<p>Hoi allemaal!</p><p>Ik weet dat het wss ongelofelijk cliché klinkt, maar ik moet toch even wat over mijn schoonmoeder van me af kunnen schrijven. </p><p>Over het algemeen kon ik altijd wel vrij goed met haar overweg. Er zijn wel al vanaf het begin een aantal zaken waar ik me regelmatig aan stoorde, maar waar ik me wel makkelijk over kon zetten. Het is tenslotte de moeder van mijn man en het heeft ook geen zin om je voor ieder klein zaakje druk te maken. </p><p>Sinds ik 2, 5maand geleden van ons zoontje bevallen ben, zijn er echt zo veel dingen die me storen dat ik er enorm veel stress van krijg. </p><p>De bevalling zelf gebeurde via een geplande keizersnede waardoor iedereen uiteraard wist wanneer het zo ver was. Hoewel mijn man en ik op voorhand hadden afgesproken dat we de eerste dag geen bezoek zouden ontvangen in het ziekenhuis, zijn we een week op voorhand toch van gedachten veranderd en hadden we besloten dat de grootouders toch mochten langskomen als ik me goed genoeg voelde. </p><p>Onze ouders zijn allebei gescheiden : dit zijn dus 4 aparte bezoeken en was behoorlijk vermoeiend. Schoonmoeder wou uiteraard als eerste langskomen en was de enigste van de grootouders die zélf na 1 minuut al vroeg of ze hem mocht vasthouden. Mijn man probeerde dit wat af te blokken, omdat we op voorhand hadden afgesproken dat we dit niet zouden doen. Maar na 5 minuten vroeg ze het gewoon opnieuw waardoor we dan uiteibdelijk maar ja hebben gezegd. Ik vond dit eig verschrikkelijk aangezien zij ook rookt en ik op voorhand wist dat ze hem zonder te vragen zou doorgeven. (wat dus ook effectief is gebeurd ; zomaar doorgegeven aan mijn schoonzus) </p><p>Dan wou ze per se nog een keer in het ziekenhuis langskomen, en ipv dit te vragen zei ze gewoon : ik kom dan overmorgen nog eens langs met oma he. </p><p>Opnieuw na 2 minuten : mag ik hem pakken. (ik kan het niet goed uitleggen want ze vraagt het miss wel, maar echt op een dwingende manier) ze zat trouwens oon al half op mijn man zijn schoot en hing helemaal over de baby. (letterlijk) </p><p>Omdat hij veel last had van krampjes en hij eindelijk rustig op mijn man lag te slapen zei hij ; liever niet. Meteen reactie : aleeeee, da vind ik niet fijn hoor da ik hem ni mag pakken. Mijn man had geen zin in dit gedoe en negeerde het dus. 10 min later kreeg de baby weer last en begon mijn man wat met hem rond te wandelen, mijn schoonmoeder week geen cm van zijn zijde en zat met haar (naar rook stinkende adem) recht in zijn gezichtje te praten: oooh maar zo had oma u ook kunnen sussen hoor, oma kan ook zo met u rond lopen tegen de krampjes. Mijn man die ondertussen al zwaar geïrriteerd was zei dan dat ze hem nog vaak genoeg zou kunnen pakken. Haar antwoord ; gij toch ook. Mijn vriend ; het is dan ook mijn zoon. Haar antwoord ; ook van mij.</p><p>Ik was gelukkig te moe om te antwoorden en was gewoon opgelucht toen ze vertrokken, maar spijtig genoeg in de weken erna is ze nog steeds heel opdringerig gebleven. Ze wist dat we ontzettend veel bezoek kregen en toch stond ze om de dag aan onze deur. Meestal verwittigde ze wel op voorhand, maar het is ook een aantal keren gebeurd dat ze mijn man belde om te zeggen dat ze aan de deur stond. Onder andere de eerste dag sinds de bevalling die we hadden ingepland zonder bezoek, dus dit was echt niet fijn. </p><p>Ze was er ook elke keer opnieuw enorm op uit om hem te pakken en kan hier echt over doordrzmmen ook al zeggen we duidelijk dat hij nu even goed sliep dus ze hem moest laten liggen. Op een bepaald moment heeft mijn man zelfs een opmerking gegeven dat ze er niet altijd zo op uit moest zijn om hem te pakken en dit heeft ze gewoon weg gelachen. Als we zeggen dat het bezoek eigenlijk niet zo goed uitkomt omdat ik bvb de volgende dag een examen had, negeerde ze dit gwn. De baby begint ook vaak te Wenen als zij hem vast heeft en het duurt altijd veel te lang naar mijn goesting voor ze hem terug aan mij of mijn man geeft om hem te troosten. Ze vroeg ook nooit om langs te komen, ze zei eigenlijk gewoon dat 2e langs kwam. </p><p>Nu hadden we een aantal weken iets meer rust, omdat we het bezoek een beetje een halt hebben toegeroepen en ik met mijn man had afgesproken dat we 1 keer in de twee weken met hazr zouden afspreken, maar niet meer. Het is ook gwn echt niet te doen als wij iedere week met elke grootouder moeten afspreken, want dan houden we geen enkele tijd meer voor ons zelf over. </p><p>En het was ook echt niet eerlijk tegenover de andere grootouders die er juist heel hard op ah letten waren om ons onze tijd samen te gunnen om te wennen. </p><p>We wouden dit met haar bespreken, maar hebben eigenlijk de kans niet gekregen omdat ze zelf een kleine operatie moest laten doen waardoor ze 2 weken het huis niet uitkon en we dus zelf konden beslissen wanneer we op bezoek gingen. Na die 2 weken had ze dan al weer een aantal keren gevraagd om langs te komen, maar heeft mijn man dit afgeblokt omdat ik nog steeds examens had.</p><p>Stipt twee weken later zijn we opnieuw langs gegaan en kregen we het verwijt dat ze hem al meer dan 3 weken niet gezien had. Iets wat dus echt niet waar is, maar ze wou ons niet geloven dat ze dit fout had uitgerekend. We zijn hier niet verder op in gegaan en ik heb zoals altijd mijn woorden ingeslikt en normaal gedaan alsof er nits aan de hand was. Dan tijdens het eten begon ze plots te zeggen dat haar man (dus mijn stief schoonvader) hem dan zou gaan halen in de crèche en dat zij savons konden babysitten als ik les had.</p><p style="text-align: center;">Dan kwam er nog eens bij dat ze nu ook al 'moesten' babysitten, sant de baby 'moet' aan hen wennen en wij 'moeten' hem eens bij hen achterlaten. Altijd maar die Morten moeten moeten, het zou bij mij al veel anders aankomen als ze het zou vragen ipv ons te verplichten. Mijn man had trouwens het bezoek voordien al aangegeven dat we hem nu nog te klein vinden om te lang bij andere mensen te laten.</p><p>Het plan is heus wel dat hij later een weekend bij mijn schoonmoeder mag logeren en dergelijke. Maar zij dnekt er nooit over n'a dat er ook nog andere grootouders zijn. En mijn man en in willen echt niet dat hij zo over en weer gesleurd wordt tussen iedereen. Zij is ook de en ogend grootouder die dit zelf meteen eiste. </p><p style="text-align: center;">Mijn mama heeft al een 4 tal keren 3 uurtjes ge babysit omda ik een examen had en mijn man moest werken, maar dit komt ook omdat wij in een appartement boven in mijn mama haar huis wonen + mijn mama 7 kinderen heeft dus zowel mijn man als ik meer op ons gemak zijn als mijn mama babysit ipv die van hem. Het is ook veel makkelijker om gewoon thuis te komen en hem even 2 verdiepen lager te gaan halen, dan dat we nog een extra auto rit moeten doen.</p><p>Schoonmoeder was er achter gekomen dat mijn mama een keer had mogen opletten en was beledigd dat we haar niet hzdden gebeld. </p><p>Zowel mijn man als ik denken dat zij schrik heeft dat de andere grootouders de baby veel vaker mogen zien. Maar integendeel: mijn mama woont miss onder ons maar heeft zich geen enkele keer opgedrongen, kwam in het ziekenhuis dagelijks 10 min langs om mijn man eten te brengen zodat hij langer bib mij kon blijven, komt enkel naar boven als ik dit zelf vraag heeft geen enkele keer zelf gevraagd om hem te mogen pakken. Hetzelfde met mijn vader en schoonvader. </p><p>Hierdoor gaan we bij hen allemaal veel liever langs dan bij haar, iets waar ze dus zelf voor gezorgd heeft door zich zo op te dringen en zo een vervelende opmerkingen te geven. Ze praat ook vaak negatief over mijn schoonvader iets wat mijn man versfhrikkelijk vind. </p><p>Ik vind dus persoonlijk dat ze eigenlijk een heel egoïstische kijk heeft op het grootouderschap en vooral aan zichzelf dnekt ipv zoals de andere grootouders nadenken hoe ze ons kunnen helpen. </p><p>Ik vrees ook dat dit niet meer goed komt, aangezien ik het haar heel erg kwalijk neem dat ze mij de eerste weken zoveel stress heeft bezorgt (en mijn man) en zich zo hard heeft opgedrongen waardoor we amper tijd hebben gehad de eerste weken om mrt ons 3tjes te chillen. </p>
Schoonmoeder
- Onderwerp starter Gebruiker10130591
- Startdatum
Ohh wat herkenbaar!!!! Het enige (denk ik) wat je kunt doen is je grenzen trekken. Wat fijn dat je man achter je staat! Dat heb ik gelukkig ook.
