schoonmoeder from hell, herkenbaar?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Gisteren te eten geweest bij schoonouders, zat niet zo lekker in mijn vel last van hormonen. Het laatste waar ik op dat moment dan behoefte aan heb om zwangerschap horor verhalen te horen die mijn schoonmoeder in geuren en kleuren verteld. Baby's die tijdens de bevalling overlijden, navelstrengen die meerdere malen om de nek van een kind blijkt te zitten tijdens de bevalling, algeheel gezeik over uitscheuren, persdrang, miskramen in week 19 en ander gezeur. Mensen, ik zit pas in week 13, mag ik nog even "genieten"? Blijkbaar heeft zij er dan juist behoefte aan om mij even goed de grond in te stampen, het lijkt wel of ze bloed ruikt.  Had me net voorgenomen om me minder druk te maken...

Na een subtiele hint van mij  "goh, laten we het even over een leuker onderwerp hebben"kon ze het nog niet laten om nog een standje verder te gaan. Vriendlief had het zelf druk met een ander gesprek en had niks door.

Waarom doet ze dit altijd als ik zelf niet goed in mijn vel zit, en minder weerbaar ben dan normaal. Normaliter kan ik mezelf ervoor afsluiten en denken "zoek het maar uit", maar dat lukte gisteren niet. Op een of een andere manier vindt  ze het normaal om mensen helemaal met de grond gelijk te maken, maar als ze zelf voor lul wordt gezet is het huis te klein.

Vanmorgen hondsberoerd,heb me er veel te druk om gemaakt.

Schoonmoeders krijg je erbij, maar  als ik nog een bonnetje had dan zou ik  haar vandaag nog omruilen. Wie wordt er nog meer overspoeld  met schoonmoeder gezeik en hoe ga jij hier mee om?

Want  op deze manier zit ik liever aan de andere  kant van Nederland.


Groetjes Hansje  
 
Hier een schoonmoeder die totaal niet reageert op een zwangerschap. In mijn vorige zwangerschap ttonde ze helemaal geen interesse. Ik ben toen met 13 weken bloed gaan verliezen en het enige dat ze zei tegen mijn man nou als het een miskraam zou zijn voelde ze zich wel anders???? Sorry hoor het was mijn eerste zwangerschap en ik schrok me dood. Verder vond ze het maar belachelijk dat ik allemaal cadeautjes kreeg dat deden ze vroeger ook niet. En zo kan ik nog een hele encyclopedie schrijven. Ook altijd maar vergelijken met andere die het zwaarder, moeilijker kan mij het schelen hebben, maar dat ik een bevalling heb gehad met een spoedkeizersnede en als ze dat niet gedaan hadden mijn kindje was verloren dat hebben ze niet in de gaten en willen ze niet horen.

Nu is mijn schoonzus ook zwanger en die heeft al een cadeautje gehad vlak na ze het vertelde, nou helaas hier nog niks en ze weten het al een aantal weken. Maar goed die schoonzus is het gegund want ja die heeft zoveel met kinderen. En wij krijgen een kindje omdat het erbij hoort?????????????? Waarschijnlijk kunnen ze niet geloven dat wij ook graag kinderen wilde en dat wij heel blij zijn met onze eerste en nu met deze zwangerschap. Ik leg me er maar bij neer want kan me er kwaad over blijven maken maar het heeft geen enkele zin, maar doe het wel af en toe.

Succes in ieder geval.
 
Geen (schoon)moeder from hell, in tegendeel zelfs. Beide moeders en vaders vinden het helemaal geweldig. Zelfs van mijn eigen moeder, die de nodige miskramen heeft gehad, geen wantoon gehoord. Ze liet achteraf wel weten dat ze het allemaal wel heel spannend vond (we hadden het redelijk vroeg verteld) en dat ze er pas na 12 weken echt gerust op was.

Helaas was er wel een  familielid die het nodig vond om, meteen nadat ik had verteld dat we zwanger waren, met allerlei horrorverhalen te komen. Ook nu we een stuk verder zijn merk ik totaal geen enthousiasme of betrokkenheid. Ik baalde er toen stevig van, was ook heel erg boos, maar inmiddels heb ik besloten dat iedereen het maar uitzoekt. Als mensen het leuk vinden om het met ons te beleven, dan zijn ze meer dan welkom, zo niet, dan niet (en zelfs nu ik dit besloten heb vind ik het nog moeilijk!).

Ik kan je eigenlijk alleen maar adviseren om je eigen plan te trekken. Het is jullie zwangerschap en niet die van je schoonmoeder.

 
Hoihoi,

Ik raad je aan om het topic schoonmoeders te lezen. Ik zal zo even opzoeken waar die ook alweer staat. Hier iemand die het contact met schoonmoeder verbroken heeft. Ik heb zelf al 9 jaar geen contact meer met mn moeder en in het begin had ik heel veel problemen met mn schoonmoeder. Zij zag het alsof ik haar oudste zoon afpakte en we zijn vrij snel samen gaan wonen waar ze het helemaal niet mee eens was.  Na een aantal maanden geen contact te hebben gehad ging het eigenlijk best goed. Op een gegeven moment kwam ze hier elke dag buurten met me en toen ik zwanger was van mijn dochter Chelsey (vorig jaar) leek het wel of we beste vriendinnen waren. Toen ik bevallen was toen hielp ze me heel  veel omdat ik er nogal moeite mee had. Chelsey was nogal veeleisend en zij nam haar af en toe mee voor een aantal uur of een nachtje zodat ik wat rust had. Maar op een gegeven moment ging zij bepalen wat Chelsey aan moest, of wanneer ze mee ging naar oma en ik had nix meer te zeggen over mn eigen dochter.
Zij begon Chelsey als eigen dochter te zien en hallo, zij heeft 3 jongens en 2 meiden zij heeft haar tijd gehad hoor. Ik vond het echt verschrikkelijk en op een dag heb ik er wat van gezegd toen ze weer de baas wilde spelen.(het verhaal van de bewuste dag dat we het contact verbraken dat lees je dan wel bij dat andere topic dat zal ik nu niet helemaal gaan typen)
Nou ze werd me toch boos! Het contact is nu al een aantal weken over en ik vind het prima zo. Heb verder geen familie of vrienden die een keer op kunnen passen en dat is soms wel jammer, bijv gisteren bij mn tweede echo zat mn vriend thuis bij de kleine en ging ik alleen. Maar jah liever dat dan die bemoeizieke schoonmoeder.
Voor haar is het nu ook over. Ze zegt tegen iedereen dat ze maar 4 kinderen heeft en dat haar oudste zoon dus ook van haar afgenomen is. Ze heeft ook hyves en daar heeft ze alles van mij en Chelsey eraf gegooit. Ach prima, ik heb zo'n schoonmoeder niet nodig!
 
Zo even opgezocht. Bij ouderschap en dan relaties staat al een topic over schoonmoeder. Eentje dat ze leuk zijn en eentje dat ze verschrikkelijk zijn :p
Misschien dat het je helpt de andere verhalen te lezen haha. En je niet teveel aantrekken van je schoonmoeder hoor! Ik heb dat de vorige zwangerschap gedaan en merk nu eigenlijk dat ik niet echt genoten heb. Dit ook omdat wij hadden gezegd dat we het geslacht geheim wilde houden. Wij kwamen toen terug van de stad en gingen even bij haar wat drinken. Nou wat doet ze?!?!
Ze loopt heel stiekem naar de tassen en kijkt wat erin zit. Ze zag roze kleertjes en heeft meteen tegen iedereen verteld dat het een meisje werd. Oh wat was ik boos, ons eerste kindje en dus onze beslissing, maar nee mevrouw moest het verpesten omdat zij er niet tegen kan dat ze iets niet weet. Wij hebben het contact verbroken en als dat te drastisch is voor je dan moet je gewoon alles wat ze zegt langs je heen laten gaan.
Sommige vrouwen hebben nou eenmaal moeite met het respecteren van gevoelens van anderen helaas....
 
Bedankt voor de reacties. Ben net even wezen kijken op het forum over schoonmoeders. Wat een herkenning om te lezen! Het houdt me ook bezig welke kant het opgaat als het kind er straks is, maar ik denk dat het belangrijk is dat ik de volgende keer gewoon zeg dat ze moet stoppen met het onderwerp omdat ik anders naar huis ga.

Vindt het jammer dat ik moet dreigen, maar ja tis niet anders.
 
Hoi pedagoog (en anderen)

Geen schoonmoeder from hell, wel wat problemen..... De vader van mijn zoon had geen ouders meer, wat natuurlijk vreselijk was voor hem maar er voor mij voor zorgde dat ik geen schoonmoeder-ervaringen opgedaan heb.

Nu is dat wel anders...
Moeder van huidige vriend uit het niet zo direct naar mij toe maar belt haar zoon wel regelmatig op met de vraag of hij zich niet overbelast door zoveel met mij en "mijn problemen" bezig te zijn, of hij zich niet teveel af laat leiden van zijn werk en of hij wel uitkijkt dat hij genoeg tijd aan zichzelf besteed....... AARGH Dan kán ik d'r wel wat. Het is een wonder dat hij met zo'n moeder toch zo'n lieve, bezorgde aanstaande papa is.
Vraag me ook echt af hoe dat straks gaat als het kindje er is.
Misschien wind ik me wel teveel op, maar schoonmoeder schijnt bij schoonzus ook één en al liefde en bezorgheid te zijn geweest. Mij lijkt ze vooral als een 'probleem' te zien waar haar lieve zoontje last van heeft...
Hopelijk doe ik dit later anders met mijn zoon....:)
 
schoonmoeder from hell?! ach houd op! ik heb geen schoonmoeder ik heb een schoonstiefmoeder...   mijn vriend zijn moeder is zo'n 4 jaar geleden overleden en zijn vader heeft sinds 3 jaar een nieuwe relatie (overlijden kan ook langer geleden zijn.. hij spreekt er weinig tot nooit over) die kan niet erger! nu heeft mij vriend nog een zoontje met zijn ex en ik word daar CONTINU mee vergeleken... we hadden geregeld dat we met de viering van hun verjaardag het zouden vertellen... maar ze zijn er onverhoopt eerder achter gekomen... en toen waren we ineens niet meer welkom... terwijl ik zo mijn best doe om normaal geaccepteerd te worden. heb me in die periode ook veels te druk gemaakt erom en heb nu zo'n idee van ach het is ons leven en wij bepalen hoe snel of hoe langzaam het gaat...

nu heb ik het gevoel dat zij er alles aan doet om zich nu al met de inrichting enzo te bemoeien... we hebben net een nieuw huisje gekocht en het begint al... ga nou geen nieuwe spulletjes kopen... je hebt het allemaal nog staan van jeff... en dan denk ik... JA HALLO!!! ik ben voor het eerst zwanger!! mag ik mischien iets voor mijn kindje kopen ipv maar alles van jeff te gebruiken...

soms doet het gewoon pijn om zo behandeld te worden.. vooral als je je dan bedenkt dat zijn vader een schat is... die wilt graag alles weten... hoe het gaat enzo... maar stiefmoeders? mag ik die toevallig van de hoogste berg afduwen?!

gelukkig wonen ze niet in den haag maar zo'n 150 km verder weg en dat geeft toch een beetje rust... maar het is niet leuk...
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan