<p>Hi!</p><p>Even dit onderwerp, omdat ik benieuwd ben of meer mensen dit ervaren.. Ik ben nu 14 weken zwanger van ons eerste kindje en wij zijn ontzettend blij. Het kindje is gezond, voor ons het allerbelangrijkst, en (tot nu toe) gaat alles soepel.</p><p>Onze ouders zijn ook erg blij, aan beide kanten wordt dit het eerste kleinkind. Nu is er alleen één ding dat mij toch een beetje dwars zit: mijn schoonouders maken telkens behoorlijk duidelijk dat ze een voorkeur hebben voor een jongen. Mijn vriend is al wat ouder, dus zijn ouders hadden niet echt meer zien aankomen dat ze ooit nog opa en oma zouden worden. Een verrassing dus, die erg welkom is. </p><p>Laatst waren wij bij hen en liet ik mijn schoonmoeder het filmpje zien van de kleine kruimel, die ik op mijn telefoon had van de echo met 11 weken. Het is nogal actief (maar volgens mij is dat heel normaal bij 11 weken) en springt op en neer, waarop haar reactie was "jaa, dit is echt een jongen hoor! Dit wordt sowieso een jongen!". Een opmerking die mij niet zozeer iets kan schelen, maar die ik wel storend vind. Later volgden er nog meer momenten waar het ging over hij en hem en over dat alle eigenschappen die ik in mijn zwangerschap heb tot nu toe zogenaamd herkenbaar zijn voor een jongen .. (fabeltjes)</p><p>Op de weg terug in de auto heb ik dit ook besproken met mijn vriend, die het ook wel opgevallen was maar die meer zoiets heeft van ach joh, laat ze lekker. Hij is dit soort dingen wel een beetje gewend van zijn ouders. Hij zei wel nog dat het, volgens hem, te maken heeft met dat ze heel graag willen dat de naam wordt voortgezet (en daar is blijkbaar alleen een jongen goed genoeg voor). Mijn vriend is het enige kind van mijn schoonouders, misschien dat het daarmee te maken heeft.</p><p>Ikzelf kom alleen uit een totaal niet traditioneel gezin en toen ik werd geboren hoopten ze allemaal op een meisje. Ik en mijn broertjes hebben de achternaam van mijn moeder en ik kan het obsessieve met "doorgeven van de naam" dus gewoon niet volgen. </p><p>Mijn vriend begrijpt wat ik bedoel, hij is het hier zelf ook helemaal niet mee eens en het maakt ons allebei oprecht niets uit wat het wordt (als het maar gezond is!). Alleen ik merk nu dat ik met een soort geïrriteerd gevoel naar mijn schoonouders kijk. Iets waardoor ik bijna de neiging krijg zelf te hopen op een meisje, of de evt jongen mijn achternaam te geven.</p><p>Mijn reactie zal vast emotioneel en ingegeven door hormonen zijn. Maar klinkt dit herkenbaar voor iemand? En zo ja, hoe gaan anderen hiermee om?</p><p>Alvast bedankt, liefs!</p>
Schoonouders hebben voorkeur voor jongen
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Niet herkenbaar maar wat mega vervelend zeg.. Heb je al wel eens aan ze gevraagd (als ze weer zo'n opmerking maken) "en wat nou als het een meisje is?"
Ben benieuwd wat ze daar op zullen zeggen.. Mochten ze er nog zo raar over doen dan zou ik het bespreekbaar maken. En anders vragen of je samen met je vriend het gesprek met ze aangaat. Uiteindelijk zullen je schoonouders vast net zoveel van jullie kindje houden of het nou een jongen of meisje is. Misschien zeggen ze wel dat ze net zo blij zullen zijn als het een meisje is als je ernaar vraagt. Soms komen dingen door de zwangerschapshormonen heel anders aan dan dat ze bedoeld zijn (geloof me, ik had hier soms aardig last van haha)
Ben benieuwd wat ze daar op zullen zeggen.. Mochten ze er nog zo raar over doen dan zou ik het bespreekbaar maken. En anders vragen of je samen met je vriend het gesprek met ze aangaat. Uiteindelijk zullen je schoonouders vast net zoveel van jullie kindje houden of het nou een jongen of meisje is. Misschien zeggen ze wel dat ze net zo blij zullen zijn als het een meisje is als je ernaar vraagt. Soms komen dingen door de zwangerschapshormonen heel anders aan dan dat ze bedoeld zijn (geloof me, ik had hier soms aardig last van haha)
Haha, dankje voor je reactie. Ik denk ook dat ik het iets persoonlijker of heftiger opvat dan ik normaal zou doen haha. Het is alleen zo moeilijk te filteren bij mezelf welk gedeelte nou hormonen is, en welk gedeelte ik serieus irritant vind.
Maar vragen over wat ze ervan vinden als het een meisje is, is zeker een goed idee, dank voor de tip!
Maar vragen over wat ze ervan vinden als het een meisje is, is zeker een goed idee, dank voor de tip!
Ik heb wel een beetje hetzelfde, mijn schoonouders willen ook graag een kleinzoon, ik denk omdat ze zoveel meiden in de familie hebben. Ik zeg altijd als ze er over beginnen dat het niet op bestelling komt en dat het een verrassing is. En daar moeten ze het maar mee doen.. je hebt er toch geen invloed op wat het wordt
Ik kan me helemaal voorstellen hoe vervelend het is. Misschien bedoelen ze er niets mee, maar ik kan begrijpen dat het niet prettig voelt. Zoals al eerder is gezegd is vragen hoe ze een meisje zouden vinden een goed idee. Zal ik je een geheimpje verklappen? De druktemakers zijn juist vaak meisjes
Vervelend! Ik herken jou verhaal erg in mijn familie/schoonfamilie.
Mijn moeder heeft het ook telkens over een jongen (ze heeft al 2 klein dochters) en zegt steeds dat ze jongens kleertjes wil kopen omdat ze zeker weet dat het een jongetje is. Waarop ik zeg tegen haar dat het net zo goed een meid kan zijn en dat ze niet moet overdrijven omdat ze al 2 kleindochters heeft. Ook had ik 't laatst over een zei (omdat ik soms niet weet hoe ik het moet noemen) en toen zei ze: zei??? Nee EEN HIJ! Super vervelend. Mijn schoonzus wil ook een jongen omdat het dan op haar broer lijkt zei ze. Nou lekker aardig?! Ze wil haar broer in mini variant.
Nou denk ik zelf ook dat het een jongetje is (geen voorkeur) maar ik ga toch wel even heel hard lachen als het een meid blijkt te zijn.
Ik snap heel goed dat dit frustrerend is. Ik laat het maar een beetje en als het teveel is zeg ik ook dat ze op moeten houden!
Mijn moeder heeft het ook telkens over een jongen (ze heeft al 2 klein dochters) en zegt steeds dat ze jongens kleertjes wil kopen omdat ze zeker weet dat het een jongetje is. Waarop ik zeg tegen haar dat het net zo goed een meid kan zijn en dat ze niet moet overdrijven omdat ze al 2 kleindochters heeft. Ook had ik 't laatst over een zei (omdat ik soms niet weet hoe ik het moet noemen) en toen zei ze: zei??? Nee EEN HIJ! Super vervelend. Mijn schoonzus wil ook een jongen omdat het dan op haar broer lijkt zei ze. Nou lekker aardig?! Ze wil haar broer in mini variant.
Nou denk ik zelf ook dat het een jongetje is (geen voorkeur) maar ik ga toch wel even heel hard lachen als het een meid blijkt te zijn.
Ik snap heel goed dat dit frustrerend is. Ik laat het maar een beetje en als het teveel is zeg ik ook dat ze op moeten houden!
Bij ons was het eigenlijk omgekeerd, mijn schoonmoeder wou absoluut een meisje. Mijn man had al een meisje moeten zijn (dat zag je zo hard aan zijn klederdracht toen hij klein was, bloemen, franjes, strikjes, kraagjes,... ;-) ). Ik heb er mij nooit iets van proberen aan te trekken, al zorgen de hormonen er wel voor dat je alles veel heftiger opneemt.
Uiteindelijk, als onze zoon geboren was, was ze oprecht heel erg blij. En ik ben er vrij zeker van dat dat bij jou ook wel zo zal zijn. Zeker omdat ze niet meer verwacht hadden nog oma en opa te worden. Het doet echt iets met een mens, grootouder worden, of het nu van een jongen of een meisje is...
Uiteindelijk, als onze zoon geboren was, was ze oprecht heel erg blij. En ik ben er vrij zeker van dat dat bij jou ook wel zo zal zijn. Zeker omdat ze niet meer verwacht hadden nog oma en opa te worden. Het doet echt iets met een mens, grootouder worden, of het nu van een jongen of een meisje is...