Schuldig voelen en zorgen maken

[Astrid FaRa]

Beste allemaal,

Dit kan voor sommigen misschien belachelijk klinken, maar mijn hormonen slaan een beetje op hol.

De afgelopen maanden zijn heel druk geweest. Op het werk was het aanpoten en daarnaast gingen we verhuizen en verbouwen. Ik wist van geen ophouden en ging altijd maar door. En nu ik met verlof ben (37 weken) voel ik me ineens heel schuldig. Heb ik mijn kindje blootgesteld aan stress? Gaat dit iets betekenen voor de ontwikkeling van haar hersenen of kan het op een andere manier schade gebracht hebben… ik word er gek van. Voel me zo slecht en schuldig. Zijn er hier mama’s die ook drukke maanden achter de rug hebben die dit herkennen of misschien zelfs mama’s die kunnen geruststellen die ooit een drukke/stressvolle zwangerschap hebben maar nu een vrolijke, leergierige peuter hebben?

Groetjes

 

[Gebruiker10106769]

Hoi

Stress kun je vaak helaas niet aan ontkomen heb met mijn vorige zwangerschap ook genoeg stress gehad om momenten dat ik zelf ziek werd van de stress heb nu een vrolijke eigenwijze peuter die het heel goed doet

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Stress voorkom je zeker niet altijd. Bij m'n 1e ook best Stress gehad ivm verbouwing. Bij de tweede weer Stress om andere dingen.

Nu zwanger van de derde, weer stress omdat we nu in een mega verbouwing zitten en die is echt nog niet klaar zodra de baby komt. Dus nog geen babykamer, geen eens ruimte voor een box, niks. En 2 kinderen rondlopen midden in een mega verbouwing waarin er heel veel stof en zooi vrijkomt is geen pretje. Ik werk me suf, ben 24/7 druk druk. Met de kinderen, verbouwing, werk en oja er zit ook nog een baby in mn buik.

Ach, die baby merkt daar geloof ik niks van. Mn andere 2 kids zijn kerngezond en er zal wel meer gestresst, geschreeuwd en geruzied worden in de jaren nadat ze geboren zijn hoor

 

[JannekeN]

Wij hebben een vrolijke, leergierige peuter! Maar in de zwangerschap had ik veel stress om ziekte van een dierbare en in de kraamweek het overlijden ervan. En ja, ik geloof zeker dat dat impact heeft gehad. Zeker de eerste maanden was hij heel onrustig en tot een jaar wilde hij alleen maar extreem dicht bij ons zijn. Nu gaat dat beter gelukkig. Misschien klinkt het als normaal baby gedrag, maar dat was het voor ons niet.