<p>Wat een spanning. ? </p><p>Kort uitgelegd: </p><p>Mijn vriend en ik zijn een half jaar bezig om zwanger te worden. Zoals vele zullen herkennen, voel je elke maand vanalles en denk je: ja dit keer is het gelukt! En elke keer toch ongesteld geworden. Omdat ik dit psychisch best wel pittig vond, ben ik onder behandeling gegaan van een ostheopaat. Dit om mijn hormoonbalans weer terug te krijgen. Iets wat super werkt want deze maand eigenlijk geen heftige symptomen gehad en vrij chill kunnen blijven. </p><p>Tot vorige week..... </p><p>Ik heb een eigen zaak en ik had een akkefietje met een medewerker. Pff het ging me zo onder mijn huid zitten dat ik drie dagen lang verschrikkelijk heb lopen janken! Ik ben wel een gevoelsmens, maar dit ken ik toch niet van mezelf. Toch zocht ik er nog niet zoveel achter. Laatste paar dagen wat misselijk met vlagen door de dag heen, uit het niets opeens diarree aanvallen, waterdun en in de middag alsof er niets aan de hand is. En sinds twee dagen wat bruine afscheiding bij het afvegen en mijn borsten lijken met vlagen gevoeliger </p><p>Toch bleef ik in de veronderstelling dat het er gewoon bij hoorde want ik moet immers ongesteld worden. Tot dat mijn vriend gisteren begon dat ik uit Mn mond rook. Toen gingen er bij mij alarmbellen rinkelen want ik ben eerder zwanger geweest drie maanden geleden, heel kort maar want innesteling is niet goed gegaan, maar toen riep mijn vriend dit ook! </p><p>Twee dagen geleden getest maar negatief </p><p>Vandaag is het mijn nod, maar de menstruatie breekt niet door. Het blijft bruine afscheiding. Wel ontzettend moe en flinke koppijn. </p><p>Ik merk dat ik mezelf indek met dat ik gewoon ongesteld ga worden. Maar heel stiekem heb ik toch nog wel een beetje hoop ?</p>