Eergister lag Xander heerlijk te slapen bij papa op zijn borst. Ik lag boven in bed te slapen. We waren beiden een beetje aan het eind van onze latijn. Mijn man omdat hij voor het eerst sinds de geboorte weer een hele week had gewerkt en ik vanwege een aantal redelijk gebroken nachten en veel drukte en weinig rust overdags.
Plots hoorde ik een paniekerige schreeuw van mijn man en kwam hij de trap op rennen met onze kleine. Mijn man was helemaal overstuur en Xander brulde keihard. Wat bleek; de kleine was van mijn man zijn borst afgegleden en op zijn voorhoofd op de grond gevallen. Er zat een grote blauwe plek op zijn voorhoofdje. Natuurlijk schrok ik ook, maar mijn man was zo overstuur dat ook hysterisch doen me niet echt een optie leek. Gelijk een handdoek nat gemaakt met lauw/koud water en ertegen gehouden en de huisarts gebeld. De huisarts (niet onze eigen) had er niet zo'n zin in geloof ik, want hij vroeg of ons zoontje huilde en buitenbewustzijn was geweest. Hij huilde ja, maar dat laatste wisten we geen van beiden zeker. Gewoon gaan slapen was het advies, zal wel meevallen. Nee lekker dan. Heb ook nog naar de HAP van het ziekenhuis gebeld. Officiëel mochten ze me niet helpen omdat we dus al een arts hadden gesproken, maar ze snapten gelukkig ook wel dat we met dat eerste advies niet echt gerustgesteld waren. Dus kregen we het advies om de kleine elke twee uur wakker te maken en dan te kijken of hij goed reageert en ook goed in de gaten houden of hij veel gaat spugen. Gelukkig, iets van advies. Dit gedaan in de nacht en het ging allemaal goed. We hebben een echte bikkel blijkt wel, want hij heeft (zo het nu lijkt) nergens last van en de bult is ook al bijna niet meer te zien dankzij het koelen. Pffff, wat een opluchting, maar wat was dat schrikken. Mijn man legt Xander dus nooit meer zo bij zich. Ik had hem de kleine wel gelijk in zijn handen geduwd toen het net gebeurd was, want hij had echt zo'n blik in zijn ogen van; ik houd hem dus echt noooooooit meer vast, want ik ben de slechtste vader op aarde. Ben blij dat ik dat gedaan heb, want nu is hij er al weer veel nuchterder onder en durft hij gewoon alles nog zelf te doen met Xander.
Maar de schrik zat er even goed in.
Plots hoorde ik een paniekerige schreeuw van mijn man en kwam hij de trap op rennen met onze kleine. Mijn man was helemaal overstuur en Xander brulde keihard. Wat bleek; de kleine was van mijn man zijn borst afgegleden en op zijn voorhoofd op de grond gevallen. Er zat een grote blauwe plek op zijn voorhoofdje. Natuurlijk schrok ik ook, maar mijn man was zo overstuur dat ook hysterisch doen me niet echt een optie leek. Gelijk een handdoek nat gemaakt met lauw/koud water en ertegen gehouden en de huisarts gebeld. De huisarts (niet onze eigen) had er niet zo'n zin in geloof ik, want hij vroeg of ons zoontje huilde en buitenbewustzijn was geweest. Hij huilde ja, maar dat laatste wisten we geen van beiden zeker. Gewoon gaan slapen was het advies, zal wel meevallen. Nee lekker dan. Heb ook nog naar de HAP van het ziekenhuis gebeld. Officiëel mochten ze me niet helpen omdat we dus al een arts hadden gesproken, maar ze snapten gelukkig ook wel dat we met dat eerste advies niet echt gerustgesteld waren. Dus kregen we het advies om de kleine elke twee uur wakker te maken en dan te kijken of hij goed reageert en ook goed in de gaten houden of hij veel gaat spugen. Gelukkig, iets van advies. Dit gedaan in de nacht en het ging allemaal goed. We hebben een echte bikkel blijkt wel, want hij heeft (zo het nu lijkt) nergens last van en de bult is ook al bijna niet meer te zien dankzij het koelen. Pffff, wat een opluchting, maar wat was dat schrikken. Mijn man legt Xander dus nooit meer zo bij zich. Ik had hem de kleine wel gelijk in zijn handen geduwd toen het net gebeurd was, want hij had echt zo'n blik in zijn ogen van; ik houd hem dus echt noooooooit meer vast, want ik ben de slechtste vader op aarde. Ben blij dat ik dat gedaan heb, want nu is hij er al weer veel nuchterder onder en durft hij gewoon alles nog zelf te doen met Xander.
Maar de schrik zat er even goed in.