Schoonmoeder of hoe ik dat mens moet noemen

[Anola]

Hoi allemaal
Ik weet me geen raad meer. Eigenlijk wel maar ik hou me gruwelijk in puur om respect maar die raakt ook bijna op. Ik en mij man zijn al 17 jaar samen. Zijn moeder heeft bijna nooit om kijken gehad naar haar enigste kind dus mij man. Er zijn toen hij nog thuis woonde dus tot zijn 18de aantal dingen gebeurd hij is nu inmiddels 41. Maar goed verleden is de verleden. Mij man heeft zijn eigen goed kunnen opbouwen zonder zijn ouders. Zijn moeder wilt altijd alle aandacht, ze haalt altijd de verleden na boven. Als ze bij ons zijn is t altijd spanning en janken. We hebben nu inmiddels een dochtertje van 1 jaar. Ze heeft zelfs daar geen om kijken na. Altijd als ze komen is t gelijk fotos maken van mij kind. Ze heeft zelfs tot nu 2 kados gekregen en dat was t. Zelfs op mij dochtertje zn 1ste verjaardag helemaal niks gekregen. Terwijl ik zoiets heb van 1ste verjaardag is de belangrijkste. Ik hou totaal niet van kados maar bij dochtertje had ik echt zoiets van wtf! Mij man zit er heel erg mee dat ze geen om kijken hebben naar hun kleinkind. Daar door krijgen we ook spanning in thuis situatie. Laatst was t zo heftig dat ie is vertrokken. Hij baalt daar ontzettend van. Ik heb aangegeven wie mij kind niet waardeerd waardeer ik ook niet en ze zijn niet meer welkom vind ik dan. Want ik hou me gruwelijk in om ze nog steeds niet te bellen en dat te zeggen. Ik ben echt kwaad, kwaad omdat ons gezin onder door lijdt en sfeer word verpest. Er zijn nog veel meer dingen gebeurd. Een voorbeeld ervan. Toen mij man op de punt stond om t leven te verlaten en dat ik voor hem heb gevochten dat t leven toch mooi kan zijn. Zelfs dat toen ik dat tegen zijn mam zei, zei ze dood leuk ja hij kiest er zelf voor we zijn er al op voorbereid! Ik dacht echt hoe kun je zo een moeder zijn. Maar goed iemand raad wat ik t beste kan doen want ik loop rond als een tikkende tijd bom. Enigste wat mij man altijd wou is tijd door brengen met zijn ouders

 

[Gebruiker10354439]

Als ik dit zo lees, zou ik als ik jullie was zo snel mogelijk een keus maken of je haar in jullie leven/jullie kindjes leven willen. Iemand die amper/niet naar ze omkijkt kunnen ze ook niet missen. Dat geldt ook voor je man, wat heb je nu aan de situatie? Niets eigenlijk alleen maar verdriet. Accepteer dat het zo is en werk aan deze acceptatie. Dat beter dan altijd hoop houden dat ze veranderd.

Of je eigen gevoel opzij zetten en je kind een oma gunnen. Of ze er nu veel contact mee heeft of niet. Je zou zelf wat meer kunnen investeren en langs gaan puur alleen voor je kind een oma te gunnen.

 

[Ivh]

Ik denk dat jullie het beste even kunnen praten met een specialist hierover. Ik denk dat jullie, maar vooral je man, de verwachtingen richting de schoonmoeder moet bijstellen. Ze zal nooit de oma of moeder zijn die jullie willen. Laat dat maar los en laat het contact misschien ook even rusten...zet er geen druk op dat jullie elkaar perse moeten zien. Even geen contact is ook prima. Geef het rust en kijk dan wat jullie willen.

 

[Essil]

Ik ken iemand die ervoor gekozen heeft, zijn ouders niet meer zo zeer als zijn ouders te zien. Niet uit zijn leven gebannen, maar dus meer zijn verwachtingen aangepast. Maar geen idee hoe je dat voor elkaar krijgt.
Als ze hun bloedeigen zoon al niet waarderen, zou ik ze echt zeggen op te rotten. Maar ik heb makkelijk praten natuurlijk.
Maar succes met een manier vinden om je gezin te beschermen.