Samen in verwachting of toch een beetje alleen???

S

serietje

Ha meiden,

Ik vroeg me af hoe jullie het allemaal ervaren met je partner?
Ik merk dat ik de laatste tijd echt met lijstjes werk en alles af wil vinken om er zeker van te zijn dat ik niets vergeet en zo wil ik ook het huis netjes hebben voordat er straks allemaal (vreemde) mensen over de vloer komen.
Daarnaast twijfel ik zo nu en dan nog wel over de naam en wil ik gewoon even met mijn man over mijn spanningen, twijfels en alle andere zwanger dingen praten. Maar ik heb vooral nu echt het gevoel dat ik er soms alleen voor sta. Tuurlijk vindt hij het ook spannend, ook al is het onze 2e kindje, maar ik hoor hem er eigenlijk nooit over. En als ik iets samen met hem wil doen, dan heeft hij er geen tijd voor/ zin in.
Herkennen jullie dit?
Gelukkig luistert hij wel naar me en is hij wel lief hoor!!! Maar ik mis zo nu en dan de betrokkenheid.

Ik hoef ook nog maar 2 weken, dus ik vind het nu ook extra spannend natuurlijk!!! Zeker als ik nu ook lees dat sommigen van ons al een kleine uk hebben gekregen....

Het is voor mij zo dubbel. Ik plan nog van alles om te doen, uitje met vriendinnen, schoonheidsspecialiste, vergaderingen van bestuur waar ik in zit, feestjes enz... Maar aan de andere kant kan ukkie elk moment komen, erg leuk en spannend. Aan de ene kant kan ik niet wachten, maar aan de andere kant staat alles dan weer even helemaal op z'n kop...
Oke, ik denk (en typ) te veel aaahhhh!!!!

Groetjes Syreetha
 
Ja heel herkenbaar, ik merk dat zwanger zijn voor mijn man altijd wat abstract blijft. (dis de vierde) Hij komt pas echt goed los als de kleine er is.
Ik heb bv heel veel behoefte aan kroelen met mijn buik, hij niet
Ik wil af en toe idd even lekker gehoord worden, maar dat snapt hij niet of heeft geen tijd
Vorige week voor controle naar de vk, toen zei hij doodleuk, als je nou effe vraagt of ze ja kan strippen, het komt nu wel goed uit
Tja dat was niet slim van hem geloof mij maar :p
Nou goed verder is het een schat hoor, maar echt meeleven is toch lastig. Vrouwen zijn zowiezo veel meer van voelen en emotie, een man is gewoon veel praktischer :)
 
Jep herken het helemaal! En voor mij is het de eerste en voor hem is het de 2e dus ja alles is nieuw, en ik zit over van alles in. En hij heeft zoiets van rustig we hebbe alles, komt goed. Maar ik wil alles gewoon goed hebben en ben ook nog eens super emotioneeel. Dus ja hij leeft wel goed mee maar soms vind ie me ook echt zeure haha. Maar ja daarom is zon forum ook wel fijn
 
Heel herkenbaar hoor Syreetha.
Mijn vriend en ik zijn in verwachting van de eerste en soms maakt hij opmerkingen als: Ik hoop dat je morgen niet bevalt want dan ben ik toch al vrij. (hij krijgt van zijn werk namelijk geen extra vrij voor de bevalling behalve die 2 verplichte dagen)
Tijdje terug begon ik er over dat ik bang/nerveus was voor wat komen ging, of ik het wel goed zou gaan doen, of ik alles wel zou herkennen enz. En hij weer heel nuchter: Komt wel goed schatje...
Het is dat ik hem soms moet wijzen op het feit dat hij echt mee moet om boodschappen anders had ik dat ook alleen kunnen doen. Maar ja kan nu eenmaal niet meer (zwaar) tillen

Zoals jacqueline al zei, die mannen zijn echt praktisch ingesteld.
Daarom ben ik soms wel eens blij met forums zoals dit om met andere zwangere vrouwen te praten die hetzelfde doormaken/voelen als wat ik nu doormaak/ voel.
 
hihi denk dat iedereen dit wel (een beetje) herkend! straks als je bevallen bent dan komtie wel los!! komt vast goed, al is het nu ff pittig! komt vooral omdat jij heel lichamelijk erbij betrokken bent, en het straks wel allemaal mag gaan doen :) qua bevalling enz.! geef wel vantevoren goed aan wat je denkt te willen bij de bevalling, dan kan hij daar iig wat mee!

groetjes elisemier
 
Inderdaad mannen zijn gewoon wat praktischer ingesteld. Daarnaast is het ook best moeilijk voor te stellen voor een man hoe het nu voelt om een kindje in je buik te hebben en alle fysieke en emotionele ongemakken daaromheen. Het is soms ook een kwestie van de juiste vragen stellen. Niet vaag doen, maar gewoon duidelijk zijn. Spulletjes uitzoeken doet mijn vriend niet onder het mom 'het is toch niet goed wat ik uitzoek'. Maar hij heeft wel geklust voor de babykamer, gaat overal met mij mee naar toe, heeft gelijk 4 weken vakantie geregeld na de bevalling en doet nu eigenlijk alles in het huishouden.

Vertel gewoon duidelijk hoe je je voelt zonder beschuldigend te zijn. Het zal zeker niet zijn bedoeling zijn om jou een vervelend gevoel te geven. Daarnaast zijn veel vrouwen in de laatste weken van de zwangerschap erg in zichzelf gekeerd. Voor een partner kan dat ook lastig zijn. Wellicht dat het daardoor lijkt alsof je wat langs elkaar heen leeft.

Enne voor de dames die kerels hebben die botte opmerkingen maken. Pak ze aan!!! Niet te geloven zeg. De seks kwam hun destijds vast wel goed uit, maar het tijdstip van bevalling niet? Voor straf 3 maanden alle luiers verschonen!
 
Fijn om te lezen dat jullie het net zo ervaren.
Ik denk dat het bij mijn man ook zo is van 'het gaat toch goed met je, je doet nog van alles, dus waarom maak je je druk en dus waarom zou ik me druk moeten maken' dit zegt hij niet letterlijk hoor. Maar zo ervaar ik het een beetje. Tsja, praktisch inderdaad!
Gisteren heb ik wel tegen hem gezegd dat ik nu niet zo veel aan hem heb en dat ik zijn betrokkenheid wel mis. Dit raakte hem wel, maar wat hij er verder mee moet weet hij eigenlijk niet. Ach ja, nog ongeveer 2 weekjes... en misschien wel eerder....
 
Heel herkenbaar! Heb vorige week nog zitten janken op de bank om die reden. Gelukkig daarna wel goed kunnen praten. Ik denk dat het voor mannen gewoon te anders is en ze hebben het geen 24 uur bij zich.
Wat betreft lijstjes: Ik had er geen een af en zit nu gewoon gelukkig te zijn met mijn dochter op schoot. Wat niet af is, is gewoon niet af. Als het belangrijkste er maar is. En de naam wisten wij ook pas tijdens de bevalling!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan