Hoi meiden,
Ik zal het ff int kort proberen uit te leggen.
Een paar wk terug was mijn ma hier op de koffie geweest. Normaal belt ze me altijd nog wel daarna, maar tot aan savonds (ze was sochtends vroeg geweest) heb ik nix gehoord.
Toen belde ik zelf maar..Ik kreeg mijn (stief)pa aan de tel. Hij zei wat opgewonden dat ma zelf wel terug zou bellen.
Dus een uurtje later belde ze. Ze zei dat ze toen ze vanaf mij naar huis reed, achterop een andere auto was geknald. Nou kan dit iedereen weleens gebeuren, maar mijn moeder had medicijnen op, en daar is het dus wss fout gegaan...
Ik wou eigenlijk boos worden op haar van schrik tuurlijk.. Waarop ik me gelijk heb hersteld en mn exuses aangeboden... Ze heeft die dag immers al genoeg gezeik aan dr hoofd gehad.
Ze heeft 1wk geen auto gereden.
Nu kwam ze vandaag hier op visite, en vroeg Dylano heel de tijd of hij met haar meemocht naar Opa.
Mijn ma zei iedere x: Nou, dat zullen we zo weleens ff bekijken. Toen heb ze haar man gebeld om te vragen of het goed was.. die zei tuurlijk ja.
Maar ik heb er zelf geen fijn gevoel bij dat 1 van onze kids in die auto zit als mijn ma rijd. Vind het erg om het weg te moeten zetten hier, maar mijn gevoel is nou eenmaal zo.
Ik heb het haar dus ook op een rustige manier verteld dat wij liever niet hebben dat Dylano mee zou rijden, om hetgeen wat er gebeurd is.. T was ook niet de 1e x dat zoiets dergelijks is voorgevallen.
Ze begreep het helemaal, en ging dus, ZONDER kleinkind terug naar huis.
En nu zit ik hier.. Heb gemengde gevoelens.. Ik heb het gevoel of ik mijn ma heb geschaad.. Dat ik haar niet vertrouw met mijn kind, en dat is ook wel een beetje zo.
Aan de andere kant vind ik het goed van mezef dat ik tegen mn ma ben opgewassen, want mijn moeder en ik zijn 2 handen op 1 buik.
Ik wil gwn niet het risico lopen dat er wat gebeurd.. Nou kan dat bij iedereen gebeuren, maar met medicatie vind ik het toch anders.
Wat vinden jullie?? Heb ik mijn ma te hard aangepakt dmv de veiligheid van mijn kind??
Liefs Deb.
Ik zal het ff int kort proberen uit te leggen.
Een paar wk terug was mijn ma hier op de koffie geweest. Normaal belt ze me altijd nog wel daarna, maar tot aan savonds (ze was sochtends vroeg geweest) heb ik nix gehoord.
Toen belde ik zelf maar..Ik kreeg mijn (stief)pa aan de tel. Hij zei wat opgewonden dat ma zelf wel terug zou bellen.
Dus een uurtje later belde ze. Ze zei dat ze toen ze vanaf mij naar huis reed, achterop een andere auto was geknald. Nou kan dit iedereen weleens gebeuren, maar mijn moeder had medicijnen op, en daar is het dus wss fout gegaan...
Ik wou eigenlijk boos worden op haar van schrik tuurlijk.. Waarop ik me gelijk heb hersteld en mn exuses aangeboden... Ze heeft die dag immers al genoeg gezeik aan dr hoofd gehad.
Ze heeft 1wk geen auto gereden.
Nu kwam ze vandaag hier op visite, en vroeg Dylano heel de tijd of hij met haar meemocht naar Opa.
Mijn ma zei iedere x: Nou, dat zullen we zo weleens ff bekijken. Toen heb ze haar man gebeld om te vragen of het goed was.. die zei tuurlijk ja.
Maar ik heb er zelf geen fijn gevoel bij dat 1 van onze kids in die auto zit als mijn ma rijd. Vind het erg om het weg te moeten zetten hier, maar mijn gevoel is nou eenmaal zo.
Ik heb het haar dus ook op een rustige manier verteld dat wij liever niet hebben dat Dylano mee zou rijden, om hetgeen wat er gebeurd is.. T was ook niet de 1e x dat zoiets dergelijks is voorgevallen.
Ze begreep het helemaal, en ging dus, ZONDER kleinkind terug naar huis.
En nu zit ik hier.. Heb gemengde gevoelens.. Ik heb het gevoel of ik mijn ma heb geschaad.. Dat ik haar niet vertrouw met mijn kind, en dat is ook wel een beetje zo.
Aan de andere kant vind ik het goed van mezef dat ik tegen mn ma ben opgewassen, want mijn moeder en ik zijn 2 handen op 1 buik.
Ik wil gwn niet het risico lopen dat er wat gebeurd.. Nou kan dat bij iedereen gebeuren, maar met medicatie vind ik het toch anders.
Wat vinden jullie?? Heb ik mijn ma te hard aangepakt dmv de veiligheid van mijn kind??
Liefs Deb.