hier niet veel beter
manlief en ik zitten er zo doorheen, amper energie om te overleven, laat staan om vriendelijk te doen
vooral mijn ouders houden er gewoon totaal geen rekening mee, en dan klagen dat ik snauw, hallo na 34 jaar weet je dat ik ziek en moe ben als ik snauw, snap je dat nog niet?
naar katjes en mara probeer ik echt goed op te letten. mijn man werkt ook nog hele dagen dus die vind dat stuk lastiger, zeker als je gewoonteman bent en alles in huis op zijn kops taat. niemand snapt dat je grote borden op de grote borden stapelt en de kleine borden apart, of dat vorkjes niet bij theelepels hoort.
ik negeer het nog, hij kan dat niet
ik zeg gewoon tegen volwassenen sorry dat dan teveel gevraagd wrodt, moeten ze me maar met rust laten, ik heb alle recht op rust!