relatieproblemen

A

ANONYMOUS_USERNAME

mijn man is sinds vorige week weg gegaan.
we hebben dat samen besloten omdat we heel vaak ruzie hadden en we hebben en dochter van 4 die dat allemaal mee kreeg.
onze dochter mist papa niet en wil niet dat ie weer terug komt terwijl ik me heel alleen voel. ik weet niet wat ik moet doen ik weet wel dat het de goede keuze is voor dit moment maar ik had nooit verwacht dat ik hem zo zou missen.
ik ben morgen 18 week zwanger van onze 2e en de emoties gieren door me lijf, gister heb ik de baby voelen trappen en kon dat niet delen met mijn man.
als ik kon kiezen wou ik hem vandaag nog terug maar ik weet niet of de ruzies dan ook terug komen en hoe onze dochter erop reageert. ze was bang voor haar papa, mocht geen rommel maken en hij werd boos als ze een beetje in haar broek had geplast. hij heeft adhd en kan zich niet goed in houden hij werkt er nu wel aan. hij doet wel zijn best maar ik weet niet of het genoeg is. ik hou me sterk voor onze dochter maar wanneer mag ik aan mezelf denken?

wat vinden jullie wat ik moet doen?

groetjes sanne
 
Beste Sanne,

Ik hoor niet thuis bij dit forum (ben onlangs bevallen van onze tweede zoon) maar wilde toch even reageren op je bericht.

Allereerst wil ik je een heel groot compliment geven. Ik vind het heel goed van je dat je het belang van jullie dochter (en toekomstige tweede kindje) op de eerste plaats zet.

Ik kan me wel voorstellen dat het voor jezelf heel erg moeilijk is. Zeker nu je door de zwangerschap waarschijnlijk wat emotioneler bent dan anders.

Niemand kan je vertellen wat je moet doen. Daar moet je zelf achter komen maar het lijkt mij dat je man nog eerst goed aan zichzelf moet werken. Het kan niet dat hij boos wordt door een beetje rommel of een plasje. Ik vrees dat dit blijvende schade oplevert voor jullie dochter.

Lijkt mij dus dat je man eerst zal moeten veranderen en dat jullie daarna samen een beslissing kunnen nemen of jullie samen verder willen.

In ieder geval heel veel sterkte in deze moeilijke en soms eenzame tijd voor jou. Ik hoop dat je voldoende mensen om je heen hebt die je zullen steunen.
 
ik heb niet echt advies voor je maar ik wil wel zeggen dat ik met je meeleef! je lijkt me een ontzettend sterke vrouw.
ik wens je veel sterkte toe

groetjes lotte
 
Hoi Sanne,

Jeetje joh... je krijgt zo veel voor je kiezen.. Echt advies kan ik je niet geven.. Al denk ik dat je er goed aan doet om nu voor jezelf en je dochter en toekomstige kindje te kiezen.. Ik hoop ontzettend voor je dat je man alles goed op een rijtje krijgt en dan weer terug kan komen bij jullie.

Hoop dat je steun krijgt uit je omgeving!

Liefs en een dikke knuffel
Maike
 
Hoi Sanne,

Jeetje wat moeilijk voor je. Lastig om zo nog echt te kunnen genieten. Wel vind ik het bewonderingswaardig dat je voor je dochter heb gekozen. Uiteindelijk lijkt mn dat het belangrijkste.

Ik begrijp dat het heel moeilijk is, maar ik hoop dat je het volhou. Als je nu de beslissing neem om weer bij elkaar te komen, heb je kans dat je dat om de verkeerde redenen doe. Natuurlijk mis je hem, en hou je van hem, je heb niet voor niets ooit de keuze gemaakt om met hem een leven op te bouwen. Maar geef het rustig de tijd. je heb hem niet nodig. En als je daarvan overtuigt ben, en je wilt hem nog steeds terug, denk er dan rustig over na wat de juiste beslissing is. Maar doe het alsjeblieft niet omdat je er niet aan kan wennen dat hij er niet is.

Heel veel sterkte, en ik hoop dat je toch (samen met je dochter) een beetje kan genieten van je 2e.

Liefs Noor
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan