ANONYMOUS_USERNAME
New member
Maandag 21 november 2011 is Silke via een vaginale stuitbevalling geboren. Dit was wat ik zelf graag wilde, maar voor vrijdag stond de keizersnee ingepland, want het mocht van de gyn tot de termijn van 40 weken. Gelukkig wilde ze er zelf ook een paar dagen eerder uit.
In de nacht van zondag op maandag slecht geslapen. Last van een ongesteldheidsgevoel. Om zes uur naar het toilet en een beetje bloed verloren. I.v.m. stuitligging toch maar rond 7.00u het ziekenhuis gebeld en moest meteen komen. Aan ctg. Alleen wat onregelmatige harde buiken. Toch getoucheerd en 3 cm ontsluiting. Ik moest maar wat gaan rondwandelen in het ziekenhuis en me om half 11 weer melden, weer ctg en kijken of er dan meer onsluiting was. Zo niet mocht ik naar huis.
Tijdens het rondwandelen nog steeds onregelmatige harde buiken, wel wat pijnlijker maar zogezegd niet echt wat aan de hand. Toen aan de ctg ook niet. Ze zouden om 11.15u komen toucheren. Maar om 12.10u pats gebroken vliezen. Heel raar want voelde ze echt knappen. En meteen heel veel vruchtwater. Vond ik wel vreemd, want ze zou goed ingedaald zijn met het kontje. Bij Thijmen had ik ook gebroken vliezen, maar verloor ik echt niet zoveel vruchtwater.
Dus op de bel geduwd. Getoucheerd. Goede nieuws: al 6 cm. Slechte nieuws, voetjes liggen beneden. VK en mijn moeder gebeld, want die wilde ik er graag bij hebben. Stuitbevalling kan, maar wordt wel moeilijker. Wordt dus ook meteen klaar gemaakt voor de OK, voor als een spoedkeizersnee nodig is. Op tijd van een paar minuten heb ik een infuus en ben omgekleed voor de ok.
Met de gebroken vliezen zijn ook meteen de weeen begonnen, gelijk met weinig tussentijd.
Weer toucheren en 8 cm ontsluiting. Maar stress, gyn meent de navelstreng tussen de voetjes te voelen. Inwendige echo en het blijkt gelukkig niet het geval te zijn. Krijg langzaam persdrang, maar moet het wegzuchten omdat er te weinig ontsluiting is. De persdrang wordt veroorzaakt doordat de voetjes zo laag liggen en moet wachten dat het kontje goed terug ingedaald is. Weer toucheren en nog altijd 8 cm. Gyn vraagt of ik pijnstilling wil. Is niet nodig denk ik dan zelf. Gyn gaat weg voor een spoedkeizersnee, terwijl hij heel graag deze stuitbevalling wilde doen. VK vraagt nog of dat wel verstandig is, ja hoor hij is zeker op tijd terug, ging nog wel een paar uren duren. 3 weeen later heb ik zo een persdrang dat ik zeg toch pijnstilling te willen, dit kan ik geen uren wegpuffen. VK op de hal een andere gyn zoeken. Zij komt kijken. Toucheren 9 cm ontsluiting. Te laat voor pijnstilling. Moet blijven wegzuchten. Ze draait zich om iets te pakken en ik zeg dat ik het nu echt niet meer kan tegenhouden, ze draait zich om en er is al een kontje zichtbaar.
Snel de hoofd gyn opgepiept er wordt een knip gezet (is standaard bij een stuit) en als die gezet is mag ik persen. En dan duurt het ineens lang eer er een wee is. Toen die er eindelijk was is Silke in een wee geboren! Voor mijn gevoel heb ik niet eens hoeven persen, mijn lichaam deed het gewoon vanzelf.
Ze leggen je van te voren uit dat het persen lang duurt bij een stuit omdat het moeilijkste het laatste komt. (en ik had van te voren filmpjes gekeken op youtube en daar ging het inderdaad ook heel langzaam) dus ik was heel verbaasd en het eerste wat ik zei was dan ook dat was snel!
Uiteindelijk is ze dus om 14.35u geboren. Alles was heel goed apgarscore 9-10-10. Gewicht 3145 gram.
Ben heel blij dat ik het zo heb mogen doen en dat de geplande keizersnee waar ik zo tegen op zag dus niet nodig was.
In de nacht van zondag op maandag slecht geslapen. Last van een ongesteldheidsgevoel. Om zes uur naar het toilet en een beetje bloed verloren. I.v.m. stuitligging toch maar rond 7.00u het ziekenhuis gebeld en moest meteen komen. Aan ctg. Alleen wat onregelmatige harde buiken. Toch getoucheerd en 3 cm ontsluiting. Ik moest maar wat gaan rondwandelen in het ziekenhuis en me om half 11 weer melden, weer ctg en kijken of er dan meer onsluiting was. Zo niet mocht ik naar huis.
Tijdens het rondwandelen nog steeds onregelmatige harde buiken, wel wat pijnlijker maar zogezegd niet echt wat aan de hand. Toen aan de ctg ook niet. Ze zouden om 11.15u komen toucheren. Maar om 12.10u pats gebroken vliezen. Heel raar want voelde ze echt knappen. En meteen heel veel vruchtwater. Vond ik wel vreemd, want ze zou goed ingedaald zijn met het kontje. Bij Thijmen had ik ook gebroken vliezen, maar verloor ik echt niet zoveel vruchtwater.
Dus op de bel geduwd. Getoucheerd. Goede nieuws: al 6 cm. Slechte nieuws, voetjes liggen beneden. VK en mijn moeder gebeld, want die wilde ik er graag bij hebben. Stuitbevalling kan, maar wordt wel moeilijker. Wordt dus ook meteen klaar gemaakt voor de OK, voor als een spoedkeizersnee nodig is. Op tijd van een paar minuten heb ik een infuus en ben omgekleed voor de ok.
Met de gebroken vliezen zijn ook meteen de weeen begonnen, gelijk met weinig tussentijd.
Weer toucheren en 8 cm ontsluiting. Maar stress, gyn meent de navelstreng tussen de voetjes te voelen. Inwendige echo en het blijkt gelukkig niet het geval te zijn. Krijg langzaam persdrang, maar moet het wegzuchten omdat er te weinig ontsluiting is. De persdrang wordt veroorzaakt doordat de voetjes zo laag liggen en moet wachten dat het kontje goed terug ingedaald is. Weer toucheren en nog altijd 8 cm. Gyn vraagt of ik pijnstilling wil. Is niet nodig denk ik dan zelf. Gyn gaat weg voor een spoedkeizersnee, terwijl hij heel graag deze stuitbevalling wilde doen. VK vraagt nog of dat wel verstandig is, ja hoor hij is zeker op tijd terug, ging nog wel een paar uren duren. 3 weeen later heb ik zo een persdrang dat ik zeg toch pijnstilling te willen, dit kan ik geen uren wegpuffen. VK op de hal een andere gyn zoeken. Zij komt kijken. Toucheren 9 cm ontsluiting. Te laat voor pijnstilling. Moet blijven wegzuchten. Ze draait zich om iets te pakken en ik zeg dat ik het nu echt niet meer kan tegenhouden, ze draait zich om en er is al een kontje zichtbaar.
Snel de hoofd gyn opgepiept er wordt een knip gezet (is standaard bij een stuit) en als die gezet is mag ik persen. En dan duurt het ineens lang eer er een wee is. Toen die er eindelijk was is Silke in een wee geboren! Voor mijn gevoel heb ik niet eens hoeven persen, mijn lichaam deed het gewoon vanzelf.
Ze leggen je van te voren uit dat het persen lang duurt bij een stuit omdat het moeilijkste het laatste komt. (en ik had van te voren filmpjes gekeken op youtube en daar ging het inderdaad ook heel langzaam) dus ik was heel verbaasd en het eerste wat ik zei was dan ook dat was snel!
Uiteindelijk is ze dus om 14.35u geboren. Alles was heel goed apgarscore 9-10-10. Gewicht 3145 gram.
Ben heel blij dat ik het zo heb mogen doen en dat de geplande keizersnee waar ik zo tegen op zag dus niet nodig was.
