Schuldig voelen omdat je kind t zwaar heeft

Mijn puberdochter heeft het op diit moment zwaar. Ze heeft ook autisme. Ik voel me zo vaak schuldig dat ik haar op de wereld heb gezet. Dat ze dit door mij moet meemaken. Herkent iemand dat? Hoe kijken jullie daar tegenaan?
 
Oh meis, praat jezelf geen schuldgevoel aan. Nergens voor nodig. Daarbij ben jij niet de enige die voor haar komst heeft gezorgd. Dat zij autisme heeft, is jullie als ouders en haar overkomen. Dat hadden jullie nooit kunnen voorkomen. Soms gebeuren er dingen in het leven waar je geen invloed op hebt. Daar moet jij je echt niet schuldig over voelen. Dat helpt jou niet en je dochter al helemaal niet. Wat je voor haar wel kan doen is er voor haar zijn, hulp aanbieden en eventueel praten met professionals.
 
Gedane zaken nemen geen keer. Maar er wordt beweerd dat autisme een aangeboren afwijking is, niet genetisch. Dus jullie als ouders hebben het niet aan haar overgedragen. Wat dan wel? Geen idee.

Wat je kan doen is er nu voor haar zijn, en oplossingen zoeken. En haar de tools geven, om nu en in de toekomst voor zichzelf te zorgen en op te komen, voorzover haalbaar.
 
Terug
Bovenaan