Reza is geboren... Nu het begin van een postnatale depressie???!!

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hallo allemaal,

Onze dochter Reza is 20 oktober geboren na een heeeeele zware bevalling waarbij nogal het één en ander mis ging. Reza en ik moesten drie dagen in het ziekenhuis blijven. Ik bleef daar voor Reza, maar Reza moest blijven omdat ze door de bevalling een zware hersenschudding opgelopen had en omdat ze bang waren dat ze een bacteriele infectie had opgelopen. Ik heb Reza de eerste drie dagen dan ook weinig bij me gehad. Ik mocht haar voeden, maar alleen op de afdeling neonatologie waar je geen privacy hebt.
Nu we eindelijk thuis zijn had ik verwacht dat het moedergevoel zou overheersen, maar ik merk dat ik dat niet heb! Ik baal ervan als ze weer gevoed moet worden, vooral 's nachts... Misschien komt dit omdat ik zelf nog niet uitgerust ben, in totaal ben ik voor en tijdens de bevalling 45 uur wakker geweest... Dat heeft er ook wel flink in gehakt.

Ik voel me zo schuldig. Dat kleine meisje kan er ook niks aan doen dat het allemaal zo rot verlopen is. Is dit het begin van een postnatale depressie? Hebben meer verse moeders dit? En wat kan ik eraan doen?

Liefs Wan

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

hoi Wan,

Het zou natuurlijk kunnen dat je een pnd aan het krijgen bent, maar het hoeft niet hoor.
Ik herken je gevoelens. Ik ben 25 september ingeleid ivm pre-eclampsie. Na de bevalling alsnog hellp syndroom ontwikkeld. In totaal heb ik 2 weken in het zkh gelegen. Vanwege medicijnen mocht mijn dochter de eerste 3 dagen niet aan de borst. Het voeden was en bleef moeizaam: ze kwam elke 2.5 uur en het happen ging niet goed. Ik werd er erg moedeloos en onzeker van en was ook doodmoe. Wat je je dan allemaal in je hoofd gaat halen! slaapgebrek doet heel veel bij een mens. Ik vond het voeden zelf totaal niet meer leuk en ik moest haar soms wel 10 keer opnieuw aanleggen omdat ze het niet goed deed. Dat frustreerde mij weer dus ik huilen, dochter krijsen. Op het laatste doodmoe, kloven en ook ik dacht dat ik een pnd kreeg. Hier kwam de verwerking van het hele bevallingsverhaal nog bij.

Mijn advies: zorg dat je even aan jezelf toekomt. Slaap eens door een voeding heen en zorg dat je kindje van iemand anders afgekolfde melk of anders flesvoeding krijgt. Ik ben dat op een gegeven moment 's nachts gaan doen. Man gaf haar de fles en ik sliep een keertje! Bijkomend voordeel was dat ze dan 4 uur wegbleef i.p.v. 2.5 uur! Ik voelde me gelijk een stuk beter! Omdat het voeden een probleem bleef, ben ik nu toch over op de fles. Sindsdien knap ik zelf langzaam op en kom ik weer een klein beetje aan mezelf toe. Het zal nog wel even duren voor ik weer de oude ben.

Heb je het idee dat het geen moeheid en verwerking is en blijf je je zo voelen trek dan aan de bel!! Ga naar je huisarts en belangrijk: praat erover!

liefs, Diane