Slaap eenkennigheid en hyperventilatie

<p>Hoi,</p><p>ik heb een zoontje van 18 maanden die sinds hij ziek is geweest een aantal weken geleden heel lastig is met slapen. Hij is altijd een best goede slaper geweest, behalve met ziek of sprongetjes wat extra aandacht. Een paar weken geleden had hij een oor infectie en vanwege de pijn haalde ik hem ‘s nachts soms uit bed om even tot rust te komen. Hij mag in principe niet zijn bed uit als hij wakker wordt, en normaal ook niet nodig. <br /><br />Nu hij beter is wordt hij midden in de nacht (tussen 11 en 1) wakker en gaat huilen. Als ik naar hem toe ga gaat hij meteen harder huilen en wordt hysterisch. Hij slaat met z’n hoofdje tegen de spijlen en valt om. Ik probeer hem te troosten in bed, maar dat werkt niet. Als ik hem uit bed haal, wordt hij gezellig wakker en wil spelen en zijn we zo een paar uur verder voordat hij weer slaapt. <br />Als mijn partner in de nacht langskomt blijft onze zoon wel in bed en wordt hij niet hysterisch. Op dit moment doet mijn partner dus de nachtdiensten, maar ik vind dat niet helemaal eerlijk. Het ligt echt aan mij, maar ik weet niet hoe ik dit patroon moet doorbreken. <br /><br /></p><p>Heeft iemand hier ervaring mee?</p>
 
Ja hier een dochter van bijna 18 maanden en het is al een maand of 2 dat ik niet snachts hoef te komen. Ze wordt sowieso erg vaak wakker de laatste tijd, varierend van 2 keer per nacht tot letterlijk elk uur en hele uren wakker zijn snachts. Als ik heen ga is ze snel gerustgesteld en als ik weg loop klinkt het alsof ik haar geslagen heb ofzo. Het luchtalarm gaat af, helemaal overstuur en dan is ze goed wakker. Mijn man loopt even heen en ze slaapt gerustgesteld weer verder. 
Wij wijten het aan de 18 mnd slaapregressie die best wel even pittig kan zijn en langer kan duren. Onze dochter maakt afgelopen 1/2 mnd ook heel grote sprongen in haar ontwikkeling. Loslopen. Maar vooral ook met taal en begrip.
Ik heb het hele eerste jaar bijna alle nachtdingen gedaan omdat het probleem toen omgekeerd was. Mijn man maakte haar toen pas goed overstuur. Dus ik vind het persoonlijk niet zo erg dat de rollen nu even omgekeerd zijn. Hopelijk eindigt de fase weer binnenkort. 
 
 
Begrijpelijk dat het niet eerlijk voelt, maar het is belangrijk dat je kindje slaapt toch. Het is ook niet eerlijk als jij uren bezig bent terwijl je partner er alleen even naartoe hoeft en iedereen weer verder kan slapen. Als het voor je partner erg zwaar wordt is het een ander verhaal, maar zolang het gaat zou ik zeggen: eventjes accepteren en ook dit gaat wel weer over. Geef je partner een extra knuffel en laat weten dat je het heel fijn vindt dat hij/zij nu wat 'extra' doet. 
 
Terug
Bovenaan