Relatie kapot tijdens zwangerschap?

<p>Hoi iedereen, </p><p>Ik heb al 2 keer eerder hier een topic geplaatst over de twijfels die mijn vrouw heeft over de relatie. </p><p>Nu is het zover dat ik denk dat het echt kapot is vanuit haar kant en ben echt op zoek naar zwangere of al bevallen vrouwen die dit zelfde hebben meegemaakt/gevoeld.</p><p>Zoals in mijn eerdere topics heb ik al verteld dat mijn vrouw van het 1 op het andere moment (bij ongeveer 20 weken) onze relatie niet meer ziet zitten. Ze kan niet zeggen waar het aan ligt of hoe het komt maar haar gevoel is helemaal weg voor mij. Onze relatie was echt goed hiervoor. Nu is het zover dat ik echt zelf het gevoel krijg dat het over is maar door alle dingen die ze doet en hoe ze praat kan ik het niet meer peilen. Dan praat ze over later, of gaat ze op maat gemaakte gordijnen bestellen, of laat ze mij foto's van ons samen ophangen, maar begin ik over haar gevoel hoe dat nu is dan is het meteen weer, nee het is over en je moet niet denken dat het nog goed komt. Maar door al die dingen die ze doet krijg ik wel de hoop dat het na de bevalling goed komt, dus ik weet het niet meer....</p><p>In mijn vorige topics werd al gezegd en ook door de verloskundige, kraamzorg en huisarts dat het waarschijnlijk door de hormonen komt en dat het verstandig zou zijn dat zij zou gaan praten. Maar helaas dat doet ze dus echt niet.</p><p>Ik zit er momenteel echt doorheen en weet echt niet meer wat ik moet denken, alles gaat door m'n hoofd. Ze gaat vreemd, ze heeft me voor de gek gehouden, ze wil me kapotmaken, allemaal gekke gedachten die nu bij mij spelen. Ook allemaal dingen die ik niet wil en kan geloven want ze is altijd recht voor z'n raap en eerlijk geweest. </p><p>We zijn nu 34 weken en ik weet niet hoe het straks na de bevalling zal gaan en dat maakt mij gek. Ook bang dat ze straks in een postnatale depressie komt en er ook niks aan wil doen. </p><p>Ben nu echt op zoek naar vrouwen die deze gevoelens ook hebben gehad tijdens de zwangerschap en ben heel benieuwd hoe dat is afgelopen want ik krijg steeds meer de gedachten om er nu zelf een punt achter te zetten en dat wil ik absoluut niet want houd echt zoveel van haar en wil haar helemaal niet kwijt, maar mezelf zo voelen en ongelukkig worden door haar gedrag wil ik ook niet.</p><p>Groetjes een heel erg onzekere en bezorgde papa to be</p>
 
Maak je geen zorgen, praat met haar mee laat haar . Wacht  hoe  lastig het ook is
 Maar wat ik lees dat het gevoel niet weg is anders ga je geen foto's ophangen etc etc misschien wilt ze het wel Alleen wilt ze niet zeggen bang voor alles laat het 
 
Heb er zo geen ervaring mee. Merkte wel dat ik iets onredelijker kon zijn.
 
Het klinkt wel als een hormonen zaak, geef niet op, wees er voor haar en steun haar. Pak je eigen momenten als het teveel wordt. Praat er over met iemand die je vertrouwt. 
Je wilt niet zomaar je vrouw en kindje verlaten omdat het je te zwaar wordt, ik proef dat al uit je bericht.
Ik wens je veel sterkte toe en hopelijk keert alles snel terug naar normaal. 
 
Dank je voor je reactie, 
Ja dat is ook precies mijn gedachte maar na een week of 14 begint het nu echt aan mij te knagen.... Ben mezelf ook echt rustig aan het proberen te houden maar dat valt me zwaar. 
Hoop echt dat het weer goedkomt.. 
In ieder geval bedankt
 
Wat ontzettend vervelend voor je. Ik heb hier (gelukkig) geen ervaring hiermee.
Wat ik wel even wil zeggen is toen ik bevallen ben had ik zo'n roze wolk en was ik zo verliefd op mijn dochter waardoor ook de verliefdheid op mij man wat meer weer is geworden. Alleen is bij ons de liefde niet weg geweest. In deze hoop ik dat het mischien bij jou vrouw mischien het verliefde weer terug komt. 
Na de bevalling had ik ontzettend veel last van hormonen eigelijk erger dan in de zwangerschap zelfs. Dus als het de hormonen zijn wees er dan een beetje op voorbereid dat het kan nog alle kanten op zou kunnen gaan.
Ik hoop voor je dat alles uiteindelijk goed mag komen heel veel succes en sterkte met alles! 
 
[quote quote=10318135]Dank je voor je reactie, Ja dat is ook precies mijn gedachte maar na een week of 14 begint het nu echt aan mij te knagen…. Ben mezelf ook echt rustig aan het proberen te houden maar dat valt me zwaar. Hoop echt dat het weer goedkomt.. In ieder geval bedankt[/quote]
Dat is begrijpelijk! Hopelijk is het echt een fase.. Het kan nog een tikkie zwaarder worden als er ook slapeloze nachten bij komen. Maar hopelijk houdt de liefde voor je kindje je op de been. En als je een goed pappa bent kan dat heel positief zijn. Ik vond dat iig wel echt mooi om te zien. Maakte mij een stuk meer verliefd.
Blijft het zo doorgaan na de bevalling. Dan is het misschien belangrijk om (in samenspraak met haar familie vrienden) toch eens aan te sturen op een gesprek.
Ze is nu al zover in de zwangerschap dat ik me kan voorstellen dat ze dat niet ziet zitten. 
Hou vol!! 
 
Nee een gesprek ziet ze nu echt niet zitten dus ga m'n best doen om het af te wachten hoe zwaar het ook is.. 
Mocht het daarna niet gaan verbeteren dan zal er echt iets moeten gebeuren anders ga ik uiteindelijk toch de knoop doorhakken. En ik snap ook echt wel dat het niet ineens terug is maar er zal toch wel vooruitgang in moeten zitten anders ga ik uiteindelijk toch voor mezelf kiezen hoe erg ik dat ook vind. 
 
Dank je Spatel, ik hoop ook echt dat ze na de bevalling op een roze wolk komt en dat ze kan genieten van de kleine en van mij. Ik ga het afwachten en blijf de hoop houden.. 
 
Terug
Bovenaan