Schuldgevoel...

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi allemaal,

Ben ik de enige die zich de hele tijd schuldig voelt over van alles en nog wat? Ik weet wel dat het onzin is, want ik doe enorm mijn best om alles goed te doen en niemand is perfect. Maar ik heb de hele tijd het gevoel dat ik overal tekort schiet. Dat ik niet goed genoeg voor Esther zorg, dat ik in het huishouden steeds achter de feiten aanloop, dat ik te weinig tijd heb voor mijn vrienden en zo nog wel een waslijst.
Zo huilt Esther zichzelf altijd in slaap. Als ze moe wordt, begint ze te huilen en daar houdt ze niet mee op totdat ze slaapt. Dus als ze begint te jammeren, leg ik haar in bed. Daar wordt het jammeren krijsen en na 10 minuten slaapt ze. Lees ik gisteren in zo'n 'baby's eerste jaar'-boek dat je kindjes altijd moet troosten, niet in slaap mag laten huilen, altijd op moet pakken, enz. En dan weet ik wel dat er ook boekjes zijn die het tegendeel zeggen, maar dan loop ik toch meteen weer met een knijtergroot schuldgevoel rond. Of als ik merk dat mijn man in de ochtendspits naar boven moet om zijn onderbroek van de waslijn te halen omdat ik nog geen tijd heb gehad (gemaakt?) om ze in de la te leggen. Heb ik meteen weer het gevoel dat ik tekort schiet. Zooooo vermoeiend!  Zijn er nog meer mensen die hier last van hebben?

Liefs,

Eveline
 
Hallo

Je moet je echt niet schuldig voelen over tijd tekort of achter de feiten aan rennen.
Nu de eerste weken voorbij zijn en je leven weer doorgaat na de eerste weken moet ook jij wennen aan de nieuwe situatie   met Esther erbij en hoe je je tijd dan indeelt.
En als de onderbroeken nog aan de lijn hangen wat dan nog dan moet je man ze van de lijn halen inplaats vanuit de la.
Wat is hier erg aan?
En met het inslaap vallen, jij hoort zelf het beste wat voor huiltje Esther op dat moment heeft en als het een ander huiltje is dan normaal dan hoor je dat ook.
Ik laat mijn mannetje ook wel eens huilen omdat hij niet in slaap kan vallen.
Volg je eigen gevoel en niet die van boeken etc.

Mama gevoelens zijn de beste die er is voor je kindje, sterkte met alles.

Groetjes trotste moeder van Michael
 
Hoi Eveline,
blijkbaar hebben we rond dezelfde tijdstippen even tijd voor het forum, want nu zitten we er weer tegelijk op.
Schuldgevoel heb ik eigenlijk niet echt. Ben qua huishouden vrij makkelijk aangelegd. Wat vandaag niet lukt of waar ik gewoon echt geen zin in heb dat kan morgen ook. Dan is het huis maar wat minder schoon. Jammer dan. Zo ook met de was en zo hoor. Ik probeer het wel bij te houden, want dat scheelt gewoon veel werk, maar als het een keer niet gewassen, gedroogd of opgevouwen is. Jammer dan.
Naar Quinn toe heb ik het ook niet echt. Ik doe gewoon wat ik denk dat goed is, los van wat er allemaal gezegd en geschreven wordt. Elk kindje is weer anders. Er bestaan geen standaardbaby's.
Tsja, hier heb je misschien niet zo veel aan. Maar ik denk dat je echt jezelf gek maakt met die gedachtes en dat schuldgevoel. Je doet toch gewoon je best. En je bent echt een goede moeder en vrouw als je ook af en toe aan jezelf denkt. En mag het misschien dat je ook een keertje op de bank zit, zonder steeds met van alles bezig te zijn. Hallo... je bent pas een paar weken geleden bevallen. Het is al zwaar genoeg. Je hele leven staat op zijn kop. Gooi alles maar lekker van je af en ga genieten! De tijd gaat zowiezo al zo snel voorbij. En die komt niet meer terug.
Die was, de afwas, de vieze vloerbedekking etc. wel, die blijft gewoon.
Groetjes Veerle
 
hoi eveline
zolang je man niet zegt dat hij het vervelend vind dat hij zn onderbroeken op zolder moet zoeken is er niks aan de hand toch?
ik heb wel makkelijk praten hoor,want boas slaapt de hele dag dus ik kan de hele dag huishouden en doe dat met plezier.ik heb er altijd een hekel aan gehad,mn man en ik deden het altijd samen.mn man doet nog steeds veel,maar ik vind t gewoon echt leuk om nu als moeder mn huishouden serieus te nemen en doe ook echt mn best om het voor mn man netjes voor elkaar te hebben.die jongen werkt de hele dag hard.maar als ht een keer niet zo is,is er nog geen probleem.
en boas huilt soms ook even heel hard voor t in slaap vallen.ik vind t ook ontzettend zielig,maar hij heeft dat even nodig om in slaap te komen.ik kan m dan wel oppakken maar dan stoor ik hem juist en duurt t alleen maar langer voor hij slaapt.maar van mij mag hij daar ook wel snel overheen groeien,want t gaat me door merg en been
groetjes kari
 
Hoi meiden,

Bedankt voor de reacties!
Goede timing, he Veerle? Zit altijd even achter de computer als Esther zich in slaap ligt te huilen, want dan kan ik me toch nergens anders op concentreren...

Ik weet ook wel dat het allemaal niet zulke belangrijke dingen zijn. En geloof me, ik ben echt geen geboren huisvrouw. Het grootste voordeel van het huishouden vind ik dat het nooit wegloopt en je er dus rustig morgen mee verder kunt gaan. Maar soms moet er toch écht iets gebeuren... En ik geniet ook echt wel van mijn tijd thuis, maar ik vind het soms wel heel lastig dat ik nérgens tijd voor heb. Niet voor mezelf, niet voor anderen, niet voor het huishouden. Dan vraag ik me af of ik het nou allemaal zo verkeerd aanpak... Er wordt ook zo aan me getrokken door alles en iedereen. Iedereen vindt dat je het rustiger aan moet doen en gewoon dingen moet laten zitten, maar niemand vindt dat je hen of hún dingen dan maar even wat minder tijd moet gunnen. Tja, dat schiet lekker op...

Maar ik hoor m'n meissie weer en ga maar weer eens lopen. (Zo schattig: als ik haar jas aantrek beginnen die ogen al verwachtingsvol te glimmen. En in die wandelwagen ligt ze echt te strálen tot ze in slaap valt. Helemaal gelukkig. En als zij gelukkig is, ben ik gelukkig!).

Groetjes,

Eveline
 
Ik voel me vooral wat huishouden betreft tekortschieten en heb er soms best huilbuien om. Ik word onrustig van troep om me heen, maar krijg het ook niet voor elkaar om alles netjes te krijgen. Gelukkig kan het mijn man niks schelen hoe het huishouden erbij ligt, dus die weet me altijd weer gerust te stellen.  
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan