Afgelopen juli gingen we er weer voor. Een derde kindje. Ik zat al sinds vorig jaar november niet meer aan de pil en ik houd mijn cyclus dmv een app in de gaten.
Direct was het raak, maar ik twijfelde aan alles die cyclus. Dat bleek terecht, want al binnen een paar dagen begon ik te bloeden en was de zwangerschap weer voorbij. Ditzelfde hebben wij meegemaakt voordat we vijf jaar geleden zwanger raakten van onze oudste dochter. Ook toen was het een chemische zwangerschap (chemical pregnancy).
Toch vol moed gingen we door naar cyclus 2, want hee: we kunnen nog zwanger worden! We durfden het bijna niet te geloven toen ik twee dagen voor mijn verjaardag weer een positieve test in handen had. Dit keer bleef het bloeden uit. We lichtten een gezamenlijke vriendin en tevens verloskundige in en we maakten een afspraak voor een echo rond +- 7 weken zwangerschap.
Twee dagen voor die echo begon weer wat bloedverlies. Eerst weinig, maar het werd meer. Tijdens de echo, die we door lieten gaan voor uitsluitsel, bleek dat het vruchtje al zeker 1, misschien 2 weken geleden gestopt was met groeien. Dit kwam wel echt als een klap. Hoe kon mijn lichaam me zo voor de gek houden? Waar ik na de chemische zwangerschappen niet echt emotioneel hoefde te herstellen, moest ik dat nu zeker wel een aantal dagen.
En daar zijn we dan, in ronde 3. Inmiddels weer een eisprong gehad en ik ben vandaag ergens tussen de 8 en 10dpo (de app heeft wat moeite met pinpointen na de miskraam). Afgelopen zaterdag last van obstipatie en na toen veegde ik wat bloed weg na het persen. Kan gebeuren, misschien iets gescheurd door het kracht zetten? Ik dacht er niet te veel van. Tot ik gisteren, zondag, bruinige afscheiding in mijn ondergoed vond en sindsdien een ieniemienie beetje bruin wegveeg. Mijn hoofd schiet alle kanten op. Is het een innestelingsbloeding? Is het mijn menstruatie die eerder dan normaal begint? Het is maar een vermoeiend proces, dat zwanger worden.
Dank je wel als je tot hier gekomen bent met lezen. Ideeën, op wat voor manier dan ook, zijn altijd welkom!
Direct was het raak, maar ik twijfelde aan alles die cyclus. Dat bleek terecht, want al binnen een paar dagen begon ik te bloeden en was de zwangerschap weer voorbij. Ditzelfde hebben wij meegemaakt voordat we vijf jaar geleden zwanger raakten van onze oudste dochter. Ook toen was het een chemische zwangerschap (chemical pregnancy).
Toch vol moed gingen we door naar cyclus 2, want hee: we kunnen nog zwanger worden! We durfden het bijna niet te geloven toen ik twee dagen voor mijn verjaardag weer een positieve test in handen had. Dit keer bleef het bloeden uit. We lichtten een gezamenlijke vriendin en tevens verloskundige in en we maakten een afspraak voor een echo rond +- 7 weken zwangerschap.
Twee dagen voor die echo begon weer wat bloedverlies. Eerst weinig, maar het werd meer. Tijdens de echo, die we door lieten gaan voor uitsluitsel, bleek dat het vruchtje al zeker 1, misschien 2 weken geleden gestopt was met groeien. Dit kwam wel echt als een klap. Hoe kon mijn lichaam me zo voor de gek houden? Waar ik na de chemische zwangerschappen niet echt emotioneel hoefde te herstellen, moest ik dat nu zeker wel een aantal dagen.
En daar zijn we dan, in ronde 3. Inmiddels weer een eisprong gehad en ik ben vandaag ergens tussen de 8 en 10dpo (de app heeft wat moeite met pinpointen na de miskraam). Afgelopen zaterdag last van obstipatie en na toen veegde ik wat bloed weg na het persen. Kan gebeuren, misschien iets gescheurd door het kracht zetten? Ik dacht er niet te veel van. Tot ik gisteren, zondag, bruinige afscheiding in mijn ondergoed vond en sindsdien een ieniemienie beetje bruin wegveeg. Mijn hoofd schiet alle kanten op. Is het een innestelingsbloeding? Is het mijn menstruatie die eerder dan normaal begint? Het is maar een vermoeiend proces, dat zwanger worden.
Dank je wel als je tot hier gekomen bent met lezen. Ideeën, op wat voor manier dan ook, zijn altijd welkom!