(schoon)ouders ik word er gek van

A

ANONYMOUS_USERNAME

Mijn partner en ik hebben in augustus ons eerste kindje gekregen. In het begin hebben we erg moeten wennen aan alles. Ook omdat onze dochter niet erg makkelijk was(veel huilen etc) hadden we erg veel behoefte om alleen te zijn., In het begin kwamen alle ouders 1xper week langs.(en ook gelijk een hele middag met eten erbij). Gek werden we ervan. Het leek wel of het hun dochter was. Ze wilden haar vasthouden, de flesgeven etc.
Ik snap best dat ouders trots zijn op hun kleindochter, maar ze moeten ook respecteren dat wij   onze privacy nodig hebben. We hebben tegen de ouders gezegd dat het ons te veel was. Mijn schoonouders zeiden dat ze het begrepen. Mooi dachten wij. Maar nu weer: afgelopen week zijn ze 3xper week langs geweest. Mijn eigen man ziet zijn dochter niet eens zo veel. Omdat mijn man doordeweeks erg druk is ziet hij zijn dochter eingelijk alleen het weekend, als je dan ook nog eens je (schoon)ouders op de stoep heb staan...IK word hier doodongelukkig van.

Mijn moeder past 1x per week op, mijn schoonouders hoorde dit en nu voelen zij zich achergesteld en vinden zij dat zij het recht hebben om ook 1x per week te komen. Ik hoef toch geen lijstje te gaan bijhouden of iedereen onze dochter even vaak ziet??? Ik geloof dat ik maar een kjkdag ga houden voor alle ouders. Kunnen zij 1x per 3 wkn onze dochter zien. Het klinkt erg kinderachtig maar ik zo het haast gaan voorstellen. We hebben niet eens meer tijd om onze eigen vrienden te zien.
 
Ik herken je verhaal helemaal!

Mijn ouders pasten 2x per week op, maar door wat voorvalletjes, heb ik aangegeven dat ik dit niet meer wil. Tom zit nu op een kleine creche met vaste leidsters 2 dagen in de wk.  Dit werd mij niet in dank afgenomen.

Dit is gepaard gegaan met ruzies. Wij pakten Tom van hun af, wij gunnen hun hun kleinkind niet. Wij zijn egoistisch, bla bla bla.

In het begin stonden ze (vooral mijn moeder) elke dag op de stoep, elke dag rond 5 uur na haar werk, terwijl het bij ons dan ook nog eens spitsuur is. Toen Tom naar hun ging voor 2 ochtenden, kwamen ze niet meer bij ons, en hadden ook totaal geen interesse in ons, maar enkel in Tom. Soms leek het wel alsof ze in hem verzopen.

Ze beseffen volgens mij niet, dat het ons kindje is, en hun kleinkind, en dat hier een groot verschil in zit. Hier over is de 'ruzie' ook begonnen. Alles waar ik wat van zeg, zien hun als kritiek. Terwijl het in mijn ogen, geen kleine dingetjes waren. Voorbeeld: thee drinken met Tom op schoot, los in het wipstoeltje, alleen op de bank laten zitten, vingers in zijn mond doen (hij had erg last van spruw, ik heb dit meerdere malen aangegeven geen vingers in zijn mond te doen) Praten hielp niet.
Ik kreeg altijd de volle laag, en op een dag was dat voor mij de druppel.
Ze kunnen opa en oma zijn, maar vaste oppas wil ik niet meer.

Ik begrijp echt, dat het voor hun ook speciaal is, eerste kleinkind, dat ze super trots zijn en er niet genoeg van kunnen krijgen. MAar wij hebben ook ons leventje.

Na de ruzie, komt mijn moeder nog vaak langs. Spontaan, op eens gaat de bel.
Ik vind dit zelf niet fijn, omdat ik altijd wel bezig ben... of op het punt sta weg te gaan, mijn hele dag planning WEG... Verder niet erg als dit zo af en toe gebeurd...
Maar dit gaat altijd zo.

Mijn schoonouders, wonen aan de andere kant van Nederland. Ze zien Tom niet veel, maar ze claimen hem niet. Ze vragen aan mij of Tom wat mag, ze overleggen zeg maar. Heel anders.

Mijn moeder is heel erg, van oooh heeft Tom dit gekregen van zijn andere oma?
Oh passen zij wel op? Het lijkt wel of ze zich te kort gedaan voelt, maar ik kan Tom ook niet in tweeen delen... en heel hard gezegt, ze hebben het een beetje aan hun zelf te danken. Ik laat Tom daar niet meer met een fijn gevoel achter.
Ik wil gewoon ons leventje leiden, en niet steeds bezig zijn, met wie hoevaak mijn kindje ziet.

Zucht...
Ouders he...
 
Heel erg herkenbaar. Ik heb het onderwerp Ouders/Schoonouders al zo vaak voorbij zien komen. Wijzelf hebben dit ook met mijn schoonouders. Ze bemoeien zich overal mee en accepteren het bijna niet als wij iets beslissen. Maar wij zijn daar ook hard in en onze wil is wet!

Klein voorbeeld: Lotte slaapt heel veel voor haar leeftijd (7 maanden). Meestal bellen wij zodra ze wakker is, dan kunnen ze haar het langste zien. Als ze moe wordt en naar bed gaat krijgen we bijna altijd commentaar.

Mijn schoonvader zei vorige week "ik vind dat Lotte langer wakker moet blijven". Hij vind dat we haar te snel op bed leggen, maar wij leggen haar pas echt op bed als ze moe is. Lotte is een meisje wat snel oververmoeid raakt en veel slaap nodig heeft. Ze geeft heel goed aan wanneer ze naar bed moet.
Mijn man zei dus " Jij kent haar helemaal niet, dus daar kun je niet over oordelen". Toen mijn schoonvader herhaalde dat hij vond dat ze langer op moest blijven zei mijn man "Nu hou je er over op, anders kun je gaan!"

Trouwens, vlak voor dit gebeurde had ik een aantal keer aangegeven dat Lotte moe werd en naar bed moest, om hen alvast een beetje voor te bereiden. Toen ik echt zei van 'nu moet Lotte naar bed' zei mijn schoonmoeder "Wil je nog even naar buiten kijken Lotte?" en liep met haar naar het raam. Ik was echt boos!  Als ik zeg dat ze naar bed gaat, dan gaat ze naar bed. Punt uit!

En zo kan ik nog wel hele pagina's vol tikken met allerlei dingen waar ik boos over word m.b.t. mijn schoonouders. Ze luisteren absoluut niet naar wat wij willen en dat is ook de reden dat ze niet op Lotte mogen passen. Mijn moeder respecteert onze regels wel en voert ze exact uit. Mijn schoonouders voelen zich gepasseerd, maar ook ik ben van mening dat ze dan zelf gedaan hebben...

Groetjes, Marisa
 
Hi Eve,

Ik herken het probleem wel een beetje.
Bij mijn ouders was onze Cas het tweede kleinkind, dus die zijn er al met 1 "opgegroeid". Bij mijn schoonouders was het een heel ander verhaal. Eerste kleinkind, ook nog een jongen ook (want die hadden ze liever dan een meisje ) en dat terwijl ze dachten nooit meer opa en oma te worden.

In het begin kwamen ze elke dag. Ik werd er gek van. Oke, ze kwamen geen hele dag, even kijken en weer weg. Maar elke dag!!! Mijn ouders wonen op een half uur afstand, en die konden maar 2 keer per week komen. En dat was voor mijn vader al een hele opgave, want hij was toen al terminaal ziek. En dat deed zo'n pijn! Het contrast. Natuurlijk kunnen mijn schoonouders daar niks aan doen, maar ik had het mijn vader ook zo graag gegeven.

Mijn vader is nu 4 maanden geleden overleden. Hij heeft ons zoontje exact 4 maanden meegemaakt. Ik wil dus van twee kanten uit, onze zoon en mijn schoonouders zoveel mogelijk laten genieten (en mijn moeder natuurlijk ook). Mijn moeder past een hele dag op, mijn schoonouders twee halve dagen. Dus ik dacht, toen ik ging werken: mooi! Dan zien en verzorgen ze hem twee dagen in de week, dus dan zie ik ze minder vaak. Dus niet. Hoewel het minder is en ze in ieder geval nooit op vrijdag komen (dat is mijn enige vrije dag), moeten ze hem toch echt elk weekend zien! Iedere zaterdag staan ze hier om 16 uur op de stoep. We krijgen er bijna een schuldgevoel van als we weg gaan op zaterdagmiddag. En subtiel zijn helpt niet.

Daarbij vind ik dat de verzorging op de dagen dat zij oppassen niet goed genoeg gaat. Er gebeuren te veel dingen waar ik het niet mee eens ben. Geen grote dingen hoor, maar soms krijgt hij te veel of te weinig voeding, of hij slaapt ineens op andere tijden. En dat terwijl onze zoon veel regelmaat nodig heeft. Ik leg elke week een briefje klaar met daarop zijn tijden van eten, slapen etc. Dan weet iedereen (ikzelf, mijn man, mijn moeder, mijn schoonouders) hoe het die week zit. Maar ze lezen het niet!!! En dat terwijl ze zeggen van wel.

Schoonouders zijn een lastig begrip. Mijn man heeft wel een paar keer met ze gepraat, maar het helpt niet. Ook mijn schoonvader vindt dat hij maar kan doen wat hij wil. Hij vindt ook dat Cas te veel slaapt, maar hij vindt Cas ook niet leuk als hij slaapt. Mijn schoonmoeder past op en dat terwijl mijn schoonvader zo hard roept dat hij de oppasser is. Maar komt alleen als Cas wakker is. En dat ergert me. Wat nu als zijn kleinzoon niet aan zijn verwachtingen voldoet?

Zo wilde ik Cas bij mijn moeder laten overnachten, maar mijn man zei al dat zijn ouders dat dan ook willen. En dat wil ik dus nog niet. Nu nog even niet. Ze slapen graag uit en ik zie ze nog niet om 7 uur met Cas op staan, terwijl mijn moeder toch om6 uur al loopt te spoken in huis. Dus moet ik het mijn moeder ontnemen dat Cas bij haar blijft slapen. Ze kan best een verzetje gebruiken na het overlijden van mijn vader. Maar alles moet op een weegschaal.

Tja... ik kan ook nog wel uren doorgaan. Ik merk wel dat de acceptatie steeds wat makkelijker wordt, in de loop der tijd. Het zijn en blijven zijn opa en oma. Alleen wat het eten en slapen betreft, daar wil ik geen enkele consessie in doen. We kijken het nog een paar weken aan en als het niet beter gaat, dan moeten we toch echt andere oplossingen zoeken.

Succes met jouw schoonouders. Ik weet dat je niet veel aan mijn verhaal hebt, misschien wat herkenning en het feit dat je er niet alleen voor staat.

Gr. Tamara.
 
