Relatieproblemen bij eerste kind

M

Moedertje natuur

Ik ben teleurgesteld in mijn vriend. Wij zijn ruim 16 jaar samen, hij is de liefste man die ik ken en toch valt hij mij een beetje tegen nu het aankomt op samen zorgen voor ons kindje.

Ons zoontje is nu 7 werken en mijn vriend stelde in de kraamweek al voor om een avond naar vriend te gaan en is sindsdien regelmatig avonden weg.

Ik vind het behoorlijk pittig dat zorgen voor onze zoon in mijn eentje als mijn vriend naar werk is, maar als hij dan 's avonds ook nog eens weggaat zit ik er echt even doorheen. Bovendien heeft ons zoontje vooral 's avonds last van allerlei dingen (krampjes, boertjes etc). Als klap op de vuurpijl kwam hij laatst thuis met een slok op en had hij paar hijsjes van een joint genomen... Precies op de avond dat hij met mijn afgekolfde melk een nachtvoeding zou overnemen. Nou, dat wilde ik dus niet meer. Voelde niet veilig.

Ik heb weleens vervelendere verhalen om mij heen gehoord over gedrag van mannen in de kraamtijd dus waarschijnlijk stel ik mij aan, maar ik ben zo teleurgesteld.

Het komt uiteindelijk toch vooral op mij aan. Misschien ook omdat ik borstvoeding geef, maar hij zou mij kunnen steunen door op andere manieren voor ons zoontje te zorgen en door er gewoon te zijn (voor mij).

Kortom, ik voel me teleurgesteld. Wie herkent zich in mijn verhaal? Of overdrijf ik?

.
 
Ik vind niet dat je overdrijft. Jeetje wat vervelend. Behalve dat deze newborn periode nou eenmaal echt pittig kan zijn, is het niet leuk hoe je partner doet. Kan me voorstellen dat het teleurstellend voor je is. Misschien kan er iemand met hem praten, zijn vader of moeder? Het gesprek beginnen zo van en hoe gaat het nou met de baby en... hoe pak je het eea aan. Zodat hij het ook niet aanvallend ervaart.  Mijn partner en ik waren tijdens de zwangerschap uit elkaar gegaan. Heb heel veel alleen gedaan. Daarom vind ik het sneu om te horen dat anderen zich alleen voelen. Komt vast snel goed lieve mama 
 
Ik snap dat je teleurgesteld bent! Als vrouw/moeder wil je vaak niets liever dan dir eerste tijd lekker samen thuis zijn, de dingen samen doen en de steun van je partner ervaren in deze heftige tijd. Idd zeker als hij overdag aan het werk is en je al veel alleen doet. 
Maar zonder het gedrag van je vriend goed te praten... Iedereen heeft een andere manier om met veranderingen en heftige tijden om te gaan. Misschien heeft je vriend wel het idee dat hij dit nu júist nodig heeft. Dus als het lukt/kan, zou ik toch proberen het gesprek er over aan te gaan. Ook om te kijken wat elkaars verwachtingen zijn én wat jullie allebei nodig hebben. Als je weet dat hij het nodig heeft om dit 1 avond in de week te doen, om er vervolgens beter voor jullie te kunnen zijn, kan je het misschien beter hebben. En dan kan jij op jouw beurt ook aangeven wat jij nodig hebt. Hopelijk vinden jullie dan een manier dat jullie allebei krijgen wat jullie nodig hebben en deze heftige tijd ook een mooie tijd wordt en een speciale tijd in jullie relatie. 
 
Heel vervelend!
Zou je niet eens goed met je vriend hierover kunnen praten? Dat het zorgen je soms ook zwaar valt, dat je snapt dat hij het nodig heeft om zn vrienden te zien maar dat je hem avonds nodig heeft? Misschien is er een compromis te vinden dat hij overdag in het weekend vrienden ziet. Of desnoods dat bv je moeder avonds je kan helpen met de kleine. Als jullie een goede relatie hebben komen jullie er vast wel uit. Goed luisteren, ook naar zijn verhaal en behoefte. Dan komt het vast wel goed. De eerste paar maanden zijn ook echt pittig, maar daarna komt wr steeds meer gewenning en ritme. Succes!
 
Ik bedacht vanmorgen ook nog; veel mannen hebben niet zo door dat de hele dag thuis zijn met een (pasgeboren) baby ook werk is/heel vermoeiend kan zijn. Soms kunnen zij denken dat jij ‘lekker de hele dag thuis bent’, terwijl dat voor jou echt anders voelt en je misschien zou wensen dat je soms ook even ‘gewoon kon werken’. Ik had het geluk dat mijn man onregelmatig werkte toen onze dochter werd geboren en hij dus ook soms overdag thuis was en op haar paste. Dit heeft zijn ogen geopend hoe vermoeiend het kan zijn om de hele dag met een baby te zijn.
Misschien dat jouw vriend hier (ook) niet zo bij nadenkt en denkt dat jij dus ‘lekker thuis bent’. Dus ja, nog steeds dezelfde conclusie; in gesprek gaan en ook uiten hoe jij deze periode beleeft en wat je nodig hebt. 
 
Ik sluit me bij de anderen aan. Ook zijn mannen soms ook heel onzeker over het nieuwe vaderschap en juist omdat de moeder vaak borstvoeding geeft en de hele dag met de baby is lijkt het vanuit de man alsof zij alles weet en kan. En zijn ze zelf onzeker en dan weten ze niet hoe ze hiermee om moeten gaan. Je zou allereerst eens het gesprek moeten beginnen over hoe hij en jij het zorgen voor de baby voor jullie zien en misschien moet jij eens zeggen nou ik ga een uurtje wandelen en dan laat je de baby bij hem. Vaak als je weg bent krijgen ze de kans om ook te hechten en wennen aan de baby en dan gaan ze er vanzelf lol en vertrouwen in krijgen.
 
Wat een fantastisch lieve en invoelende reacties allemaal. Lieve vrouwen zijn jullie. Bedankt.

Ik voel me enorm gesteund en het luchtte al op om dit van me af te schrijven en met jullie te delen. Ik ga zeker is in gesprek en zie ook zeker in dat hij nu eenmaal energie oplaadt van bij vrienden zijn. Dat moet ook kunnen.

Ik zal eens een stukje gaan wandelen en hem wat vaker de kans geven alleen voor ons kindje te zorgen. Voor hen beiden fijn qua bonding en tegelijk prettig als hij ook ervaart hoe het is om in zijn eentje de zorg te dragen.

Inderdaad, borstvoeding geven maakt het in dit opzicht iets lastiger want ik ben altijd met ons kind. Daarbij voelt hij zich soms gewoon machteloos omdat hij ons zoontje nu eenmaal niet kan voeden. Ook begrijpelijk. Maar ik zal hem uitleggen dat hij onmisbaar is voor mij, juist nu.

Dankjulliewel!!!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan