slaan

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi,
Hier ben ik weer eens. Is een tijdje geleden dat ik hier nog geweest ben, maar heb het zelf een beetje moeilijk gehad,heb laatst nog wel een onderwerp gepost, over vroeger wakker worden, maar daar heb ik mij al bij neergelegd.

Ik heb het hier al eens eerder vermeld, maar nu is het toch wel erger aan het worden. Mijn zoontje slaat dus. Het kan ineens uit het niets komen, vooral bij mij dan. Bij mijn man doet hij het ook, maar dan alleen als hij hem oppakt om bv een zuivere pamper aan te doen ofzo, of als hij hem uit zijn spel haalt. Maar bij mij doet hij het meer. Ik ben natuurlijk ook het meest bij hem thuis. Maar het doet zo'n pijn he. Ik weet dat ik het niet persoonlijk mag oppakken, maar toch... Ik vertelde het vandaag aan de onthaalmoeder omdat hij mij sloeg toen ik hem kwam halen. Hij kwam direkt op mij afgekropen, ik wil hem opnemen en hij sloeg mij. Er was geen reden voor, toch niet die ik opgemerkt heb. En toen zei dus de onthaalmoeder dat ze hem zo niet kende en ze schrok ervan da hij slaat.
Hij daagt ook onnoemelijk uit. Ik vind dat op zich wel leuk, dit is een teken dat hij aan het ontwikkelen is, maar als ik hem dan dingen verbied vooral het slaan, dan lacht hij gewoon en doet het gewoon verder.
Ik weet echt niet meer hoe ik het verder moet oplossen hoor.

Kent iemand van jullie dit?

Wat ik ook nog zo erg vind is dat hij nooit eens uit zichzelf een kus of knuffel komt geven. Ik heb dit al eens vermeld en toen werd er gezegd dat dat wel zou komen, maar ik zie nog altijd geen verbetering hoor. Als ik eens een kusje vraag, kruipt hij weg met een ondeugende blik van: kom mij maar achterna. Maar als mijn ouders een kus vragen krijgen ze dat direkt.

Is dit ook herkenbaar???

Ik zou zo graag met moeders in contact komen die dit ook meemaken of meegemaakt hebben en die dit ook zo erg vinden. Of moet ik dit helemaal niet erg vinden, is dit dan zo normaal?
grtjs, Bea
 
Hoi Beke,

Ik heb je verhaal een beetje gevolgd. Wat naar voor je dat het allemaal nog niet gaat zoals je wilt. Hoe oud is je zoontje inmiddels? Misschien is het tijd om consequenties te verbinden aan het slaan. Mijn dochter is er ook een paar weken mee begonnen, maar doet het als ze boos is. Wat ik doe is haar ervoor straffen. Ik weet niet of ze dat begrijpt, maar ik zie geen andere mogelijkheid, het mag gewoon echt niet. Ik heb wel eens gelezen dat je er verder niet teveel aandacht aan moet schenken en dat je vooral ook moet prijzen als ze wel goed gedrag vertonen. Ik doe dat ook en dat werkt best! Ook moet de straf iets zijn wat ze echt vervelend vinden. Mijn dochter vind het vreselijk om in de box te moeten zitten. Ik haal ook al het speelgoed eruit als ik haar erin zet voor straf. Ze gaat dan vreselijk gillen en krijsen en slaat met haar hoofd tegen de rand (gezellig he?), maar daar besteed ik totaal geen aandacht aan. Als ze mij slaat, of iets stuk gooit uit woede, dan zet ik haar direct in de box en loop weg. Ik negeer haar totdat ze weer bedaard is. Maar zoek dus een plekje waar hij het echt niet leuk vind. Ik heb ook wel eens gehoord dat kinderen op de gang worden gezet of in hun bed. Ik vind dit best wel goed werken.
Het klinkt alsof je zoontje het leuk vind om je te slaan en alsof hij niet snapt dat dat niet mag. Mijn dochter snapte het ook niet en ging inderdaad ook lachen als ik dan boos "nee" zei. Daarom heb ik dit maar ingevoerd en dat werkt een stuk beter.
Ik herken ook de kusjes en knuffels. Ik krijg ze veel minder dan andere mensen, maar ik denk dat dat juist normaal is op deze leeftijd omdat je kindje jouw liefde vanzelfsprekend vind. Mijn dochter wil mij ook geen kus geven omdat ze bang is dat het een afscheidskus is (als ik even weg moet ofzo). Mijn man geeft ze zonder problemen een kus als hij naar zijn werk gaat ofzo. Best wel lastig af en toe, maar mijn meisje is nu eenmaal ook niet zo'n knuffelaar. Ze wil niet op schoot zitten. Ik denk dat dat later komt als ze wat ouder is.
Ik hoop dat je iets hebt aan mijn lange verhaal. Heel veel sterkte en ik hoop dat het snel beter met je gaat.

groetjes,

Desiree
 
Hoi Desiree,

Het deed me goed om je verhaal te lezen. Echt waar. Ben blij dat ik niet alleen ben die geen knuffelkindje heeft. Ik zou hem toch zo graag knuffelen he. Nu, hij laat dat wel toe, maar zelf een knuffel geven, ho maar!!! Weet je wanneer hij ook slaat? Als ik hem om een kus vraag. Als ik het vraag voor het naar bed gaan niet, dan krijg ik er gewoon eentje. maar als ik het overdag eens vraag, dan krijg ik soms een kus, maar soms ook een mep.
In de box zetten doen we nu ook, maar het lijkt alsof hij het niet erg vindt om in de box te zitten. Hij staat dan recht en staat zo een beetje rond te kijken. Jah, wat doe je dan he. Wij hebben een heel open huis, dus een gang hebben we niet waar we een deur moeten dichtdoen. Wij wonen ook boven, dus effe in zijn bed steken is een hele wandeling en trouwens, dat vind ik geen plaats voor een straf, het bedje moet fijn blijven.

Wiebe is nu ondertussen 16 maanden. Weet je dat ik ooit bang ben om met hem alleen te zijn, bang dat hij weer dingen doet die hij niet mag en dat ik hem dan wil straffen en dat dat gewoon niet lukt? Erg he.

grtjs, bea
 
Hoi,

Mijn dochter duwt me soms weg als ik om een kus vraagt. Ik denk dat gewoon haar manier is om 'nee' te zeggen. Ze slaat alleen als ze boos is. Misschien kun je hem in plaats van de box in de kinderstoel zetten ofzo? Ik zou toch wel een plekje zoeken waar hij het niet leuk heeft. Bed is inderdaad niet zo'n goede keuze. Ik ben niet bang om alleen met haar te zijn, maar ik heb wel eens dagen dat ik haar liever bij de oppas zou brengen. Dan kan ik er gewoon even niet tegen. Verder is het een heerlijke meid hoor en ik hou heel veel van haar, maar af en toe wordt het me allemaal even teveel.

groetjes,

Desiree


 
Hoi Bea,

Mijn zoontje is nu 18 maanden, maar heeft ook wel een beetje zo'n fase gehad met slaan, nu is het minder.

Ik pakte direct z'n armpjes als hij me sloeg, zorgde ervoor dat hij me aankeek en zei dan ; nee, je mag niet slaan. Dan ging hij inderdaad lachen, dus herhaalde ik m'n zin. Na 3x zag hij dan wel dat ik het echt meende en was het niet meer leuk en ging hij brullen. Dan liet ik 'm los en liet 'm maar even uitrazen. Als het dan van boos overging in huilen ging ik naar 'm toe en zei dat het nu wel klaar was. Dikke knuffel gegeven en dan was het weer over. Het heeft wel een paar weken geduurd, maar nu doet hij het niet meer.

Hij heeft het buiten de deur ook niet gedaan en deed het ook voornamelijk bij mij. Ik denk dat het ook een kwestie is van grenzen opzoeken. Dat is op zich niet erg, als jij maar zorgt dat jij degene blijft die die grenzen aangeeft en niet je zoontje!

Over het knuffelen zou ik me ook niet al teveel zorgen maken. Je vindt het misschien gewoon jammer dat je zoontje niet zo'n knuffelkont is, maar de een heeft daar nou eenmaal meer behoefte aan dan de ander. Het lijkt me niet dat dat ook betekent dat hij je minder lief vindt ofzo!

Succes en probeer je niet te druk te maken, achteraf zie je toch meestal dat het maar weer eens een fase was......

Groetjes, Nicole
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan