ruzie met schoonmoeder

A

ANONYMOUS_USERNAME

hallo meiden,
mischien een raar onderwerp om hier neer zetten ,maar moet het gewoon ff kwijt.
vanaond dacht ik gezellig bij mij schoonmoeder op visite tegaan ben amper binnen zegt zij op een minne manier jeetje lijkt wel of je bevallen zo dikke pens.
(ben nu al ondertussen 20 kilo aangekomen en vindt dat op zich al niet zo leuk maar neem het voor lief)
nu was het steeds al zo dat ze eerdere keer al zo opmerking plaattse en dat deed mij gewoon pijn.
nu had ik haar het heel voorzichtig verteld dat ik dat niet zo leuk vond en dat ze mij daar pijn meedeed.
zegt zij dat ik mij niet zo aan moest stellen en niet zo kinderachtig moest doen..
heb mij jas gepakt en wou weg gaan ,krijg ik ook nog eens te horen dat ik haar nooit heb gemogen ,nou dat laatste is absuluut niet waar ,weet niet waar ze het vandaan haalt,maar voel mij nu gewoon even helemaal verdrietig.
gelukkig staat mij man helemaal achter mijen zegt laat der maar even mooi in haar eigen sop gaar koken...
had ik dan toch beter mij mond kunnen houden?

groetjes ilonka
 
Hoi Ilonka,
Ik vind dat je juist heb gehandeld.
Je kan je niet altijd van alles laten zeggen.
Ik herken het probleem een beetje.
Ben zelf nu 12 weken en de ouders van mijn vriend zijn nog helemaal idolaat van de ex van mijn vriend en hebbeb een heel goed contact. Voel me echt een buiten beentje. Heb dus helemaal geen zin im hun te vertellen dat ik zwanger ben.Ze weten dat ik mijn mondje goed kan roeren.
Ik ben wel heel benieuwd hoe ze reageren.
En ik hou mijn mond niet dicht,vind het erg dapper van je.
Hoop dat het allemaal weer goed komt.
En je man staat achter je dat is ook heel belangrijk. Wens je veel sterkte

liefs snoeppie
 
hoi ilonka,
ik vind ook dat je het goed hebt gezegd. je hebt al vaker je grenzen op een fatsoenlijke manier aangegeven.
ik ben ook wat emotioneler door de zwangerschap, en mij doen ook meer dingen pijn dan normaal. bijv. dat mijn schoonmoeder nooit eens komt of belt om te vragen hoe het met me gaat. ik was laatst heel ziek en ze zal nog niet eens bellen. ja dat klinkt misschien nu ook overdreven maar het doet me ook pijn.
ach laat ze maar joh.
kus van sandy
 
ik moet eigelijk precies t zelfde gaan doen als jij doet ik loop me nu al 2 jaar in te houden tegen over de mijne en t irriteerd me mateloos
toen ik net met mijn vriend ging heeft ze zeg maar research naar mijn verleden gedaan en is acher dingen gekomen die ik allang achter me heb gelaten en ik niet nodig vond "te melden"zeg maar
en dat viel dus niet in goede aarde maar ooit ploft bij mij ook de bom en dan is t haar eigen schuld vind ik (maar iedereen vind altijd dat ie zelf t meeste gelijk heeft)
ze mag haar eerste kleinkind nl niet zien door haar eigen domme fouten en nu krijg ik steeds meer t gevoel dat ze door midel van slijmen probeert om mijn kind zo veel en vaak mogelijk te zien als t aan haar ligt ga ik full time werken een week na de bevalling zodat zij lekker kan oppassen
ik wil zo graag tegen haar zeggen dat t ons kind is en niet dat van mij mijn vriend en haar maar ik durf t gewoon niet ten eerste omdat ik bang ben dat ik dan weer vanalles over me een krijg wat ik niet verdien en ten tweede ik wil niet dat mijn vriend en zij ruzie krijgen want ik weet wel dat hij aan mijn kant staat en daar heb ikzelf nooit voor gekozen dat is wederom haar eigen dikke vette schuld
dusals je tips hebt.............
ik vind t iig heeeeel erg goed wat jij hebt gedaan wou dat ik in jou schoenen kon staan
 
rare wezens die schoonmoeders. Je zal wel nooit goed genoeg zijn voor hun geweldige zoontje. Ik vind dat je nog heel netjes gebleven bent.
Bij mij was het mijn eigen moeder die liefjes mede deelde dat ik zo lelijk dik werd en of ik niet wat wijde (bloemetjes)jurken kon kopen. Als ik niet zo hard moest lachen was ik heeeeel boos geworden. Dus probeer er om te lachen als het lukt. Die oude vrouwen zijn helemaal vergeten hoe het was om zwanger te zijn.
Groetjes
 
