<p>Dag allemaal,</p><p>ik ben op het moment 10+3 weken zwanger van m’n tweede kindje. Ik heb vooral veel last van vermoeidheid. En waar ik voorheen hele dagen vrolijk achter m’n drukke dreumes aan kon rennen. Trek ik dat nu echt niet meer. Ik merk dat ik sneller geïrriteerd raak en minder kan hebben. Wat me geen leukere mama maakt. Gelukkig helpt me man me waar hij kan, zodat ik af en toe even kan gaan liggen. Maar ik voel me erg schuldig naar m’n dochtertje, dat ik minder tijd met haar door breng en ik sneller geïrriteerd raak (m’n hart breekt vooral als ik in bed lig en haar heel hard ‘mamaaa’ hoor roepen). Hebben meer mama’s hier last van en hoe gaan jullie daar mee om?</p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Schuldgevoel
- Onderwerp starter Gebruiker10279964
- Startdatum
Ik herken je gevoel van toen ik zwanger was.
Ik had vooral de laatste weekjes weinig puf en energie en kon amper met hem spelen . zodra ik dan ging zitten ging hij huilen omdat die graag met me wilde spelen .
Ik voelde mij toen ook heel schuldig. Papa kon wel leuke dingen doen en met hem spelen en ik niet .
Daardoor trok die ook meer naar papa uiteindelijk wat mijn mama hartbrak.
Uit eindelijk is je rust ook belangrijk. En komt dat spelen wel weer.?
Ik had vooral de laatste weekjes weinig puf en energie en kon amper met hem spelen . zodra ik dan ging zitten ging hij huilen omdat die graag met me wilde spelen .
Ik voelde mij toen ook heel schuldig. Papa kon wel leuke dingen doen en met hem spelen en ik niet .
Daardoor trok die ook meer naar papa uiteindelijk wat mijn mama hartbrak.
Uit eindelijk is je rust ook belangrijk. En komt dat spelen wel weer.?
Lastig hè, je wilt het kindje in je buik niet tekort doen door te weinig rust te nemen, maar voor je kind is het moeilijk te begrijpen dat je ineens minder kunt dan vroeger! Denk dat je er toch moet proberen een middenweg in te vinden, schroom niet om als zij slaapt ook even te gaan liggen zodat als ze weer wakker is jij ook weer helemaal fit bent. Het huishouden komt een andere keer wel weer, ze is trouwens vast ook op een leeftijd dat mama helpen in het huishouden ook hartstikke leuk is (niet zo efficiënt maar dat geeft niet toch! ?)
Ik ben inmiddels 32 weken zwanger van de tweede en mijn dreumes roept zodra ik uit de kamer loop “mama dodo” (we wonen in Frankrijk dus dodo is voor hem slapen) ook een klein beetje confronterend hahaha !
Ik ben inmiddels 32 weken zwanger van de tweede en mijn dreumes roept zodra ik uit de kamer loop “mama dodo” (we wonen in Frankrijk dus dodo is voor hem slapen) ook een klein beetje confronterend hahaha !
Heeeeel herkenbaar!
32 weken en 2 kinderen.
Voor de jongste dreumes moet ik vaak wel opstaan dingen pakken etc. Maar bij mij is het vooral de oudste die ik naar mijn mening momenteel te kort doe..
Vooral als ze dan naar bed zijn komt het schuld gevoel, van had ik maar meer dit en dat gedaan.. Ook het weinige geduld herken ik erg goed.
Als de jongste hier een enorme bak duplo uit de kast trekt vraag ik expres of de oudste er ook wat moois mee wil bouwen, zodat ik hem daarna ook kan vragen 't op te ruimen?? (en ik dus niet op m'n knieën al die kleine blokjes er weer in hoef te doen?)
Na de zwangerschap hebben we vast weer meer energie en zitten we weer beter in ons vel.
Veel sterkte ermee?
32 weken en 2 kinderen.
Voor de jongste dreumes moet ik vaak wel opstaan dingen pakken etc. Maar bij mij is het vooral de oudste die ik naar mijn mening momenteel te kort doe..
Vooral als ze dan naar bed zijn komt het schuld gevoel, van had ik maar meer dit en dat gedaan.. Ook het weinige geduld herken ik erg goed.
Als de jongste hier een enorme bak duplo uit de kast trekt vraag ik expres of de oudste er ook wat moois mee wil bouwen, zodat ik hem daarna ook kan vragen 't op te ruimen?? (en ik dus niet op m'n knieën al die kleine blokjes er weer in hoef te doen?)
Na de zwangerschap hebben we vast weer meer energie en zitten we weer beter in ons vel.
Veel sterkte ermee?