Schrik van mn leven. . . .

A

ANONYMOUS_USERNAME

Ben ik net boodschappen doen bij de AH, afgerekend, Daniëlle zet netjes dr karretje terug, ik pak een doos, draai me om: Daniëlle WEG!!!
Ik nog: rustig blijven, niks aan de hand, ze kan niet ver zijn. Ik roepen, nou nee hoor geen Daniëlle. Ik aan de balie gevraagd of ze haar wilde omroepen met het verzoek als men haar ziet naar de balie te brengen. Meisje van de AH ging in de winkel zoeken en ik nog even daarbuiten (zit in een winkelcentrum), ik kreeg een idee, naar de draaimolen en jahoor daar zat mevrouw doodleuk om een paard: hoi mama!
O wat is ik blij zeg, in 1,5 minuut gaat er van alles door je hoofd: straks wordt ze nog door iemand meegenomen, ik bedoel je hoort toch wel is van die rare dingen!
Nouja gelukkig is ze dr weer maar ik zit wel te denken aan een tuigje want ze loopt dus wel vaker zomaar de andere kant op en dan luistert ze dus echt voor geen meter.
Herkenbaar???
En is het jullie al eens overkomen (misschien met de oudere broertjes of zusjes?)

Groetjes van een zeer geschrokken Sonja!
 
jee sonja,dat was wel even schrikken ofnie...
nee heb tot nu toe zoiets nog niet meegemaakt,gelukkig..
ze wil bij de a.h ook altijd met een klein karretje en wil m dan ook zelf terug zetten maar komt gelukkig altijd weer naar me toe..

we hadden t vd week wel op mn werk..
er was een moeder met 2 kids,en de oudste moest een broek passen..en op een gegeven moment kwam de moeder na me toe bij de kassa of ik een jongetje had zien langskomen..niet gezien..
dus die moeder in de winkel zoeken en roepen..geen gehoor..dus ging ze buitenkijken..komt na ongv een kwartier terug,hemaal overstuur..
dus nog steeds geen zoon..
toen is mn collega mee gaan zoeken en ik bleef bij dr andere kindje,echt nog een babytje.
nou na ongv een half uur komt er een jochie van achter uit de winkel doodlleuk aan ...had ie zich verstopt onder de rekken hemaal in de hoek..
nou kon m ff wel weet nie wat...
moeders opgetrommeld,nou die wist niet hoe ze t had,logish ik stond ook te trillen en t was niet eens mijn kind maar kan me goed voorstellen wat er dan door je heen gaat..
gelukkig had hij zich verstopt..voor t zelfde geld was er iets anders aan de hand,je hoort tegenwoordig zulke gekke dingen..
groetjes
 
OOOH Sonja, wat zul jij het benauwd hebben in die 2 minuten! De angst slaat dan om je hart hoor!
Wij hebben het 1x met ilona gehad, met de intocht van sinterklaas; ze liep met mijn man en een vriend mee en mijn man en die vriend kwamen terug en ilona dus niet!!! Joh, mijn hart!!! Ai ai ai! Mijn man en die vriend liepen terug en ilona stond keurig vooraan bij de dranghekken om te kijken of ze die man met witte baard zo beter kon zien!

Vandeweek had ik het met patrick op het schoolplein. Hij kwam naar buiten, gaf me zijn rugzak en ineens was ie WEG! Ik zoeken en geprobeerd rustig te blijven maar ik zag hem nergens. Uiteindelijk zei een moeder; die van mij gaat altijd naar de glijbaan. En ja hoor, kwam patrick heel blij van de glijbaan afgegleden. Ik heb hem dus maar eens duidelijk gemaakt dat hij best mag glijden, maar dat ie dat even moet zeggen/vragen en dat ie niet zomaar WEG MOET LOPEN!!!

Oooh die kinderen....hihi
 
Hoi Son,

Jee wat erg zeg!! Tuurlijk schrik je je helemaal rot!
Maar gelukkig is het goed afgelopen, en heb je haar gauw teruggevonden! En kan me voorstellen dat die 1,5min veeeeeel langer lijkt te duren.

Wij hebben wel eens zoiets gehad met Dylano ja.
We waren vergeten de voordeur op de knip te doen, en opeens voelde we een tocht naar binnen komen, en zagen Dylano niet. Dus ja.. Dat was 1 en 1 optellen hé? Wij ook flinke paniek tuurlijk.. Maar gelukkig zat hij bij de buren in hun voortuin, verstopt achter een stapel met tegels :-S

Liefs Deb.
 
Pffff, jeetje zeg, das schrikken he? Je hebt dan echt de bibbers.

Eline blijft altijd heel netjes bij me, maar de oudste wilde idd ook nog wel eens weglopen. Of verstoppen. Haha, grapje mama, nou, dat vond ik nooit zo grappig.

Twee jaar geleden was er een jongetje van 2 van het schoolplein verdwenen. De mama ging haar oudste kind van school halen en toen was het jongere broertje opeens weg. We hebben een half uur lopen zoeken met een aantal moeders. Was het ventje zelf naar huis gelopen. Was wel dichtbij school, maar toch, een weg oversteken en alles. Moeder in tranen, wij allemaal eigenlijk wel. Want ja, er kan onderweg een hoop gebeuren. Brrrrrrrr.
 
Hoi Sonja,

Wat goed van je dat je aan die draaimolen dacht!
Wat een rotgevoel moet dat geweest zijn toen je haar net miste...
Toevallig krijg ik dit verhaal al 25 jaar te horen. Mijn broer waren ze ook eens kwijt in een groot winkelcentrum! Mijn ma dacht dat ie bij mijn pa stond (bij het gereedschap) en mijn pa dacht bij mijn ma (bij de kleding). Hij bleek dus in de draaimolen te zitten en draaide mee ZONDER toegangsbewijs!!!! Die eigenaar durfde hem er ook niet af te halen hahahaha!
Dit verhaal komt dus echt iedere feestdag terug! Maar mijn ouders schrokken ook verschrikkelijk hoor!

Groetjes Babybelle
 
Jeetje Sonja wat schrikken zeg!
Gelukkig heb ik t nog nooit meegemaakt met Feline. Gijs is wel wat ondernemender, dat wordt wel een ondeugende waar je goed op moet passen!

Wel heb ik een paar jaar geleden iets raars meegemaakt. Ik reed het eiland af waar ik woonde en er liep daar een klein manneke zonder iemand bij zich over de stoep heen. Ik vertrouwde het niet en ben terug gereden, dus ik vroeg aan hem waar zijn papa of mama was. Hij zei dat die aan het werk waren en hij naar huis liep naar (oma geloof ik). Dus ik zeg waar woon je dan? Hij zei ja hier de volgende straat. Dus ik heb hem meegenomen in de auto (dennis zei: Nooit weer doen, volgende keer politie belllen, dat doe ik dan ook) en ben naar zijn huis gereden. Niemand thuis natuurlijk. Dus ik vroeg verder: waar kwam je dan vandaan? Hij kwam van school af. Dus ik zeg weet je hoe de school heet? Nee weet ik niet. Als je de school ziet weet je dan wel of het de goede is? Ja dat wel zegt hij.
Dus ik naar een rijtje scholen gereden op 4 minuten rijden of zo.
School gevonden, iemand gezocht om het jongetje aan af te leveren. Dus ik zeg: hoe kan dit nou? Hij was weg gelopen, hij moest overblijven maar begreep t kennelijk niet. Ventje was dus 4 jaar, zat er net die week op school en hij is dus gewoon weg gelopen. En ook een drukke weg over!!
Ik zei dat ik t niet normaal vond dat dit kan gebeuren op school. Nou ja vonden zij ook wel. Nou geen bedankje niks van hun!

Wel was er een tante van t ventje al gebeld, die was naar school gekomen en wel erg blij dat hij terug was.

Ik heb nog gedacht om een klacht in te dienen, maar eigenlijk nooit gedaan.

groetjes Maris
 
hoi Sonja,

ja dan duren die paar minuten ontzettend lang!
Pff je schrikt je rot en inderdaad tegenwoordig weet je maar nooit.
Hier heb ik gelukkig tot nu toe niet echt ervaring mee. Meestal als het druk is blijft Sarah goed bij ons, ze is niet zo'n held hihi.
Wat ze de laatste tijd wel ontdekt heeft en erg leuk vind is als ik haar ophaal bij het kinderdagverblijf om dan niet netjes naast/achter me te wachten tot ik haar zusje in de maxi cosi vast heb gezet in de auto, maar dan om de auto heen te gaan lopen naar de kant waar zij erin moet. De eerste keer draaide ik me dus om om haar op te pakken en daar stond ze dus niet meer...
Leuke leeftijd hoor die ze nu hebben haha

groetjes Tamar
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan