Hoi allemaal!!
Dit hoort hier eigelijk helemaal niet te staan op dit forum.
Gaat helemaal niet over de geboorte van ons kindje.
Maar wil het toch even kwijt, ben er nog steeds niet goed van.
Het geeft me een rotslecht gevoel. Alsof ik een slechte mama ben!
Daarstraks was ik aan het afwassen, terwijl mijn man het huisvuil buiten deed.
Ons dochtertje van 13 maand was aan het spelen op haar speelmat.
Ik moet maar één stap opzij zetten om haar te zien vanachter mijn afwasbak.
Ik hoorde even niets meer en keek en ze was niet meer op haar mat. Had ze ook niet zien / horen wegkruipen.
Ik schrok me rot en ging richting trap. Daar zat ze te glunderen in het midden van de trap (richting omhoog) pfffffff.......... ik was er helemaal van aangedaan.
Was er helemaal van over mijn toeren en ons meisje maar lachen. Ze dacht dat mama blij was, maar ik huilde en brulde alles bij elkaar.
Mijn man probeerde me te kalmeren, maar er spookte steeds door mijn hoofd: 'ze moest maar eens gevallen zijn.' Eén stapje verkeerd en dan...
Hier ga ik nog nachten van wakker liggen. Als ik eraan denk, word ik helemaal gek.
Voel me een rotslechte mama voor de moment.
Kan het niet uit mijn hoofd zetten.
Zoals ik al zei, dit verhaal hoort hier niet, maar moest het even kwijt! SORRY!
Liefs,
van ons...
Dit hoort hier eigelijk helemaal niet te staan op dit forum.
Gaat helemaal niet over de geboorte van ons kindje.
Maar wil het toch even kwijt, ben er nog steeds niet goed van.
Het geeft me een rotslecht gevoel. Alsof ik een slechte mama ben!
Daarstraks was ik aan het afwassen, terwijl mijn man het huisvuil buiten deed.
Ons dochtertje van 13 maand was aan het spelen op haar speelmat.
Ik moet maar één stap opzij zetten om haar te zien vanachter mijn afwasbak.
Ik hoorde even niets meer en keek en ze was niet meer op haar mat. Had ze ook niet zien / horen wegkruipen.
Ik schrok me rot en ging richting trap. Daar zat ze te glunderen in het midden van de trap (richting omhoog) pfffffff.......... ik was er helemaal van aangedaan.
Was er helemaal van over mijn toeren en ons meisje maar lachen. Ze dacht dat mama blij was, maar ik huilde en brulde alles bij elkaar.
Mijn man probeerde me te kalmeren, maar er spookte steeds door mijn hoofd: 'ze moest maar eens gevallen zijn.' Eén stapje verkeerd en dan...
Hier ga ik nog nachten van wakker liggen. Als ik eraan denk, word ik helemaal gek.
Voel me een rotslechte mama voor de moment.
Kan het niet uit mijn hoofd zetten.
Zoals ik al zei, dit verhaal hoort hier niet, maar moest het even kwijt! SORRY!
Liefs,
van ons...