Hallo,
Ik heb een dochtertje van 4 1/2. Afgelopen jaar ben ik gescheiden. Zij is bij mij gebleven en om de week gaat ze naar haar (fun)pappa. Inmiddels ben ik samen met haar ingetrokken bij mijn vriend en zijn twee kinderen van 15 en 13. Gelukkig zit ik samen met mijn vriend itt mijn ex destijds, wel op een lijn qua haar opvoeding. Maar het is echt vermoeiend en ik weet het echt niet meer. Constant is ze bezig haar grenzen te verleggen. Ze luistert heel slecht terwijl ze achteraf precies uit haar eigen weet aan te geven wat ze fout doet. Ook de oudste van 15 geeft ze constant overal de schuld van terwijl hij niets doet. De kinderen weten ook niet meer wat ze wel en niet goed doen bij haar. Die zijn bang dat wij denken dat het aan hen ligt, maar dat is niet zo en dat zeggen wij ook. Als je haar alleen hebt dan is er niets aan de hand. Dan is ze een lief kind, maar zo gauw er meer bij komen dan is het hek van de dam. Als ik haar op haar gedrag aanspreek dan is het net of ik niet tot haar doordring en ze stapt dood leuk over op een ander onderwerp
Het ergste, en kwetsends, vind ik ook nog dat ze zegt dat ze het hier stom vind en bij pappa leuker, terwijl hij haar maar om de twee weken een kort weekend wilt en zelf voor de vakanties moet ik veel moeite doen dat hij zich aan het convenant houdt. Andere vaders doen veel moeite om hun kind te zien. Hij dus echt niet!!! Uit haar verhalen als ze bij haar vader is geweest begrijp ik dat ze al diverse vriendinnen van hem heeft gezien of er heeft gelogeerd. Lees wissellende. Die hebben dan ook kindjes en blijkbaar gaan ze dan iets leuk doen en dan is ze daar helemaal weg van."y en I zijn veel liever dan jullie!!!" Maarja, wij zijn hier gewoon een gezin waar regels gelden zoals bij ieder ander gezin en zij is gewoon een van de vijf. Geen fun gezin snap je? Wij doen wel fun dingen maar gewoon zoals ieder ander gezin.
Wie herkent dit? Hoe ga ik/wij hier in godsnaam mee om? En vooral hoe stop ik haar gekwets naar de oudere kinderen. Zij vinden haar leuk en lief maar ze weten het gewoon niet meer. En ik wil niet dat mijn dochter als een wig tussen mij en mijn vriend komt in te staan.
Ik heb een dochtertje van 4 1/2. Afgelopen jaar ben ik gescheiden. Zij is bij mij gebleven en om de week gaat ze naar haar (fun)pappa. Inmiddels ben ik samen met haar ingetrokken bij mijn vriend en zijn twee kinderen van 15 en 13. Gelukkig zit ik samen met mijn vriend itt mijn ex destijds, wel op een lijn qua haar opvoeding. Maar het is echt vermoeiend en ik weet het echt niet meer. Constant is ze bezig haar grenzen te verleggen. Ze luistert heel slecht terwijl ze achteraf precies uit haar eigen weet aan te geven wat ze fout doet. Ook de oudste van 15 geeft ze constant overal de schuld van terwijl hij niets doet. De kinderen weten ook niet meer wat ze wel en niet goed doen bij haar. Die zijn bang dat wij denken dat het aan hen ligt, maar dat is niet zo en dat zeggen wij ook. Als je haar alleen hebt dan is er niets aan de hand. Dan is ze een lief kind, maar zo gauw er meer bij komen dan is het hek van de dam. Als ik haar op haar gedrag aanspreek dan is het net of ik niet tot haar doordring en ze stapt dood leuk over op een ander onderwerp
Het ergste, en kwetsends, vind ik ook nog dat ze zegt dat ze het hier stom vind en bij pappa leuker, terwijl hij haar maar om de twee weken een kort weekend wilt en zelf voor de vakanties moet ik veel moeite doen dat hij zich aan het convenant houdt. Andere vaders doen veel moeite om hun kind te zien. Hij dus echt niet!!! Uit haar verhalen als ze bij haar vader is geweest begrijp ik dat ze al diverse vriendinnen van hem heeft gezien of er heeft gelogeerd. Lees wissellende. Die hebben dan ook kindjes en blijkbaar gaan ze dan iets leuk doen en dan is ze daar helemaal weg van."y en I zijn veel liever dan jullie!!!" Maarja, wij zijn hier gewoon een gezin waar regels gelden zoals bij ieder ander gezin en zij is gewoon een van de vijf. Geen fun gezin snap je? Wij doen wel fun dingen maar gewoon zoals ieder ander gezin.
Wie herkent dit? Hoe ga ik/wij hier in godsnaam mee om? En vooral hoe stop ik haar gekwets naar de oudere kinderen. Zij vinden haar leuk en lief maar ze weten het gewoon niet meer. En ik wil niet dat mijn dochter als een wig tussen mij en mijn vriend komt in te staan.