Mijn schoonfamilie komt uit yugoslavie dus die cultuur is heel anders. Ze spreken wel Nederlands maar niet super goed. Ze komen heel vaak heel opdringerig over. En soms ook alsof mijn dochter van haar is. Vreselijk vind ik dat. Ik trek nu wel meer mijn grenzen en als er iets echt is wat veranderd moet dan laat ik mijn man dat zeggen tegen ze. Hij is het gelukkig altijd met me eens. Zo gaven ze dr eerst steeds de fles op hun momenten. En nier de tijden die ik zei. En ze hangen/hingen constant over dr als ze sliep, en/of ze hielden dr de hele tijd vast! Ik heb nu wel duidelijk dat ze zelf moet slapen in het bedje. Maar soms zeggen ze dat ze daar echt niet in slaap viel en dan twijfel ik of ze wel echt geprobeerd hebben.
Ook als ik iets moet zeggen of duidelijk maken dan ratelt die moeder de hele tijd haar verhaal, 20x achter mekaar. En kom ik er zelf amper tussen.
soms als mijn dochter naar hun moet en ik moet dr gaan halen dan heb ik het gevoel dat ik dr zo ongeveer niet mee krijg!! Ze doen geen enkele beweging maken van “Phh hier is mama” en dan dr aan mij geven. Als ik dr toch kom halen en dr de hele dag niet gezien heb is t toch logisch dat ik dr wil oppakken?! Dus geef dr dan verdomme ook.
Het gaat nu op meerdere vlakken wel wat beter en als we iets zeggen wat ze moeten doen luisteren ze wel. Denk ik. Maar erger me nog heel vaak, en wil ook weer niet constant bij mijn man over ze zeuren want hij zeurt ook niet over mijn ouders.
Hopelijk word jouw situatie nog beter want die is wel duidelijk vervelender dan die van mij. Maar ik weet precies hoe je je voelt.
Mijn schoonfamilie komt uit yugoslavie dus die cultuur is heel anders. Ze spreken wel Nederlands maar niet super goed. Ze komen heel vaak heel opdringerig over. En soms ook alsof mijn dochter van haar is. Vreselijk vind ik dat. Ik trek nu wel meer mijn grenzen en als er iets echt is wat veranderd moet dan laat ik mijn man dat zeggen tegen ze. Hij is het gelukkig altijd met me eens. Zo gaven ze dr eerst steeds de fles op hun momenten. En nier de tijden die ik zei. En ze hangen/hingen constant over dr als ze sliep, en/of ze hielden dr de hele tijd vast! Ik heb nu wel duidelijk dat ze zelf moet slapen in het bedje. Maar soms zeggen ze dat ze daar echt niet in slaap viel en dan twijfel ik of ze wel echt geprobeerd hebben.
Ook als ik iets moet zeggen of duidelijk maken dan ratelt die moeder de hele tijd haar verhaal, 20x achter mekaar. En kom ik er zelf amper tussen.
soms als mijn dochter naar hun moet en ik moet dr gaan halen dan heb ik het gevoel dat ik dr zo ongeveer niet mee krijg!! Ze doen geen enkele beweging maken van “Phh hier is mama” en dan dr aan mij geven. Als ik dr toch kom halen en dr de hele dag niet gezien heb is t toch logisch dat ik dr wil oppakken?! Dus geef dr dan verdomme ook.
Het gaat nu op meerdere vlakken wel wat beter en als we iets zeggen wat ze moeten doen luisteren ze wel. Denk ik. Maar erger me nog heel vaak, en wil ook weer niet constant bij mijn man over ze zeuren want hij zeurt ook niet over mijn ouders.
Hopelijk word jouw situatie nog beter want die is wel duidelijk vervelender dan die van mij. Maar ik weet precies hoe je je voelt.
Moet er bij mijne wel bij zeggen dat ze het allemaal goed bedoelen. Maar ik vind gewoon: mijn dochter, mijn regels. Tips zijn welkom, bevelen niet.
Pff wat vervelend ook allemaal zeg! De voorbeelden die je nu geeft, heb ik dus ook schrik voor : van zodra ze dan wél mag beginnen babysitten denk ik dat de kans groot is dat ze maar gewoon haar eigen zin zal doen :s ze bedoeld het inderdaad ergens ook wel goed en wil helpen, maar soms help je nog het meeste door ons gewoon te laten doen en te wachren tot we zelf hulp vragen.
Ik vind het ook gewoon zo vreemd dat ze er op staat dat de baby aan hen went. Ze maakt dan echt zo van die opmerking e als; hij moet onze geur toch kennen, hij moet onze stemmen toch kennen. Tuurlijk wil ik dat mijn zoon al zijn grootouders even goed kent en op zijn gemak is bij hen, maar na die erste weken/maanden die zo overladen waren door bezoeken, willen we nu vooral zelf nog even genieten.
Wij vinden het belangrijk dat hij nu aan Ons normale tempo (zonder zo dat bezoek) went en aan ons ritme. We hebben dus echt geen zin om nu al te beginnen met hem constant bij haar af te zetten.
En op zich valt het wel te regelen dat zij hem aventoe van de crèche gaan halen, maar niet iedere dag zoals zij van plan was.
En het is ook echt niet dat we van slechte wil zijn, we stellen regelmatig zelf voor om op bezoek te komen of om bvb in hun vakantiehuisje langs te komen met de baby deze zomer. Het is dus niet zo dat we hem van haar willen weghouden, maar zij maakt soms opmerkingen dat dit zo lijkt. Ik zeg het; zij denkt er echt niet over na dat het al heel vermoeiend is voor ons op regelmatig bij iedere grootouder op bezoek te gaan.
Mijn man staat ind achter me, dat is een geluk! Het probleem is wel dat hij soms wat te bot is, waardoor opmerkingen fout over kunnen komen. En ikzelf wil niet te veel zeggen omdat ik juist wil dat de band tussen mij en haar niet ongemakkelijk wordt.
Ze is ook een vrij emotioneel persoon die heel snel begint te Wenen en dit verlijden we dan ook weer liever, want op deze momenten kan je ook gwn niets meer bespreken.
Ik hoop ook dat het allemaal een beetje gaat loggen en ze niet eeuwig in strijd zal proberen gaan met de andere grootouders want sit is voor hen ook niet fijn
Ik vind het ook gewoon zo vreemd dat ze er op staat dat de baby aan hen went. Ze maakt dan echt zo van die opmerking e als; hij moet onze geur toch kennen, hij moet onze stemmen toch kennen. Tuurlijk wil ik dat mijn zoon al zijn grootouders even goed kent en op zijn gemak is bij hen, maar na die erste weken/maanden die zo overladen waren door bezoeken, willen we nu vooral zelf nog even genieten.
Wij vinden het belangrijk dat hij nu aan Ons normale tempo (zonder zo dat bezoek) went en aan ons ritme. We hebben dus echt geen zin om nu al te beginnen met hem constant bij haar af te zetten.
En op zich valt het wel te regelen dat zij hem aventoe van de crèche gaan halen, maar niet iedere dag zoals zij van plan was.
En het is ook echt niet dat we van slechte wil zijn, we stellen regelmatig zelf voor om op bezoek te komen of om bvb in hun vakantiehuisje langs te komen met de baby deze zomer. Het is dus niet zo dat we hem van haar willen weghouden, maar zij maakt soms opmerkingen dat dit zo lijkt. Ik zeg het; zij denkt er echt niet over na dat het al heel vermoeiend is voor ons op regelmatig bij iedere grootouder op bezoek te gaan.
Mijn man staat ind achter me, dat is een geluk! Het probleem is wel dat hij soms wat te bot is, waardoor opmerkingen fout over kunnen komen. En ikzelf wil niet te veel zeggen omdat ik juist wil dat de band tussen mij en haar niet ongemakkelijk wordt.
Ze is ook een vrij emotioneel persoon die heel snel begint te Wenen en dit verlijden we dan ook weer liever, want op deze momenten kan je ook gwn niets meer bespreken.
Ik hoop ook dat het allemaal een beetje gaat loggen en ze niet eeuwig in strijd zal proberen gaan met de andere grootouders want sit is voor hen ook niet fijn