Hallo,
Mijn tweede kind heeft dat ook gehad. Op het CB hoorde ze een harttruisje. Wij zijn eerste doorverwezen naar de huisarts , die hoorde het ook. Deze heeft ons weer doorverwezen naar de cardioloog. Deze heeft een echo gemaakt, hartfilmpje etc. Daaruit bleek dat ze een gaatje (9mm) had tussen de hartboezems (Atrium Septum Defect ASD). Zo zijn we bij de kindercardioloog terecht gekomen in het Wilhelmina kinderziekenhuis in Utrecht. Daar hebbem ze verder onderzoek gedaan. Het was bij haar een aangeboren hartafwijking. Ze moesten daar iets mee doen omdat ze bang waren dat het op latere leeftijd (als het hart wat "slijtage"heeft geleden) problemen zou kunnen geven. Ook was de rechterhelft van haar hart al iets vergroot omdat die kant meer bloed moest verwerken (omdat er bloed van de ene boezem naar de andere stroomde)
Het goede nieuws was dat het geen haast had. Zo erg was het dus ook weer niet dat er accuut ingegrepen moest worden. Ze moest toen eerste groter en sterker worden en als ze zo'n 15 kilo woog dan zouden ze verder kijken.
Dat was 3 maanden voor haar vierde verjaardag. Ze zou geopereerd worden. Gelukkig zat het gaatje op een een goede plek. Ze konden via de lies een cathether inbrengen en hebben dus via de lies, door de aders "een parapluutje" in het hartgebracht om het gat dicht te maken. Klinkt misschien best heftig allemaal, en dat was het voor ons allemaal ook, maar voor de artsen was het een "simpele procedure". Na 2 dagen ziekenhuis was ze alweer thuis. Na drie dagen wilde ze alweer naar buiten sneeuwpop maken. Ze heeft toen natuurlijk nog wel onder regematige controle gestaan en heeft een half jaar bloedverdunners moeten nemen. (om bloedpropjes te voorkomen) Nu hoeft ze nog maar 1x per jaar op controle. Ze heeft nergens last van.
Dit is ons verhaal en een ruisje kan natuurlijk vele oorzaken hebben. Het komt ook regelmatig voor dat er nog een gaatje tussen de beide kamers van het hart van de baby zit en dat dit nog vanzelf sluit. Ook ken ik een kind die ook een gaatje tussen de boezems had en waarbij ze niets hebben gedaan omdat het gaatje zo klein was dat het problemen zou geven. Kortom afwachten dus. Ik weet wel uit ervaring hoe moeilijk het kan zijn om nog niets te weten en dit nieuws wil je gewoon niet horen.
Ik wil alleen maar zeggen dat ze tegenwoordig veel kunnen en dat het gelukkig vaak (meestal) helemaal goed komt.
Sorry voor het lange verhaal maar ik wens je heel veel succes en sterkte de komende tijd (zeker ook voor Mearle). Hou je ons op de hoogte?
groetjes Hanneke
(mamma van vier kids, november mamma, 2003, 2006, 2009)
Hanneke wat ontzettend fijn dat je het stuk getypt hebt! ik maak me op dit moment nog niet veel zorgen moet ik eerlijk zeggen (misschien wel heel erg om dat te zeggen) maar Mearle lacht drinkt plast poept en is erg vrolijk