scheiding

hallo drie jaar geleden ben ik gescheiden mijn zoontje van toen vijf jaar heb ik hier zo goed mogelijk in begeleidt maar nu drie jaar verder weet ik niet meer hoe ik hem moet opvangen hij is boos teleurgesteld en ontzettend verdrietig. om het wekend gaat hij naar zijn vader waar hij wordt overladen met kados, dvd, uitjes ,laat op bed,geen regels alles mag niks hoeft zolang hij het maar naar zijn zin heeft.bij ons gaat het net het tegen over gestelde[zwart wit]  natuurlijk krijgt hij ook wel eens een kadootje en gaan we ook wel eens uit maar wij hebben wel regels en afspraken maar mijn zoontje gooit het allemaal achter zich neer.de kinder psycholoog zegt dat het wel goed komt het hoort er allemaal bij maar dat betwijfel ik en dat heb ik ook tegen haar gezegt en dan krijg je een antwoord terug dat je te bezorgt bent maar het gaat toch om mijn kind!!!mijn zoontje verteld zelf dat hij het zat is hij is het heen en weer gevlieg beu wil gewoon rust en het liefst gewoon thuis blijven maar we hebben hem rustig uitgelegt dat dat niet kan pas als hij twaalf jaar is mag hij zelf beslissen dat vond hij maar vreemd als je het niet leuk vind dan hoef je toch niet is dan zijn antwoord en ik ben al bijna twaalf nog een paar jaar immers!!!!!!! er zijn veel problemen geweest ook met mijn zoontje en zijn vader en zijn nieuwe vriendin vind mijn zoontje niet geweldig. wij proberen hem rust,rijnheid en regelmaat te geven maar heb zelf het iedee dat ik soms alles voor niks doe wat ik hem mee geef wordt het volgende weekend weer uit gegumd.zijn er moeders die misschien het zelfde mee maken en hebben jullie tips of ideeen die mij   kunnen helpen om het het beste er van te maken.
 
Hoi baukje,

Ik zit in een soortgelijke situatie.
Mijn vriend had al een zoontje van bijna 1 toen ik hem leerde kennen, vanaf 15mnd woont hij volledig bij ons, hij gaat op woensdagmiddag en om het weekend naar zijn moeder, die hem kado's, dvd's, snoep, mac donalds enz in overvloed geeft, er zijn geen regels, hij is daar toch maar 1 nacht, met als gevolg dat wij elke keer met een gefrustreerd kind zitten, want die kado's ed zijn wel leuk maar ik weet dat hij liever haar liefde heeft en die mist hij..
Wij hebben nu sinds 9mnd samen een zoontje en gaan in augustus trouwen, sem(de oudste) vind het zo fijn dat ik dan dezelfde achternaam krijg en hij wil nog wel naar zijn moeder maar het gaat steeds minder van harte(tenzij hij straf heeft dan wil hij naar mama).
Met haar is niet te praten, maar met je man misschien wel!!
Weet hij dat zijn zoon liever niet naar hem toe wil?
De vele kado's ed kunnen daar best een aanleiding toe zijn, want uiteindelijk wil een kind liefde en aandacht,, en hebben dat veel liever als materialistische dingen.
Misschien kun je eens goed met hem praten, is er de mogelijkheid dat je zoon alleen 1dag gaat en daar hoeft te slapen als hij dat niet zelf wil, hij is dan nog geen 12jaar maar hij heeft wel een eigen mening, daar heeft hij natuurlijk gelijk in, hoe meer je hem tegen zijn wil in daar naartoe stuurt, hoe groter de afstand tussen hem en zijn vader word, dat zal zijn vader ook niet willen.
Misschien kun je eerst samen met je man praten en daarna een gesprek hebben met je zoon erbij, waarin je allebei goed luisterd naar wat je zoon wil, het draait uiteindelijk om hem, laat hem vertellen wat hij het liefst wil.

Succes, Groetjes Mary jane
 
Dat gesleep met die kinderen, en waarom, omdat buitenstaanders bepalen dat je kind naar de andere oudermoet.

Begrijp me niet verkeerd, ik ben voor contact met de andere ouder, mits het allemaal goed gaat. Overladen met kado's is absurd, als je op die manier   je liefde van je kind moet kopen, wat ben je dan voor ouder.

Mijn kinderen krijgen geen kado's bij hun vader, maar ook geen aandacht. Hun vader heeft samen met nieuwe vriendin een kind, en zij had ook al een zoon. En die zoon krijgt alle aandacht van mijn ex. Onze kinderen komen bij hem, worden op straat gedumpt, terwijl hij met zijn stiefzoon naar zijn sport gaat. En dat terwijl paps zich nooit vertoont bij desport van onze kinderen. Op school, hij is er nu twee keer geweest, en mijn oudste zit al in groep 4.

Ook mijn kinderen willen niet meer gaan, wat moeten we daar, papa doet toch niets met ons. Zelfs een spelletje wil hij nooit doen. Helaas, ze moeten. Omdat men vindt dat dat moet. Ze moeten daar dus heen, kunennz elf op zaterdag geens port beoefenen, terwijl papa er niet eens is.

Inderdaad straks beslissen ze zelf, maar tot die tijd moeten ze.

Miep
 
Terug
Bovenaan