Dit.is erg herkenbaar.we.kregen 2 jaar geleden ons eerste kindje.mijn schoonouders die kwamen echt bijna elke dag,werd er gek van.we gingen 1 keer met z'n allen uit eten.ik voelde toen in de restourant dat het koud was,opdat moment wilde ik een deken om mij dochtertje heen doen.mijn schoonmoeder zei gelijk wat doe je.ik zei het is koud wil niet dat ze ziek word.mijn schoonmoeder werd boos en pakte de deken van mij af.zei toen verder niks,opdat moment haate ik haar heel erg.toen we thuis waren werd mij dochtertje verkouden.ze belde ook elke dag ze zei tegen mijn man kom bij ons thuis.we gingen ook elke dag daar heen.dat vond ik ook niks.Als we er waren ging mijn schoonzus de baby paken en zei tegen mij dochtertje je moeder is een poep,dat zei ze elke keer als we bij hun waren.ik zei elke keer wat van.maar ze luisterde niet.en ze nam haar ook elke keer naar haar kamer,alsof het haar kind was.1 keer ging mij man weg hij liet mij achter bij mij schoonouders,ik zei zelfs tegen mij man kom wel snel terug.toen hij weg was begon de nachtmerrie.ik ging naar de kamer van mij schoonmoeder om mij dochtertje verschonen,ze begon steeds te huilen omdát ik kleren bij mij dochtertje aan ging doen.mijn schoonmoeder kwam binnen en zei wat doe je.zij pakte gelijk mij dochtertje van mij af en ging met haar naar buiten zonder toestemming van mij.schrok er erg van.toen ik naar de woonkamer ging zat mij schoonvader daar op de bank hij zei gelijk,ze wilt alleen papa.mijn hard braak gewoon.ik kon verder niks doen.toen ging mij schoonmoeder naar zijn dochter bellen,en zei waar ben je ,kom naar huis want de baby huilt.opdat moment dacht ik wat wie is now de moeder.ik was er kapot van.nu is ons dochtertje ,2 jaar,ze dóen het nog steeds zo,als ik iets niet wil dan doen het wel,ze luisteren naar mij.schoonouders zeggen steeds tegen mij dochtertje ga naar papa,en bij mij zegen ze tegen mijn dochtertje ga naar f,ze noemen mijn naam bij haar maar ze zegen niet ga naar mama,dat is iets wat ik haat.Als mij dochtertje straks praat dan zeg ik tegen haar niet meer naar opa en oma en tante gaan,want ben er klaar mee.
 
Dit.is erg herkenbaar.we.kregen 2 jaar geleden ons eerste kindje.mijn schoonouders die kwamen echt bijna elke dag,werd er gek van.we gingen 1 keer met z'n allen uit eten.ik voelde toen in de restourant dat het koud was,opdat moment wilde ik een deken om mij dochtertje heen doen.mijn schoonmoeder zei gelijk wat doe je.ik zei het is koud wil niet dat ze ziek word.mijn schoonmoeder werd boos en pakte de deken van mij af.zei toen verder niks,opdat moment haate ik haar heel erg.toen we thuis waren werd mij dochtertje verkouden.ze belde ook elke dag ze zei tegen mijn man kom bij ons thuis.we gingen ook elke dag daar heen.dat vond ik ook niks.Als we er waren ging mijn schoonzus de baby paken en zei tegen mij dochtertje je moeder is een poep,dat zei ze elke keer als we bij hun waren.ik zei elke keer wat van.maar ze luisterde niet.en ze nam haar ook elke keer naar haar kamer,alsof het haar kind was.1 keer ging mij man weg hij liet mij achter bij mij schoonouders,ik zei zelfs tegen mij man kom wel snel terug.toen hij weg was begon de nachtmerrie.ik ging naar de kamer van mij schoonmoeder om mij dochtertje verschonen,ze begon steeds te huilen omdát ik kleren bij mij dochtertje aan ging doen.mijn schoonmoeder kwam binnen en zei wat doe je.zij pakte gelijk mij dochtertje van mij af en ging met haar naar buiten zonder toestemming van mij.schrok er erg van.toen ik naar de woonkamer ging zat mij schoonvader daar op de bank hij zei gelijk,ze wilt alleen papa.mijn hard braak gewoon.ik kon verder niks doen.toen ging mij schoonmoeder naar zijn dochter bellen,en zei waar ben je ,kom naar huis want de baby huilt.opdat moment dacht ik wat wie is now de moeder.ik was er kapot van.nu is ons dochtertje ,2 jaar,ze dóen het nog steeds zo,als ik iets niet wil dan doen het wel,ze luisteren  niet naar mij.schoonouders zeggen steeds tegen mij dochtertje ga naar papa,en bij mij zegen ze tegen mijn dochtertje ga naar f,ze noemen mijn naam bij haar maar ze zegen niet ga naar mama,dat is iets wat ik haat.Als mij dochtertje straks praat dan zeg ik tegen haar niet meer naar opa en oma en tante gaan,want ben er klaar mee.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan