Schoonmoeder

[Anoniem]

Help

 

[Anoniem]

Hoi ik ben een moeder van een pasgeboren baby. ( 2 maanden). Ik heb nooit een band met mijn schoonmoeder gehad ik zag haar hooguit 1 x in de maand en sprak haar voor derest ook niet. Tijdens mij zwangerschap toonde ze nooit interesse erin. Wilde geen echos zien vroeg nooit hoe het met me ging.  Vanaf de dag dat ik moest bevallen irritteerd ze me al mateloos. Tijdens mijn bevalling wilde ik alleen mijn moeder en mijn vriend erbij. Op die dag stond ze ineens bij het ziekenhuis onuitgenodigt en drong zichzelf op om er "even" bij te zijn. Puntje bij paaltje heeft mijn moeder haar moet wegsturen omdat ze gewoon bleef zitten. Toen ik eenmaal bevallen was en ze me nog moesten hechten. Is ze tot 3 x toe al bijna die kamer ingerend elke keer werd ze weggestuurt. Sinds de dag dat ik bevallen ben dringt ze zich op aan me. Ze wilt continue langs komen. Ze heeft zelf al besloten dat ze gaat oppassen omdat wij voor de vrijdag nog geen oppas hebben. Heeft ze al een vaste vrije dag opgenomen op werk. Hoewel ik helemaal niet heb gezegt dat ik dat wil. Ze heeft van alles gekocht een box , nouja oke dat is wel handig als je op gaat passen. Maar ze heeft ook kleren gekocht, spuugdoekjes, luiers, billendoekjes, muziekmobiel, speeltjes etc etc dat ik al echt zo iets bij me zelf heb ik heb me eigen spullen wel en als je oppast krijg je gewoon een extra verschoonpakje mee en hoef ik me dochter niet terug in al die spullen die JIJ leuk vind... daar blijft het niet bij. Elke keer als ze langskomt meld ze dat even een par uur van tevoren en staat gewoon op de stoep. Mijn dochter heeft het nodig om even 5 minuutjes te huilen voordat ze in slaap valt als je haar niet in haar bed of box legt blijft ze wakker en word ze overactief. Nou iedere keer als ik haar wegleg en ze gaat huilen pakt ze haar weer op. Ik heb al een aantal keer gezegt dat ze dat gewoon even nodig heeft en of ze haar wilt laten liggen. Dan zegt ze ja maar doet het de volgende keer weer. Ze luisterd gewoon niet naar me. Ook iedere keer als we langsgaan ben ik nog niet binnen of ze plukt me kind al uit me handen zonder dat ze mij uberhaupt gedag zegt. Bemoeit zich met alles je moet dit je moet dat. Dat ik echt bij me zelf denk hallo t is mijn kindje en ik weet zelf wel wat goed voor haar is. Dan heeft mijn dochtertje een haarbandje om trekt ze het van haar hoofd af omdat zij het te strak vind zitten. Nou daar kan ik zelf ook heel goed op letten hoor. Vorige week hadden we een get together zodat mijn vriend zijn familie haar kon zien we hadden van tevoren afgesproken haar niet van hand tot hand te laten gaan omdat wij dan met de gebakken peren zouden zitten. Ze had gegeten en was moe wij hebben haar op bed neergelegt , de baby cam aangezet en bij de visite gaan zitten. Ze was nog geen twee minuten aan het huilen, ik kom de kamer binnen zit mijn schoonmoeder weer met haar in haar handen. Nou slapen zat er niet meer in. Ik ging even naar het toilet en jahoor daar ging mijn kind van hand tot hand. Ik word er gewoon super chagerijnig van. Ze respecteert mij niet als moeder en doet net of het haar kind is. De gedachte dat mijn kindje daar moet blijven als ik straks weer moeten werken word ik gewoon niet vrolijk van. Als ze nu al doet wat ze zelf wilt laat staan als ik er dan niet bij ben. Als er niet eens respect of interesse is naar mij .. ga ik daar me kindje toch niet achter laten? Ik krijg ook echt het gevoel alsof ik als hele moeder niet besta. Als ze wilt langskomen of wij daar langsgaan. Heb ik gewoon al buikpijn een paar dagen van tevoren en daarna ben ik 2 dagen super boos en verdrietig door de manier hoe ze me laat voelen. Ze wilt alles voor ons en mijn dochter bepalen. Ik weet echt niet wat ik er mee aan moet ... HELP

 

[Marga85]

Wat vind jouw partner hiervan? Heb je dit met hem besproken? Het is natuurlijk zijn moeder, maar jullie zijn de ouders. Misschien kunnen jullie afspraken met haar maken. Bv: zij komt 1x per week bij jullie en jullie gaan 1x per week bij haar op bezoek. Ik kan me voorstellen dat het helemaal niet goed voelt als ze zo met jullie omgaat.

 

[W83]

Schoonmoeders, soms kun je er moeilijk mee omgaan. Ik begrijp je gevoel. Mijn schoonmoeder is lief, maar ik vind het lastig om er mee om te gaan. Ik houd altijd in achterhoofd dat ze wel de moeder van man is.

Tijdens mijn eerste zwangerschap bezorgde ze me veel stress. Ze vond het heerlijk dat ze oma werd, maar het moest een jongen worden, want meisjes zijn niet lief. Ik heb van jongsaf aan gezegd dat mijn eerste een meisje zou worden (ik had ook gelijk). Gelukkig draaide ze hier in helemaal bij toen onze dochter werd geboren. Ze had ook ide3

 

[W83]

Ging iets fout. Ze wou ook overal mee bemoeien, maar heb vanaf het begin duidelijk gemaakt, dat wij zelf beslissen hoe en wat. Dat heeft ze uiteindelijk geaccepteerd. Merk nu, tweede zwangerschap, dat ze het veel minder doet. Vind het wel minder dat ze perse elke week langs wil komen, mijn man vindt het ook niet zo leuk en zegt gelukkig ook geregeld dat het niet kan.