Jari is een nogal pittig mannetje. Zo begint hij gelijk te schreeuwen als hem iets niet naar de zin gaat en dat is best vaak. Zolang het allemaal naar zijn zin gaat is er niks aan de hand maar als iets anders gaat dan hij wil zet hij het op een krijsen en niet alleen thuis maar dat doet hij net zo goed in de winkel of bijv op het schoolplein bij zijn broer op school. Soms laat ik hem gewoon staan en komt hij krijsend achter me aan maar hij kan ook gerust blijven staan en raakt totaal niet in paniek als ik wegloop. Vaak zeg ik hem dat ik hem toch echt te groot vind om zo te schreeuwen en dat grote jongens dat toch niet doen? Ik merk wel dat als ikzelf heftig reageer (ben ook maar een mens) dat het dan alleen maar erger wordt. Hij wil bv ook graag dat ik hem help met eten. Als ik zeg dat hij zelf moet eten dan zegt hij doodleuk: Nou, dan eet ik niet. Dan zeg ik tegen hem: Dan eet jij toch niet? En soms doet hij het dan ook echt niet, een andere keer besluit hij toch maar te eten. Het is wel erg lastig want het is een behoorlijke volhouder en als hij ergens geen zin in heeft om te doen dat vertikt hij het ook gewoon. Aan de andere kant is hij heel aanhankelijk en knuffelig, zegt heel vaak mama jij bent de allerliefste mama en als ik hem naar psz breng kruipt hij eerst helemaal achter mij weg voordat hij gaat spelen. Hij heeft echt twee kanten, een lief aanhankelijk jongetje dat heel fijn kan spelen (vooral buiten vind hij leuk) maar aan de andere kant een jongentje dat alles bij elkaar schreeuwt als iets niet naar zijn zin gaat. Hoop wel dat het komend jaar wat beter wordt want hij wordt in okt 4 dus zal hij het volgende schooljaar ook instromen op de kleuterschool! Wat gaat het toch snel. Zijn er nog meer met zo'n pittige peuter (bijna kleuter)
