Schoonmoeder

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo allemaal,

Dit is voor mij de 1e keer dat ik een onderwerp start en heb dus geen idee of jullie dit onderwerp al moe zijn of niet.

Maar toch wil ik jullie graag de volgende vraag stellen:

Is er iemand die wat tips voor mij heeft ''hoe om te gaan'''met je schoonmoeder?

Onze zoon is in juli 2010 geboren en vanaf toen is het bergafwaarts gegaan.
Ook zijn we afgelopen voorjaar verhuisd naar het dorp waar ik ben opgegroeid, weg gegaan uit de stad waar mijn man is opgegroeid en mijn schoonouders en zwager+ schoonzus nog steeds wonen.

Hiervoor waren er gerust wel eens wat verbazingen of wat onbegrip maar nu....

We hebben mijn schoonouders half september voor het laatst gezien, mij bevalt het stiekem wel goed.
Juist omdat ik me dan niet meer hoef te verdedigen en niet bang hoef te zijn voor evt teleurstellingen.
Maar ik weet als geen ander dat dit niet zo door kan gaan.

Dus vandaar mijn vraag voor tips en advies!
Ik hoop dat er iemand is die mij wat kan vertellen...

Groetjes van Sis
 
Ik weet natuurlijk niet wat het probleem is met je schoonmoeder. Is ze bemoeizuchtig? Of geeft ze ongevraagd advies. Geeft ze kritiek op hoe jullie het doen?

Ik zou zeggen, trek een grens. Bepaal hoe vaak en wanneer jullie haar zien. Als zij kritiek heeft, reageer je niet meer. Ongevraagde adviezen sla je in de wind en zeg je gewoon: "Wij doen het onze eigen manier" en laat je niet verleiden tot de discussie wat beter is. Kap dit gelijk af! Wees zeker van je zaak, jullie kiezen voor een andere aanpak dan zij en dat betekent niet dat je het slechter doet al ziet zij dat wel zo.
Je kunt ook afspraken met haar maken. Zij mag gewoon geen ongevraagd advies/kritiek geven. Doet ze dit toch dan worden de bezoekjes tijdelijk op een laag niveau gezet. Resultaat van haar eigen gedrag.
Hou het kletspraatje over algemene zaken en ga niet diep inhoudelijk op dingen door, hiermee voorkom je dat je in dicussies beland. Voel je zelf een irritatie over wat zij zegt/doet, dan moet je er gelijk voor kiezen niks meer te zeggen en dus niet te reageren. Dat is moeilijk, maar het levert wel rust op. Ondanks dat je haar eens flink de waarheid zou willen zeggen en je rechtvaardigheidsgevoel enorm opspeelt, kies ervoor niet te reageren. Als zij merkt dat je haar negeert en niet reageert, zal ze haar gesprek sneller stoppen.
Vindt je dat ze echt buiten haar proporties heeft gehandeld, dan kun je daar consequenties aan stellen. Slaap een nacht over het voorval, bedenk van te voren heel goed wat je wilt zeggen. En trek een consequentie. "Wij voelen ons...... omdat je dit en dat hebt gedaan, daarom komen we de eerste maand niet langs en hoef je zelf ook niet te bellen of langs te komen!"

Zo zul je zien dat ze heel snel bij gaat trekken! Sterkte, moeilijk geval!
 
ik ken het probleem ook. Sinds mijn zwangerschap is bij mij en mn schoonmoeder ( en deels ook de rest van de schoonfamilie) de relatie een stuk achteruit gegaan. Tijdens mijn zwangerschap en vooral op het eind kreeg ik elke dag een smsje met de vraag hoe het ging en als ik niet binnen 15 minuten reageerde belde ze al. Hier heeft mijn vriend toen wat van gezegd. Na de geboorte van ons zoontje kwam ze ongevraagd de eerste week telkens langs, iets waar je op dat moment even niet op zit te wachten. Daarna kwamen de verwijten dat ik niet vaak genoeg langs kwam. Ik ga er gemiddeld 2 a 3 keer per week heen en omdat ze een winkel hebben zijn dat miss niet hoog kwalitatief bezoekjes maar ik ga niet 's avonds nog met mn kind lopen leuren. Zelf langs komen doet ze niet want ze wil zelf 's avonds de deur ook niet uit. Daarna kwam het verwijt dat hij een half jaar oud was en hij daar nog niet had geslapen. Wilde ik op dat moment niet omdat er daar gerookt werd en ze me niet wilde zeggen dat ze dat dan niet zouden doen. Uiteindelijk heeft mijn vriend er een gesprek mee gehad en is het allemaal wat bekoeld maar ik zie ze liever niet dan wel zeg maar. Ik voel me niet op mn gemak daar en dat merkt mijn zoontje ook. Bij mijn ouders is hij heel relaxt en ontspannen en bij mijn schoonouders blijft ie altijd maar bij me hangen. Ik kan dit gewoon iet verbergen voor hem. Ik doe nu mn 'verplichte' bezoekjes en voor de rest vind ik het prima. Nu komen de dagen van sinterklaas, kerst en oudjaar eraan en daar worden ook hele eisen gesteld maar we gaan gewoon ons eigen weg.

Dus ik zou ook zeggen, doe wat je gevoel je ingeeft en wat jij juist vind en als ze het daar niet mee eens zijn jammer dan. Zolang je maar zorgt dat jij en je man op 1 lijn zitten, dat is het allerbelangrijkste.

Succes ermee!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan