Ok, ok, ik weet het, gevoelig onderwerp....
Ikzelf ben altijd een verstokte roker geweest. Ondanks dat het ons niet lukte om spontaan zwanger te raken en wij van het ziekenhuis het dringende verzoek kregen om te stoppen is het mij nooit helemaal gelukt en heb ik al die jaren gewoon doorgerookt..
Tot mijn 1e IVF behandeling. Vanaf het moment dat ik hoorde dat er een embryootje was onstaan na de punctie, heb ik geen peuk meer aangeraakt. Zonder moeite, geen probleem, heb er nu zelfs een afkeer van.
Maar nou komt het. Wij zijn nu helemaal gelukkig dat het eindelijk is gelukt om zwanger te raken. Met alles wat ik in me heb wil ik dit kindje nu al overal voor beschermen, maar helaas gaat dat niet altijd.
Zo was ik laatst bij een vriendin van mij die nu bijna 20 weken zwanger is. Ik heb daar een uurtje of 2 gezeten en zij heeft minstens 5 sigaretten gerookt, terwijl ze naast mij zat. Ik vond dat zo vies! En het ergste vind ik dat ik nu dus heb "meegerookt".
Het liefste zou ik niet meer bij haar thuis langsgaan.
Ik voel me schuldig tegenover mijn kindje dat ik gewoon naast haar ben blijven zitten, en ik voel me schuldig naar mijn vriendin toe dat ik mezelf zo vreselijk aanstel.
Wat vinden jullie? Stel ik mezelf nu echt vreselijk aan?
Toen ik nog rookte heb ik altijd rekening gehouden met mensen die zwanger waren en met kinderen, vond ik niet meer dan normaal. Maar mag ik dit nu ook van andere mensen verlangen, dat ze rekening houden met het feit dat ik zwanger ben en mijn kind zo min mogelijk aan schadelijke stoffen wil blootstellen?
Ik vind dit echt moeilijk....
Liefs Nicole
ps: Volgens mij is dit nu een heel on samenhangend verhaal geworden...
Ikzelf ben altijd een verstokte roker geweest. Ondanks dat het ons niet lukte om spontaan zwanger te raken en wij van het ziekenhuis het dringende verzoek kregen om te stoppen is het mij nooit helemaal gelukt en heb ik al die jaren gewoon doorgerookt..
Tot mijn 1e IVF behandeling. Vanaf het moment dat ik hoorde dat er een embryootje was onstaan na de punctie, heb ik geen peuk meer aangeraakt. Zonder moeite, geen probleem, heb er nu zelfs een afkeer van.
Maar nou komt het. Wij zijn nu helemaal gelukkig dat het eindelijk is gelukt om zwanger te raken. Met alles wat ik in me heb wil ik dit kindje nu al overal voor beschermen, maar helaas gaat dat niet altijd.
Zo was ik laatst bij een vriendin van mij die nu bijna 20 weken zwanger is. Ik heb daar een uurtje of 2 gezeten en zij heeft minstens 5 sigaretten gerookt, terwijl ze naast mij zat. Ik vond dat zo vies! En het ergste vind ik dat ik nu dus heb "meegerookt".
Het liefste zou ik niet meer bij haar thuis langsgaan.
Ik voel me schuldig tegenover mijn kindje dat ik gewoon naast haar ben blijven zitten, en ik voel me schuldig naar mijn vriendin toe dat ik mezelf zo vreselijk aanstel.
Wat vinden jullie? Stel ik mezelf nu echt vreselijk aan?
Toen ik nog rookte heb ik altijd rekening gehouden met mensen die zwanger waren en met kinderen, vond ik niet meer dan normaal. Maar mag ik dit nu ook van andere mensen verlangen, dat ze rekening houden met het feit dat ik zwanger ben en mijn kind zo min mogelijk aan schadelijke stoffen wil blootstellen?
Ik vind dit echt moeilijk....
Liefs Nicole
ps: Volgens mij is dit nu een heel on samenhangend verhaal geworden...