Hoi dames,
Ik mag niet klagen eigenlijk. Alles verloopt goed met mij en de kleine man. Alleen het slapen is een probleem. Een tijdje geleden heb ik zo'n 2 weken erg slecht, tot niet geslapen. Had ik dan een nacht goed geslapen, de volgende nacht mocht het dan weer niet.. En waardoor het dan komt, tja. Soms onrustige benen en soms kan ik gewoon niet slapen terwijl ik wel doodop ben. Daarna ging t weer een tijd goed maar sinds 2 nachten is t weer zo ver. En ik kom ook een beetje in een cirkel dan 's avonds. Ik bedenk al van te voren dat t vast niet zou lukken. Ja, dat moet ik niet doen, weet ik, maar daar kan ik weinig aan doen. Als ik dan in bed lig en ik kom niet in slaap dan bedenk me alle dingen die niet leuk zijn op het moment. Terwijl dat allemaal niet zo dramatisch is als ik denk op dat moment. Zoals dat ik me schuldig voel als me vriend weer wakker van me wordt, zorgt hij heel lief voor me. Maar wat wel inhoudt dat hij 's avonds natuurlijk kapot is. Waar ik dan weer van baal en chagerijnig van wordt. Het schiet dus allemaal niet op en rond 2 uur 's nachts heb ik een hormoonaanval heb en een kwartier hard moet huilen, een kopje thee van vriendlief krijg en hierdoor meestal uiteindelijk wel weer in slaap kom. IK BEN ER ZO KLAAR MEE!! Ik wil gewoon slapen!
Sorry, het is een heel verhaal. En zoals ik al zei, ik mag niet klagen maar dit is echt slopend en dit hou ik niet vol met werken en sociaal leven en niet slapen.. Help! Het lucht in ieder geval op om t even van me af te typen.. Bedankt voor het lezen van dit zeikverhaal.
Liefs myet
Ik mag niet klagen eigenlijk. Alles verloopt goed met mij en de kleine man. Alleen het slapen is een probleem. Een tijdje geleden heb ik zo'n 2 weken erg slecht, tot niet geslapen. Had ik dan een nacht goed geslapen, de volgende nacht mocht het dan weer niet.. En waardoor het dan komt, tja. Soms onrustige benen en soms kan ik gewoon niet slapen terwijl ik wel doodop ben. Daarna ging t weer een tijd goed maar sinds 2 nachten is t weer zo ver. En ik kom ook een beetje in een cirkel dan 's avonds. Ik bedenk al van te voren dat t vast niet zou lukken. Ja, dat moet ik niet doen, weet ik, maar daar kan ik weinig aan doen. Als ik dan in bed lig en ik kom niet in slaap dan bedenk me alle dingen die niet leuk zijn op het moment. Terwijl dat allemaal niet zo dramatisch is als ik denk op dat moment. Zoals dat ik me schuldig voel als me vriend weer wakker van me wordt, zorgt hij heel lief voor me. Maar wat wel inhoudt dat hij 's avonds natuurlijk kapot is. Waar ik dan weer van baal en chagerijnig van wordt. Het schiet dus allemaal niet op en rond 2 uur 's nachts heb ik een hormoonaanval heb en een kwartier hard moet huilen, een kopje thee van vriendlief krijg en hierdoor meestal uiteindelijk wel weer in slaap kom. IK BEN ER ZO KLAAR MEE!! Ik wil gewoon slapen!
Sorry, het is een heel verhaal. En zoals ik al zei, ik mag niet klagen maar dit is echt slopend en dit hou ik niet vol met werken en sociaal leven en niet slapen.. Help! Het lucht in ieder geval op om t even van me af te typen.. Bedankt voor het lezen van dit zeikverhaal.
Liefs myet