Die schoonmoeders.............zucht.
De mijne zei nadat mijn dochter eindelijk thuis was na een vroeg geboorte dat ik zo'n dike buik had. Alsof dat belangrijk is. Het ging erom dat onze dochter eindelijk gezond en wel bij ons thuis was.Zozijn er nog vele k*t opmerkingen gevolgd en ik laat haar nu lekker tegen de muur lullen. Als het exht erg wordt laat ik het werken en ga weg. Dan zit ik weer even een aantal weken bij haar op de strafbank en dan bel ze ineens weer. Alsof ik dus het opstandje ben...........ach.........laat je niet kisten.
 
Heel herkenbaar hoor, alleen viel het tijdens de zwangerschap nog mee. Toen ik uiteindelijk was bevallen van mijn zoontje na de laatste weken in het ziekenhuis te hebben gelegen met zwangerschapsvergiftiging, mocht ik 3 dagen na de geboorte eindelijk met mijn zoontje naar huis. Diezelfde dag belt ze op omdat mijn man blijkbaar was vergeten door te geven dat we naar huis mochten, hadden we pas de avond van tevoren te horen gekregen en hij had ook wel meer aan zijn hoofd. Er wilde die dag wat familie langs komen maar wij hadden gezegd die eerste dag geen bezoek te willen krijgen, we waren immers al weken niet meer echt alleen geweest en ik had al 3 dagen helemaal niet meer geslapen ik was helemaal kapot, en natuurlijk wilde we eerst lekker met z'n tweeen van ons zoontje genieten. Dat vond zij dus allemaal maar overdreven en raar, ik moest me niet zo aanstellen want ik had relatief gezien helemaal niet zo'n zware bevalling gehad, ( ze weet helemaal niet hoe het gegaan is, en ik heb er zelf nooit over geklaagd maar goed.) Ze had mijn man aan de lijn en ik hoorde haar gewoon heel hysterisch schreeuwen, blijkbaar had ze een 9 dagenmand aan mijn man gegeven toen ik nog in het ziekenuis lag, dus daar wist ik niks van, ik wist wel dat we er een zouden krijgen maar niet dat ze hem al had gegeven. Daar had ik dus ook geen dank je wel voor gezegd, joh, je had r moeten horen. Sorry als ik het allemaal niet zo goed meer wist, zo lang in het zh gelegen een kindje gekregen sorry als er dan wat langs me heen gaat. Maar goed, vanaf dat moment was mijn kraamtijd dus een hel, ik heb er totaal niet van kunnen genieten, er is heel wat meer gezegd tijdens dat gesprek, maar dat duurt allemaal te lang. Mijn man heeft toen tegen haar gezegd, als je haar karakter niet kan accepteren, dan hoef je niet meer langs te komen of te bellen, ik ben met haar getrouwd om wie ze is. Er was daarvoor al heel veel meer voorgevallen, anders zegt ie dat natuurlijk niet zomaar. Ze heeft toen een week of 2 niks meer van haar laten horen tot ze weer een keer naar mijn man belde en alsof er niks aan de hand was vroeg ze, is er iets of zo ik hoor helemaal niks meer van jullie?? Mijn man heeft het toen nog eens gezegd dat ze me moet accepteren, en sindsdien horen we er niks meer van. Mijn zoontje is nu 3 en een halve maand, ze heeft hem 2 x vastgehouden en een keer of 6 gezien, dat was ook alleen maar omdat we elkaar dan bij familie tegenkwamen, maar ook toen heeft ze ons genegeerd en ons zoontje niet een keer aangeraakt of gevraagd hoe het met hem is. Ik vind het voor mijn man heel erg, ze heeft hem hiervoor al zoveel pijn gedaan en nu hij eindelijk een trotse vader is gedraagt ze zich zo raar, nee voor mij hoeft ze niet meer langs te komen en van mijn man ook n iet, de eer die ze kreeg om oma te worden heeft ze echt totaal verbruidt.
Doe gewoon lekker wat jij vind dat goed is, en laat ze maar kletsen, ze weet gewoon niet wat ze gaat missen door zich zo te gedragen.


heel veel sterkte en succes van Martine
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan