Sentimenteel

A

ANONYMOUS_USERNAME

Vandaag is mijn laatste dag verlof. Ook al heb ik nog twee weekjes vrij en heb ik ook best zin om weer aan het werk te gaan, ik voel me verdrietig. Het is echt alweer bijna een jaar geleden dat ik de positieve test in handen had en de emotionele achtbaan, die zwangerschap heet instapte. Ik weet nog dat ik zo blij was met de positieve test dat ik mijn man meteen belde, die net een boodschapje aan het doen was in de supermarkt. Tja, ik had het nieuws ook wel iets creatiever mogen brengen... Het wachten op de eerste echo, wat maanden leek te duren, de enorme bloeding snel daarna, waarbij ik dacht dat het voorbij was, maar de opluchting en blijdschap bij de echo een paar dagen later toen we ons meisje op en neer zagen zwemmen in mijn buik. Ze leek wel te zwaaien; Alles is goed. Toen ging ineens alles al een stuk sneller. Het was ineens tijd voor de 20 weken echo. Alles is in orde!!! Het wordt weer een meisje! Je voelt leven in je buik. Nog een pretecho en dan ineens ben je al met verlof... Zo lijkt het nu. Gisteravond heb ik nog weer eens gekeken op het zwanger forum. De mei 2013 mama's hebben zich al gemeld en het is allemaal zo herkenbaar.
Voordat je denkt dat ik nu maar gelijk aan de slag ga. Nee, ik wil binnenkort niet nog eens zwanger worden. We hebben nu drie kindjes en we hebben het zo druk. Een vierde wil ik niet. Heel heel misschien over vijf jaar, een nakomertje, want ik vind onze kids geweldig. De ervaring is telkens weer uniek. Elk kind is net weer anders en de liefde die je voelt voor ze is onbeschrijflijk. Maar alledrie onze kids zijn allemaal zo klein en ze verdienen allemaal aandacht en liefde. Nog een kind zou voor ons gevoel te veel zijn. Ik ben dan ook niet jaloers op die mama's die zwanger zijn. Ik heb mijn ritje gehad en ik ga lekker genieten van mijn mooie kids. Maar toch, voel ik me heel sentimenteel om al die spannende, enge, mooie en unieke ervaringen van het afgelopen jaar achter me te laten. En strakjes in mijn eentje weer aan het werk te gaan.

Sorry voor dit geblaat. Zijn er nog meer sentimentele mutsen hier?
 
Hier ook hoor. Ik ben ook vaak aan het denken wat er allemaal gebeurd is het afgelopen jaar. Ik ben rond deze tijd zwanger geworden. Op 8 oktober een positieve test en toen de rest. Toen vond ik zwanger zijn nog leuk.
Ik vind het vooral heel erg jammer dat ik niet echt heb kunnen genieten van mijn zwangerschap. Van mijn meisje geniet ik juist ontzettend veel.
Nog 2 dagen en dan mag ik weer gaan werken.
 
Hoi jufanouk,

Ja, moest jij niet eerder stoppen met werken toen? Die post over afscheid nemen van de klas enzo lijkt echt nog van vorige maand.
Mijn zwangerschap ging best goed en ik had alle tijd om te kunnen genieten, maar ik ben nu na de derde keer tot de conclusie gekomen dat voor mij zwangerschap alleen leuk is vanuit een historisch perspectief. Als ik mijn baby in mijn armen hou, terwijl ze rustig slaapt, zoals nu, wetende dat alles goed is gegaan. ;-)

 
haha Jippi, wat een heerlijk sentimentele post! Ik heb ook een prima zwangerschap gehad, maar denk er precies hezelfde over dan jij wetende dat alles goed is met de kleine.... pffff wat een spannende tijd was die zwangerschap zeg! ;-)

Slaap lekker! En over twee weken mag ik ook weer aan de bak, met of zonder drain...

Lfs,
Juutepetuutje
 
Jippie02,

Ik moest idd eerder stoppen met werken. Dat je je dat nog kunt herinneren. Ik ben toevallig vandaag weer bij de internist geweest voor de nacontrole. Hij vertelde dat ik een grote kans heb om het terug te krijgen en een zeer grote kans dat het in een volgende zwangerschap terug komt. Fijn vooruitzicht.

Maar goed dat is iets waar we later over na gaan denken als we er ooit aan toe zijn om over een tweede na te denken.

liefs
 
O wat herkenbaar.
Ik had laatst ook dat gevoel van " wat is de tijd toch snel voorbij gegaan!!! "
Ben dus niet de enige zal het nog door de hormonen komen?
Ben net weer begonnen met werken sinds 1 week en o wat moet ik wennen....
Maar ook wel weer lekker om wat te kunnen op het werk dubbel dubbel ;)


gr Bianca
 
Hoi,

Gelukkig ben ik dus niet de enige! Ik denk dat het hormonen zijn, want het is nu weer voorbij. Gisteren even op mijn werk geweest en het was wel fijn. Maandag is er een symposium, waar ik naartoe ga, eens kijken hoe dat gaat. Ik vind het vooral spannend, omdat ik nog veel bv geef. Ach, als het niet gaat, ga ik wel terug. Mijn man had eigenlijk een meeting met zijn 2 bazen aanstaande maandag, maar hij neemt Matilda gewoon mee naar de meeting. Als ik met Matilda naar een werkoverleg met mijn baas kon, dan moest hij dat ook wel kunnen. En zijn bazen vonden het klaarblijkelijk ook ok. ;-) Het is jammer dat je die ukkies niet altijd mee kan nemen naar je werk. Ik zou het wel fijn vinden om haar om me heen te hebben. Sommige dingen kun je nog best goed doen. Zo ligt Matilda nu lekker tegen mijn borst aan te slapen, terwijl ik aan het typen ben. Ik weet wel dat het een slecht plan is, maar onze tweede sliep bijvoorbeeld de eerste maanden op de creche meer uren dan dat ze wakker was. Toen had ik ook wel het gevoel van zet haar maar op mijn bureau in haar reiswiegje. Dan kan ik tenminste nog lekker naar kijken, terwijl ze slaapt...

@Anouk; Ik herinner me je post van toen nog, omdat het indruk op me maakte. Ik was me toen te pletter aan het werken om vanalles af te krijgen en ik kon me helemaal voorstellen hoe rot het is als alles zo uit je handen genomen wordt. Ik vond het heel vervelend voor je. Ik dacht trouwens dat al die zwangerschapskwaaltjes (niet dat ik dat van jou een kwaaltje vind!) alleen mogelijk terug konden komen als je opnieuw zwanger werd. Ook geen lekker vooruitzicht als je inderdaad nog een kindje wilt, maar dat het ook zomaar terug kan komen is echt dubbel rot!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan