan te doen is erover praten, en als dat niet lukt om het op papier te zetten. Mijn man en ik communiceren veel via msn, op die manier kun je even nadenken over je antwoord, en het geeft (bij ons) veel duidelijkheid.

Probeer hem duidelijk te maken dat het jou heel erg zou helpen als hij bijvoorbeeld de kleine in bad kan doen terwijl jij eten kookt. Dat badderen is voor mijn man echt een heel mooi moment geweest dat hij iets kon betekenen, en hij heeft het jaren volgehouden, het was zijn bijdrage. Het is heel moeilijk voor hem om voor te stellen dat je nergens aan toe komt op zo'n dag. Zelf probeer ik een half uurtje in te lassen aan het eind van de dag, om even de ergste rotzooi aan de kant te maken. Ik weet dat mijn man zich er aan stoort, dus ben ik ook bereid om even iets te doen zodat hij zich niet al bij binnenkomst ergert aan de puinhopen. Het blijft ook een beetje geven en nemen, en als hij kan zien dat jij in ieder geval een poging doet, dan is hij misschien ook meer bereid om even iets te doen.

Soms weten ze ook gewoon niet wat ze kunnen doen, omdat jij er zo''n handigheid in hebt. Als je hem wat te doen geeft, laat het hem dan ook op zijn manier doen. Als je kind niet helemaal schoon is, kun je hem sochtends nog een keertje goed wassen. Een vriendin van mij haalde alles naar zich toe, en het gevolg was dat haar man dus echt niks meer doet met de kinderne, want hij doet het toch nooit goed.

En als laatste: over de sex zou ik me niet zo druk maken, dat komt wel weer. Maar probeer wel een keer lekker uit eten te gaan met zijn tweetjes. Ik weet niet hoe makkelijk je oppas kunt regelen, maar het is echt het geld driedubbel waard. En als je niet thuis weg kan, probeer dan een avondje te organiseren dat de kleine in bed ligt, en jij lekker kookt en je een beetje optut, leuke kleren aan, kaarsjes erbij. Vaak stellen ze dat heel erg op prijs, omdat ze zich best een beetje verwaarloosd voelen. Mijn man zegt nog steeds wel eens als ik ergens heen ga  "goh, voor mij doe je nooit makeup op", en dan denk ik "je hebt eigenlijk wel gelijk".

Probeer zelf de eerste stap te zetten om het probleem op te lossen. De relatie is veranderd, en zal nooit meer helemaal worden zoals vroeger, maar je kunt wel een poging doen.

Groetjes,

Ellen (moeder van twee, zwanger van de derde)
 
Hoi Denise,

hier hetzelfde probleem hoor.
Ik frustreer me eigen ook aan de kleinste dingen, en vind het moeilijk om het op een normale manier te zeggen.
Toevallig heb ik het vandaag wel gedaan, en dat lucht op, want er is geen ruzie van gekomen.
Maar had in mn achterhoofd al weer klaar wat ik zou gaan zeggen als zn antwoord me niet beviel.
Vorige week is de bom nog gebarst hier.
Dit omdat ik vind dat mijn vriend te weinig met ons zoontje doen.
Dit gespr, hebben wel al een paar maanden eerder gehad.
Maar het ging niet beter, dus zat ik me eigen al die maanden op te fokken, tja... dat moet je tuurlijk niet doen, (is makkelijker gezegd dan gedaan).
Nu hebben we de afspr. dat hij ons zoontje 1 dag in het weekend in ieder geval in bad doet.
Begrijp me niet verkeerd hoor, ik ben harstikke graag met ons manneke bezig, maar vind ook dat hij er wel wat voor moet doen.
Ja, het is ook zijn kindje, we hebben hem samen, met veel liefde gemaakt.
Ook stoor ik me eigen eraan, als ik aan hem vraag ofdat hij hem ff wil verschonen, en hij heeft gepoept, dat hij dan echt zo doet van... ja, je wilt hem gwn niet verschonen omdat hij gepoept heeft!
Nou ja zeg!! Ik doe niet anders!
Het is mn eigen vlees en bloed hoor, en doe het graag, ofdat het nou lekker ruikt, dat is ten 2de, maar ik hou van mn zoontje, en heb echt alles voor hem over.
Ik weet ook zeker dat mijn vriend veel van ons zoontje houdt, (van mij ook hoor).
Als je wilt, kunnen we ook wel mailen hoor. (geef je email maar), komt allemaal goed hoor!

Groetjes Debby.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan