rol van vaders

A

ANONYMOUS_USERNAME

hoe reageerden jullie partner op de komst van jullie kleintje?

hoe voelde hij zich tijdens de zwangerschap?

tijdens de bevalling

en hoe bevalt hem de eerste maanden

hoe denken jullie over de rol van de vader
hoe vind je dat de maatschappij hierop reageert
 
Reinald was helemaal door het dolle heen toen ik zwanger was. Erg leuk dus. Hij is niet een type dat meeleest in allerlei boeken om op de hoogte te blijven van de zwangerschap of dat zich voor heeft bereid op de bevalling, maar hij was al die tijd wel enorm zorgzaam.
Tijdens de bevalling van Tijmen heeft hij al die tijd op een flinke afstand gezeten, hij kan absoluut niet tegen bloed, een echt 'watje', hihi. Ik had er ook geen behoefte aan toen, ik was helemaal in mezelf gekeerd.
Floor is gelanceerd op het toilet en Reinald had geen tijd om misselijk te worden, hij heeft zelfs de navelstreng doorgeknipt, applaus!
Hij is trouwens een super-papa! Tijmen en Floor beginnen altijd te stralen wanneer hij weer thuis komt van het werk, zo leuk .
groetjes van Ruth
 
Hier ook een superpapa! Ook wij hebben samen door de kamer gedanst bij het zien van de streepjes op de zwangerschapstest, die avond vergeet ik nooit meer. Hij vond de zwangerschap en de geboorte van Senne geweldig, maar ook moeilijk. Vooral omdat hij niet kon voelen wat ik voelde, terwijl hij mij zo graag wou begrijpen (m.n. de pijn tijdens de bevalling). Waar hij mij ontzettend mee steunde, en nog mee steunt, is tegen iedereen zeggen dat hij zo ontzettend trots op mij is. Elke keer als ik dat hoor doet me dat goed. En ook voor Senne is hij de liefste papa van de wereld. Ik ben echt de laatste die mag klagen over mijn mannetje hoor!!

Groetjes,
Dionne
 
Tijdens de zwangerschap was hier een stoere aankomende papa die de baby wel even zelf op zou vangen, maar toen het zover was, was meneer ziek! Hij zei dat hij wat verkeerds gegeten had! Ja, sure....

Nu is het een echte knuffelpapa, die met liefde een poepbroek verschoond, maar sinds het laatste drama (Laura begon te huilen toen hij een danoontje wilde geven) als de dood is om eten te geven. Sinds vanavond ben ik bang dat hij ook geen fles meer geeft. Ze had hem namelijk weer te pakken!

Hij vindt dit erg frustrerend en wordt er onzeker van. Dus voorlopig is het alleen heeeeel veel knuffelen!
 
Hoi,

We waren op huwelijksreis toen het vermoeden ontstond dat ik zwanger zou kunnen zijn en mijn man begon er meteen over te fantaseren, terwijl ik de test nog moest doen! Toen ik daadwerkelijk het streepje liet zien, zei hij met een blije glimlach: "Maar dat wisten we toch al?" (mannen...)
En tijdens de zwangerschap was hij eigenlijk gewoon zoals hij altijd is: lief, zorgzaam en bezorgd. Vol ongeduld dat het zolang duurde dat hij de kleine ook kon voelen schoppen en ik moest het eens wagen om alleen naar een controle te gaan! Nee, hij wilde altijd mee!
Over mijn man tijdens de bevalling kan ik niet zoveel zeggen. Ik was zo in mezelf teruggetrokken dat ik niet weet wat hij heeft gedaan, waar hij was etc... Heb dus in ieder geval ook niets gemist.
Als papa is hij geweldig, helemaal weg van zijn ventje. Draait zijn hand niet om voor poepbroeken, badjes etc, maar is toch wel een beetje onzeker. Als Christian 1 keer gespuugd heeft, denkt hij meteen dat hij het flesje verkeerd gegeven heeft en wordt dan zenuwachtig om het nog eens te doen. Daar blijf ik me over verbazen. Ach, zeg ik dan, kindjes spugen toch gewoon soms? Doet hij bij mij ook, hoor! Is niet altijd geruststelling... Maar hij moet dan altijd meteen de volgende fles geven van mij. Meteen weer op het paard klimmen of zoiets...

Groetjes, Karin
Mama van Christian (18 weken)
 
Hoi,
mijn vriend vond het fantastisch toen ik zwanger was. Tijdens mijn maanden ziek zijn heeft hij liefdevol de kots opgeruimd en mij verzorgd. Echt goed! Tijdens de bevalling had ik hem echt nodig en heeft hij me echt ondersteund. Zonder hem had ik het niet gekund, we waren echt een team.
Nu is hij helemaal weg van Quinn. Wij hebben het zo verdeeld dat als hij thuis is, ik werk en we hebben dan ook maar 1 dag KDV. Hierdoor is hij ook echt papa.
Alleen zijn werk werkt nog niet echt mee qua vrije dagen, op tijd het rooster af, inplannen en zo. Het blijft toch mama die moet schuiven en flexibel is. Errug lastig soms.
Wat ik nog steeds een vreemde vind is als mensen vragen of het papa-dag is of dat papa vandaag oppast.... OPPAST? Als mama thuis is dan past die toch ook niet op....
het is gewoon opvoeden en verzorgen door allebei... Ik blijf dit een rare vinden.
Groetjes Veerle
 
Mijn Man is ook een super papa
Hij is dol op onze 3 kinderen en hij is in zijn vrije tijd veel met ze bezig
Met de oudste een spelletje met ons zoontje met de tractor weg en papa helpen in de tuin
En Meike geeft hij regelmatig de fles en knuffelt veel met haar

En als we samen weg zijn kom ik de kinderwagen niet te drukken
Groetjes Monique
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan